บททั้งหมดของ The Tycoon's Triplets: บทที่ 391 - บทที่ 400

“Are you okay?” nag-aalalang tanong ni Hunter. Iniisip kung may nasabi na naman ba siya kay Aurora ng hindi niya namamalayan.“Nah, I’m fine. Ganito pala ang pakiramdam kapag may taong handa kang suportahan at tanggap ka kahit ano ka pa. Ang saya pala sa puso. Hindi rin ako yung tipo ng tao na mahil

“Let’s go, baka malate ka pa sa oras na usapan niyo ng kameeting mo.”“Tell me first what did I do?” inis na napahilamos si Aurora sa mukha niya.“You’re making me wet, you idiot!” lakas loob niyang sagot. Wala pa naman siyang baon na underwear para makapagpalit. Nakangiting nakatingin si Hunter kay

Nang makarating sila ng South Korea ay may sumundo na kaagad sa kanila na isang malaking van na pagmamay-ari ni Hunter dahil may business din siya sa South Korea. Napatingin sa labas si Aurora ng makita niyang may unti-unting bumabagsak na maliliit na kulay puti. Napangiti na lang siya ng marealize

“Kung may kinatatakutan man ako, yun ay ang may mawala na naman sa akin. Walang hihigit sa sakit na yun kahit na ang bala pa ng baril. Ang sugat sa physical pwedeng maglaho ang bakas na iniwan pero ang emotional na sakit, kailan man hindi na yun mawalala dahil para siyang tattoo na nakaukit na.” nap

“Bukas ang biggest conference niyo hanggang sa last day natin dito, right?” pambabasag ni Aurora sa katahimikan nila.“Yeah, party na lang ang last day.” Napakunot ng noo si Aurora. Hindi niya alam na may party, mananatili na lang siguro siya sa hotel room nila at dun na lang hintayin si Hunter.“I’