All Chapters of My Wife Is The Hidden CEO: Chapter 221 - Chapter 227

Hindi nagtagal at bumaba mula sa second floor si Perla, magkasunod na lumapit sa booth nina Edward."Gwapo, lahat tayo nandito para mag-enjoy. Don’t be so uptight," malanding sabi ni Perla habang nakatitig sa katawan ni Edward na parang sinisiyasat ang bawat sulok ng anyo niya.Pagkababa ni Perla, bigla siyang umakmang uupo sa kandungan ni Edward. Sa gulat, agad na tumayo si Edward mula sa sofa, kita ang pagkabigla sa mukha.Ang babaeng ‘to, parang may sayad!“Ma’am, please naman, respeto sa sarili,” mahinahong sabi ni Edward, kahit pa halata sa mukha niyang naiinis siya.Kahit nakakainis ang kilos ng babae, pinilit pa rin niyang panatilihin ang pagiging maginoo. “Yung kaibigan ko, masama ang pakiramdam. Nandito lang kami para uminom. Kung naghahanap kayo ng ibang trip, humanap na lang po kayo ng iba.”Akala ni Edward, sapat na iyon para umalis ang dalawang babae. Pero nagkamali siya—lalo pang naging malandi ang ngiti nina Perla at Kuotai.“Kung bad mood ang kaibigan mo, eh ‘di mas ka

Habang itinutulak ni Leo ang mga taong nakaharang sa daan at papalapit na kay Edward, biglang naramdaman ni Edward ang matinding sakit sa likod ng ulo niya—matulis at mabigat. Parang umikot ang paligid sa sobrang hilo, at nawalan siya ng balanse. Napaluhod siya sa isang tuhod.“Edward!” sigaw ni Ragnar, puno ng takot at pag-aalala.Dumidilim ang paningin ni Edward. Lahat ng nasa paligid ay tila gumagalaw sa mabagal na galaw, parang pelikula. Kahit ang sigaw ni Ragnar ay unti-unting lumalayo sa pandinig niya.May umaalingawngaw na matinis na ugong sa paligid. Pilit niyang inalog ang ulo niya para maalis iyon, pero parang mas lalong sumakit. Napangiwi siya, at kitang-kita sa mukha niya ang sakit na halos hindi na niya makayanan. Sinubukan niyang bumangon, pero muling bumagsak sa lupa dahil nawawala ang balanse ng katawan niya.Hindi pa lumilipas ang isang minuto, ang sakit sa likod ng ulo niya ay lumalim—parang may matalim na kutsilyong humihiwa sa loob ng ulo niya. Ramdam niya hanggang

Nakatitig si Edward kay Leo, pero ang nakikita niya lang ay malabong anyo ng lalaki. Malabo na ang paningin niya, parang may usok sa loob ng ulo niya—masakit, tila sasabog anumang oras. Kailangan niyang may gawin para maibsan ang sakit na iyon.Habang lalong tumitindi ang kirot sa kanyang ulo, parang may bigla na lang naputol na hibla sa loob ng utak niya. May humahagibis na hangin sa paligid, at ramdam niya ang amoy ng dugo sa hangin, tila bumalot ito sa paligid niya.“Edward!”“Edward!”May tumatawag sa kanya. Pamilyar ang boses, pero hindi niya maalala kung kanino ito.Biglang dumilat ang mga mata ng binata. Kanina’y nagliliyab pa ito sa galit, pero ngayon ay tila naging malamig na lawa—kalmado, tahimik, at walang emosyon.Pero sa kabila ng katahimikang iyon, lalong nabalisa ang mga taong nakapaligid sa kanya. Wala na siyang dala-dalang galit o bangis sa kilos niya, pero ang presensya niyang iyon ay tila nakakaangat sa sarili niyang anino—tila isang nilalang na nagmula sa impiyerno