ONE-NIGHT STAND WITH A THOUSAND MISTAKES のすべてのチャプター: チャプター 51 - チャプター 60

Nakita kong ngumisi siya kaya inirapan ko siya."Ngayon lang to, sayang ang pagkain," pairap kong sabi."Okay," nakangiting sabi niya, parang tuwang tuwa talaga siya kaya inirapan ko ulit siya. Kainis, bakit ba ako nandito.Nilabas na niya ang mga pagkain at tuwang tuwa na umupo sa malapit sa akin. Parang bata, parang hindi billionaire.'Kung hindi ko lang narinig iyun kay mommy, wala akong pakialam sa mga tao, angkinin ko talaga to.'Tahimik lang ako kumain habang siya naramdaman kong panay tingin niya sa akin."Saan ka mag bakasyon?" "Uuwi ako," tipid kong sabi."Pwedeng sumama?" nakangiting tanong niya."Hindi," agad kong sagot. Kinabahan ako baka sasama talaga siya at makita ni mommy, tangina yung nga ang iniwasan ko."Bakit hindi?""Hindi purket sumabay ako rito ngayon, kakalimutan ko na ang sinabi ko kagabi."Tumahimik siya kaya nagpatuloy ako sa ginawa ko. Nakakainis talaga tong lalaking to, sarap suntukin sa mukha. Sana pagkatapos nito titigilan na niya talaga ako. May pakira

"Sabi niya kasing ihatid ko siya," nakangiting sabi ni Mr. Yanetta. Natigilan ako pero nawala rin agad ng narinig ko ang malakas na tawa ni Ivan. Piste talaga."Ang kapal naman ng babaeng iyun, kaibigan ko pa talaga ang pinahatid," nakangising sabi ni Ivan at sumulyap sa akin. Sarap niyang suntukin sa mukha para hindi na siya makangisi sa akin."Talaga lang, kahit ako sa kaibigan ko kapag may siraulong lalapit sa kanya ilalayo ko talaga siya sa kanya," nakangiting sabi ko. Nawala ang ngisi niya sa labi sa huling sinabi ko. Akala mo ha.Iiwasan ka na ni Ven, humanda ka."Miss Cruz, ikaw na po ang kukunan," singit ng isang staff. Medyo nahiya pa siya dahil sa kausap ko. Palihim kong inirapan silang dalawa bago pumunta sa harap. Hindi man alam ng lahat ang status ni Ivan sa buhay, marami pa rin ang nakakaalam kung gaano siya kayaman kaya hindi na ako nagtaka kung bakit magulo ang mga tao dito sa studio dahil sa dalawa.Ito namang si Ivan, panay kindat sa mga babae at panay ngiti pa ng m

"Ngayon ko lang nalaman na may pakialam ka pala sa image mo Layviel," nakangising sabi niya.Hindi ko alam kung matutuwa ako na nandito siya at hindi niya pinuntahan si Ven o maiinis dahil nandito siya at iniinis talaga ako ng lalaking to."Ikaw lang naman ang walang pakialam," simpleng sabi ko at humarap sa salamin. "Lumayas na nga kayo dito," inis kong sabi. Narinig kong suminghap sila ate at ang make up artist sa sinabi ko. Narinig ko ring parehong humahalakhak si Mr. Yanetta at si Mr. Wilson.Anong meron sa sinabi ko? bakit ganyan nalang ang kanilang reaction? ngayon lang ba sila pinalayas sa isang kwarto? ako lang ba ang nakagawa nun?Kung ganun, palagi ko nalang iyun gawin. I feel special."Iba talaga ang fighting spirit mo Layviel," nakangising sabi niya.Kanina ko lang napansin na tahimik lang si Mr. Yanetta sa kanyang tabi at nakikinig lang sa batuhan naming salita. Ano kaya inisip niya ngayon? at bakit nga sila nandito?"Wala naman akong pakialam sayo," sabi ko at kinuha ang

"Mahal naman siya Jem kaya hindi niya masabi iyun kay Layviel," nakangising sabi ng make up artist ko kaya sinamaan ko sila ng tingin."Manahimik kayo," seryosong sabi ko.Pareho silang humahalakhak. Inayos ko muna ang itsura ko bago tumayo at lumabas para sa next shoot ko. Hindi ko nalang pinansin ang nakakalokong ngiti nila. Paglabas ko, ganun pa rin ang tingin niya. Wow, amazing. Parang celebrity lang ang peg ko ngayon. Ganito rin mararanasan ni Ven bukas sigurado ako, pero hindi ko na kailangan pag alalahanin yan dahil alam kong kaya na niya yan. Hindi naman siguro malala gaya ng sa akin.Nangako rin ang putanginang Ivan na hindi kakalat ang nangyari ngayon. Masusuntok ko talaga siya kapag nasaktan ang kaibigan ko.Gusto ko man pumasok bukas para samahan si Ven, hindi ko gagawin. Ayaw kong isipin niyang ginawa ko siyang bata. Nandiyan naman ang manager namin, kung sakali mang may mangyaring hindi maganda, malalaman ko agad. Susugurin ko talaga ang putanginang lalaking iyun.Hindi

"Manager ng kabila," sagot niya sa akin. Tumango nalang ako at nagpatuloy sa pag-upo. Agad naman akong inisikaso ng make up artist ko."Alam niyo, pwede naman kayong umuwi," pa unang sabi ko. Walang sumagot sa kanila kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Hindi niyo na kailangan mag hintay sa akin.""Itong make up artist mo pwede mo ng pauwiin," sabi naman ni ate."Pati ikaw ate, hindi mo na kailangan akong bantayan dito.""Hindi pwede," seryosong sabi niya."Hindi naman ako gagawa ng ikaka stress mo ate," sabi ko."Hindi naman iyun ang inisip ko," sabi niya. Hindi ako nagsalita para pakinggan ang susunod niyang sasabihin. "Trabaho ko ito kaya hindi pwedeng iwan na lang kita dito at hahayaan sa lahat.""Ganun din ako, trabaho kong ayusan ka bago kay sumabak sa harap ng camera," sabi naman ng make up artist ko. Hindi nalang ako nagsalita at hinayaan nalang sila.Ngayon lang din naman ito, pagkatapos si Ven nalang ang alalahanin nila bukas. Hindi na nila ako kailangang isipin pa."Okay,"