All Chapters of The Consortium's Heir: Chapter 171 - Chapter 180

Narinig ni Darwin na bumilis pa lalo ang paghinga ng babae, na nagpakita sa kaba niya. Mukha siyang nasisiyahan sa sarili, at tumayo siya ng tuwid. "I'm also guessing na medyo maganda siya at blond ang buhok. Malamang nakasuot din siya ng white lace mask."Narinig ito ng babae. Iniisip niya kung paano niya masasabi kung ano ang hitsura ng kanyang buhok mula sa anggulong ito at kung hindi sinasadyang naiwan niya ang isang hibla. Nakatutok siya sa tren ng pag-iisip na ito kaya hindi niya nairehistro ang sinabi nito tungkol sa maskara.Sa oras na ginawa niya, huli na ang lahat. Ang mga kurtina sa kanyang harapan ay biglang nahubad, at ang kanyang isipan ay nablangko.Buti na lang pinaghandaan ni Darius ang sitwasyong ito—binitawan ng babae ang bintana at nagsimulang mahulog mula sa ikadalawampu't walong palapag.Buti na lang at naabutan siya ni Darius at kinaladkad pabalik sa opisina. Ang biglaang pag-alon ng kanyang mga kalamnan ay napunit ang kanyang bagong sando.Nang bumagsak a

Binunot niya ang phone niya mula sa bulsa niya nang nagsalita siya. Itinakip niya ang kamay niya sa nakangangang bibig niya sa loob ng sampung minuto. Pagkatapos ng mahabang sandali, lumingon siya kay Darius, “Pasensya na talaga tungkol dito. Hindi ko alam na napakahirap mo pala.”Naging malamig ang ekspresyon ni Darius. Walang sinuman ang naglarawan sa kanya bilang kapus-palad noon. Hindi mapigilan ang pagkibot ng kanyang mga labi. Ni hindi niya maisip ang mga tamang salita para ilarawan ang kanyang nararamdaman. Sa huli, pinili niyang manahimik. Hindi ito nangangahulugan na ang kanyang opisina ay tahimik din. Palakas ng palakas ang boses ni Doris.Pinagpatong ni Darius ang mga braso niya at sumandal sa dingding habang pinagmamasdan siya. Siya ay maganda at may sapat na silid upang lumaki, ngunit kung paano siya nabubuhay ay limitado ang kanyang potensyal. Iyon ay hindi maganda, at hindi siya maaaring tumabi at manood habang nangyayari ito. Kaya, lumabas siya ng silid habang siya

Walang ibang sinabi si Doris hanggang sa nakarating sila sa tarangkahan ng college. Nang narinig niyang na pinaandar ni Erin ang makina, bigla siyang umikot at nilagay ang mga kamay niya sa gilid ng bibig niya bago sumigaw, “Mr. Reid, gusto talaga kita! Nandito lang ako, at pwede kang pumunta dito anumang oras!”Nagpintig tuloy ang ugat ni Darius dahil sa sobrang halata na imbitasyon nito. Lalo lang lumakas ang boses nito sa kanyang tenga dahil sa kanyang abilidad.“Naku naman, balak ko pa naman siyang ligawan. Tingnan mo naman ang mukha at yung mga hita niya! Sinong mag-aakala na siya yung tipo ng babae na magtatapat ng kanyang damdamin sa isang mayaman na lalaki sa harap ng maraming tao!”“O Diyos ko! May isa pang magandang babae sa loob ng kotse!”"Tara na, kalimutan na lang natin to. Umalis na tayo. Malinaw na wala tayong mapapala dito.”Nagtaas ng kilay si Darius nang makita niya ang mga nakatambay na binata na umalis. ,ukhang naunawaan na niya kung ano ang balak ni Doris nga

Bumaba na si Erin sa sasakyan nang magpakita si Zack. Nang makita niyang naglalakad si Darius patungo sa sasakyan, nagmamadali siyang nagsabi, “Mr. Reid, sa tingin ko kailangan ako sa kumpanya."Tumango si Darius. “Mabuti naman. Kaya kong magmaneho, at siguradong ligtas akong mag isa." Sumakay siya sa driver's seat at iniunat ang isang braso, ipinatong ito sa bintana. Pumikit siya at nagpakawala ng malalim na hininga bago nagmaneho.Si Erin ay nanatiling nakaugat sa lugar, gumagalaw lamang kapag siya ay nawala sa kanyang paningin. Nang lumingon siya ay bumungad sa kanya ang isang mukha na ikinatakot niya. Napaatras siya, tinakpan ng kamay ang bibig niya para masigurong hindi siya gagawa ng ingay.Hinawakan ni Zack ang mukha niya, medyo nakaramdam ng inis. Naglakad siya palapit sa kanya at sinabing, "Alam kong galit na galit ka kay Mr. Reid, at hindi maikukumpara ang mukha ko sa kanya, pero hindi naman masamang takutin ka ng ganyan, di ba?"Natahimik na si Erin. Inilibot niya ang ka

Hindi sigurado si Pearl kung tama ba ang nahulaan niya. Tumayo siya at naglakad papunta sa study, nakitang mabilis na lumipad ang mga daliri ni Darius sa keyboard na halos hindi niya makita ang mga ito.Napasandal siya sa pinto, hindi niya napigilan ang sarili sa pagtawa. “Kailangan mo ba ng tulong ko? Handa akong tulungan ka dahil sa pabor na ginawa mo sa pamilya Chamberlain."Ang tanging natanggap niya ay ang pag click sa mga key ng keyboard. Hindi man lang siya tinitigan ni Darius at sagutin siya. Medyo awkward ang pakiramdam niya.Sa wakas ay naglakad na ito papunta sa kanya. Tumingin siya sa monitor at sinabing, "Upang mabayaran ang iyong kabaitan, mananatili ako dito sa iyo hanggang sa matapos mo ang iyong dissertation."Noon lang tumingin sa kanya si Darius, nanlamig ang mga mata. "Abala ako ngayon, kaya manahimik ka. Kung hindi, hindi ko magagarantiya na magiging malumanay ako gaya ko ngayon."Ito ang unang pagkakataon na may nagsalita sa kanya ng ganoon. Bakas sa mukha ni