บททั้งหมดของ The Sweet Beautiful Romance: บทที่ 111 - บทที่ 120

DAMONI'm right all along. I'm damn right! When I first saw her, I already feel it. Buong akala ko nag iilusyon lang ako. Buong akala ko kinakain lang ako ng aking konsensiya. Damn it! I should have known it from the very start. Damn! We have a daughter!"Anong plano mo ngayon? Hindi naman p'wedeng bigla ka na lang ulit bumalik sa buhay nila."Tinangnan ko si Ruby na taas kilay na nakatingin sa akin. Siya ang unang nagsabi sa akin tungkol sa mag-ina ko ngunit hindi ako naniniwala.... hanggang sa ako na mismo ang nakapag patunay nito."Baka sabihin mo tinutulungan kita, hindi. Gusto ko lang maging masaya ang pamangkin ko at mabuo ang pamilya niya. Hindi ako papayag na ang bruhang si Caitlyn pa rin ang maging masaya 'no." She rolled her eyes at me. "Bakit ba kasi hindi mo na lang sinabi ang totoo kay Mikay no'n? Edi sana masaya pa rin kayong dalawa ngayon.""Kung sinabi ko ba sa kaniya ang totoo, mapapatawad niya pa rin ako?""Hindi mo alam. Baka. Kesa naman iyong iniwan mo siya. Iniw

DAMON"Hi," nakangiting bati ko sa anak ko.Damn! Anak. God knows how happy I am to utter that single word. Isang salita lang ito ngunit ang kasiyahan ko ay abot na hanggang langit. Mas napangiti ako nang simangutan niya ako."Why are you alone? Ayaw mo bang makipaglaro sa mga bata?" tanong ko dahil nga mag-isa lang siyang nakaupo sa pahabang upuang-kahoy.I'm just so happy that I was able to drive them here. Akala ko tatanggihan pa rin ako ni Mikael. Habang nasa sasakyan kami kanina, ginawa ko ang lahat para makapag-usap kami ngunit hindi niya ako inimikan. Naiintindihan ko naman iyon dahil nga galit talaga siya sa akin."Sabi ni Moma huwag daw po akong masyadong magpagod."Hindi ko alam kung baliw na ako sa mga mata niya, pero hindi ko talaga maiwasang mapangiti. Ibang iba ang pamamaraan ng pakikipag-usap niya sa akin ngayon kumpara noong huli ko siyang nakausap. "Kayo po? Bakit kayo nandito sa labas? Nandoon po ang mga oldy sa loob eh. Maglalaro rin po ba kayo?" Hindi ko naiwasa

MIKAY Two weeks later... "Anong ginagawa mo rito?" Sa halip na sagutin niya ako ay basta na lamang ito pumasok sa aking bahay na akala mo ay pag mamay-ari niya ito. Inilapag niya ang kaniyang mga gamit sa lapag bago pa lamang niya akong binalingan ng tingin saka ito ngumiti sa akin na akala mo sobrang saya niya. Mas lalong kumunot ang aking noo at alam kong hindi na maipinta pa ang aking mukha dahil sa pagkaaburido nito. "Aren't you happy to see me?" Mas lalong tumalim ang tingin ko sa kaniya at bago pa man maubos ang pasensiya ko ay kinuha ko ang mga gamit niya saka ako lumabas ng bahay at walang pagdadalawang isip na ibinato ko sa labas ang mga gamit niya. "What the..." Hindi niya nagawang ituloy ang sasabihin niya nang mas lalong sumama ang tingin ko sa kaniya. "Hindi kami tumatanggap ng boarders," malamig na saad ko. "Wife..." "At huwag na huwag mo akong tatawaging ganiyan dahil nakakasuka!"singhal ko sa kaniya saka ko sinipa ang mga bag niya bago ko siya padabog na pina

MIKAY"Hi Wife. P'wedeng sumabay?"Tiningnan ko lang siya ng masama. Akala ko senyales na iyon para umalis siya pero ang gago umupo pa rin sa tapat ko. Ugh! Nakakagigil talaga ang lalaking ito! "Sa sobrang dami ng mesa rito sa karinderya, dito pa talaga sa puwesto ko ang napili mo.""Ikaw lang naman ang kakilala ko rito."Ngumiti ito na akala mo naman kinagwapo niya. Ang sarap alisin ng kasiyahan sa kaniyang mukha sa totoo lang. Wala talagang paltos ang pag-iirita niya sa akin. Jusmiyo naman!"Huh? Kilala? Sino ka na nga ulit?" sarkastikong tanong ko."Wife naman. Lagi mo na lang akong sinasaktan."Hindi makapaniwalang tiningnan ko siya dahil sa kaniyang sinabi. Kita mo nga naman ang lalaking ito ooh! Siya pa talaga ang may lakas ng loob na sabihin iyan."Huh? Talaga ba? Gusto mo isa-isahin ko ang mga ginawa mo?"Ako pa talaga ang hinamon niya ah."Wife naman."Ngayon, ngunguso-nguso siya na parang isang bibe? Huwag ako! Hindi niya ako makukuha sa ganiyan niya. Tsk."At saka hindi ka

MIKAY"Kanina ka pa tutok na tutok diyan sa laptop mo. Ano ba kasi iyang binabasa mo?" aburidong tanong ni Rita na tumabi na sa akin para makiusyoso sa kung ano ang binabasa ko. "Lintik! Seryoso ba talaga siya?"Marahas akong napabuntong hininga. Hindi ko akalain na darating ang ganitong sitwasyon sa aming dalawa. Hindi ako makapaniwala na gagawin niya ang bagay na ganito."Ngayon ko talaga napatunayan na g*go siya. Ipapaabot pa talaga niya sa ganito?" Nanghihimutok na sa galit si Rita samantalang ako ay hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. "El, ano na? Magpapatalo ka ba sa kaniya?"Nag file ng child outside si Damon, at hindi ko lubos akalain na papasok ang ganito sa isip niya. He is so impossible! How could he even think something like this? Buong akala ko ay tatantanan na niya kaming mag-ina, ngunit ulit nagkamali ako."Aba! Hindi naman p'wedeng makuha niya si Dal. Ang kapal na lang talaga ng mukha niya."Wala akong makitang magandang rason para gawin niya ito. Oo, anak ni