Semua Bab Seducing My Hot Ninong Everett: Bab 51 - Bab 60

Misha’s POVDumating na kami ni Jaye sa venue ng birthday party ni Ninong Everett. Ngayong lang nakarating dito sa manisyon nila Everett si Jaye kaya siya naman ngayon ‘yung nakanganga ang bibig habang naglalakad na kami dito sa garden palang.Sa garden palang ay laglag na ang panga niya sa mga luxury car display dito. At siyempre, kay Everett lahat ng ‘yan. Sila ang may-ari ng company ng Luxury Car dito sa Pilipinas kaya hindi ‘to puwedeng mawala sa mga pa-eksena niya sa birthday party niya. Ang dinig ko nga sa ibang mga bisita ay ito ‘yung mga model ng sasakyan na palabas palang. Kumbaga, lahat ng guest niya ngayon ay masuwerteng unang makakakita sa mga magagandang kotse na ‘to.“Misha, mag-aala-princessa ka pala kapag nagkatuluyan kayo,” sabi niya habang nakapalupot ang mga kamay niya sa braso ko. “Ngayon, gets ko na ang papa at mama mo kaya botong-boto sila kay Everett. Kung ako man, botong-boto na rin sa kaniya para sa ‘yo,” dagdag pa niya habang parang kinikilig. Kahit ako man,

Misha’s POVPaglabas namin ni Jaye sa garden ay naka-ready na ang lalaking emcee sa stage. Nang mapuno na ang garden ng mga bisita ni Everett ay nag-umpisa na rin ang pinaka-main program ngayong gabi.“Good evening, distinguished guests! Tonight, we’re not just here to celebrate—we’re here to witness a night filled with extravagance and luxury, befitting a true billionaire. The moment has arrived to welcome the star of our celebration, someone who has brought inspiration, success, and an undeniable energy to everyone around him. So, get ready for an entrance full of surprises and grand festivities. Please join me in welcoming, with all the glitz and glamour, our birthday celebrant… the one and only… Everett Tani!”Nung lumabas na sa stage si Everett ay nakatutok ang lahat sa kaniya. Madilim ang buong paligid, tanging spotlight lang ang nakatutok sa entrance. Hanggang sa dahan-dahan nang lumabas sa pintuang ‘yon ang napakaguwapong si Everett.“Ang suwerte mo, girl. Napakaguwapo ng nino

Misha’s POVHabang tumatakbo ako palayo kay Everett, ramdam ko ang bigat ng bawat hakbang. Parang bawat pintig ng puso ko’y may kasamang kurot ng pangungulila at galit—sa kanya, sa sarili ko, sa lahat ng taong nasa paligid namin na tila walang alam sa nangyayari. Ang ingay ng party ay tila musika sa isang pelikulang may magulong kuwento. Walang nakakapansin sa totoong nangyayari sa likod ng mga ngiti at engrandeng kasiyahan.Huminto ako sa gilid ng isang haligi, pilit na pinapakalma ang mabilis kong paghinga. Hawak ko pa rin ang susi ng kotse—ang premyo na tila walang halaga kumpara sa naging alitan namin ni Everett. Ipinikit ko ang mga mata ko, sinubukang isaisip ang bawat dahilan kung bakit ko ginawa ang lahat ng ito. Para sa anak namin. Para sa farm namin, sige. at para sa sarili ko. Para sa pagmamahal na pilit kong pinanghahawakan kahit na mukhang palaging nasa gilid ng pagkawasak. Okay, sige, ganito na lang. Iisipin ko na lang na para sa kinabukasan ko ‘to. Para sa magandang kina

Misha’s POVMaaga akong nagising ngayong araw. Ewan, parang hindi nga ako nakatulog kagabi dahil sa mga nangyari sa birthday party ni Ninong Everett. Kagabi pa paulit-ulit na nag-e-echo sa tenga ko ang mga sinabi niya sa akin. Para akong nananaginip. Si Jaye, siya ang nag-drive ng luxury car na napalanunan ko. Dito na nga rin siya natulog. Nandoon ito sa guest room namin. Lasing na lasing ang gaga kagabi kasi pag-uwi namin, humingi pa siya ng wine sa akin kasi nabitin daw siya sa birthday party ni Everett.Paglabas ko ng kwarto, bumungad sa akin ang pamilya ko, nakangiti. Hindi ko maintindihan pero lahat sila parang may lihim na hindi ko alam.“Anong nangyayari?” tanong ko habang bumababa ako sa hagdan. Si Mama, na abala sa pag-aayos ng mesa ay napangiti sa akin. “Misha, maghanda ka na. May pupuntahan tayo,” sabi niya habang puno ng excitement ang boses niya. Ayoko ng ganito. Hindi ako sanay na ganito sila.“Pupuntahan? Saan?” Hindi ko maiwasang magduda. Paano, pagkatapos ng lahat ng

Misha’s POVTahimik na ang buong paligid habang kami ni Everett ay nakaupo sa gilid ng kama, parehong nag-aalangan sa kung ano ang susunod na mangyayari. Bakit kung kailang nagkaaminan na kami, ngayon pa kami nagkaganito. Parang first time. Parang wala pang nangyayari sa amin.Ngayon ko lang nakita si Everett na ganito, halata sa mga mata niya ang pagkahiya. Ang cute lang. Sanay akong makita siyang komportable, laging may desidido sa bawat kilos niya, pero ngayong gabi, tila may kakaiba sa amin. Parang mga baliw, nagkakahiyaan pa.Nakatingin lang ako sa kaniya, sinusubukang pigilan ang ngiti sa aking mga labi. “Bakit parang kinakabahan ka?” biro ko sa kaniya habang pilit na binabasag ang katahimikan.Tumawa siya nang bahagya, pero halatang hindi pa rin mawala ang kaba sa kaniyang mga mata. “Ikaw kasi,” sagot niya, habang bahagyang tumagilid upang harapin ako nang tuluyan. “Hindi ko alam kung bakit nararamdaman ko ‘to, nahihiya ako dahil alam mong seryoso na ako sa ‘yo. Nawala sa isip