Semua Bab Whirlwind Marriage: Tying the Knots with Mr. Billionaire: Bab 921 - Bab 930

220Si Gaven ay nakahinga ng maluwag pagkatapos marinig ang sinabi ni Nicole. Hindi niya alam kung kailan nagsimula na natatakot siyang mawala ito sa paningin niya. Parang may takot siya na baka hindi na si Nicole bumalik kapag umalis. Noon, hindi niya naramdaman ito, at minsan nga, gusto pa niyang lumayo si Nicole. Pero ngayon, hindi niya maipaliwanag, basta matigas lang ang loob niya na manatili ito sa tabi niya, kahit parang pinipilit niyang putulin ang pakpak nito.Pagkatapos ihatid ni Nicole si Hio sa art class, pauwi na siya at nakatingin sa mga sasakyan at tao sa kalsada. Bigla niyang naramdaman na para bang nasa ibang mundo siya, na parang matagal na siyang walang koneksyon sa labas.Tanghaling tapat, sobrang init ng panahon, pero bihira lang na asul ang langit sa kabisera. Tumigil si Nicole sa ilalim ng lilim ng puno malapit sa isang clothing store, at tahimik lang siyang nakatingin sa paligid. Wala siyang ibang ginagawa kundi makinig lang sa tunog ng mundo.Nang makatakas si

222.Nang makita ni Lorelei na umalis sina Mirael at Chiles, tumayo rin siya. Pero nang tumingin si Charles sa kanya, mabilis siyang bumalik sa upuan.Napangiwi si Hio nang makita niyang umalis si Chiles, kaya lumapit siya kay Nicole. Hinawakan ni Nicole ang chubby niyang kamay at mahina itong tinanong: “Nakakain ka ba nang sapat sa school? Gagawan kita mamaya ng makakain.”“Busog na ako. Kanina tinuruan kami ng teacher kung paano gumuhit ng sunflower. I’ll draw one for mom.” Umakyat si Hio sa sofa, kinuha ang schoolbag, at inilabas ang sketchbook at colored pencils. Inilagay niya ito sa tabi ni Nicole.Tinignan lang ni Charles ang pamilya ng tatlo, walang masyadong emosyon sa mata, tapos tumayo at lumabas. Hindi maintindihan ni Lorelei kung bakit, pero kusa siyang sumunod at tumakbo palabas.Narinig ni Charles ang mga yabag at alam niyang si Lorelei ang sumusunod. Bahagyang kumurba ang labi niya, may konting ngiti na lumabas. Sinadya niyang bilisan ang lakad. Pagbilang niya ng tatlo

224.“Kuya Gaven, nasaan si Nicole?” tanong ni Reola habang inaayos ang buhok niya, lumitaw ang makinis niyang noo. Dahil sa init ng panahon at sa kaiiyak niya kanina, may pawis na nakabitin sa dulo ng ilong niya at medyo pula pa ang pisngi. Mukha siyang maliit at maselan, at natunaw ang puso ni Gaven nang makita ito.“Pinadala ko si Hio sa art class.” Medyo natigilan si Gaven nang mabanggit si Nicole, at biglang sumiklab ang inis sa dibdib niya.Napansin ni Reola ang pagkainip niya. Naalala rin niya na parang nakita niya si Nicole kanina pagpasok niya. Ngumiti siya at nagtanong, “Then the day after tomorrow, dadalhin mo ba si Nicole.”Tumingin si Gaven sa mga mata ni Reola na puno ng inaasahan. Tahimik lang siyang nakatitig dito, at parang nawala sa sarili, sagot niya, “If you want her to go, then I’ll take her with me.”“Ano bang sinasabi mo, Kuya Gaven? Siyempre gusto ko na kayong tatlo magkasama.” Nilalaro ni Reola ang laylayan ng pink niyang shirt, tinuck ang buhok niya sa likod

226.Nang mangyari ang insidenteng iyon, sobrang galit siya kaya wala na siyang oras o lakas para alamin ang totoong nangyari. Ang alam lang niya, ang ganung klaseng betrayal at sakit ay hindi niya kayang tanggapin. Hindi man lang pumasok sa isip niya na baka may ibang dahilan sa likod nun. Lalo na dahil si Gaven at Nicole ang sangkot, hindi niya nakayang maging kalmado at mag-isip nang maayos. Kahit gusto pa sanang magpaliwanag ni Nicole pagkatapos, umiwas na siya at ayaw nang balikan ang usapan.Lumipas ang panahon, at biglang muling nabuhay ang nakaraan. Hindi niya akalain na ganito pala ang kalalabasan. Magulo ang naramdaman niya. Pagkaraan ng ilang sandali, tumitig siya sa mga mata ni Nicole at mahina niyang tinanong, “Are you saying na noon, you and Gaven… were drugged?”Tumango si Nicole at bahagyang ipinikit ang mga mata. Akala niya, sa tagal ng panahon, nakalimutan na niya ang nangyari. Pero ngayong naalala niya uli, malinaw pa rin ang lahat. Malalim siyang napabuntong-hining

227.“Hindi ko na gustong mag-aksaya pa ng oras kakausap sa ’yo. Yun lang ang masasabi ko. Bahala ka na sa sarili mo.” Walang epekto kay Chiles ang luha sa mukha ni Reola. Tiningnan lang niya ito nang malamig at agad na tumalikod.“Chiles...” Mabilis na humakbang si Reola papalapit, pero hindi siya pinakinggan ni Chiles. Tuloy-tuloy itong umalis ng bahay ng Ventura. Nakatitig lang si Reola sa likod niya hanggang sa tuluyang mawala ito sa paningin niya. Pagkatapos, pinunasan niya ang luha sa kanyang mukha, at unti-unting lumabas ang matinding galit sa kanyang mga mata. Mahigpit na nagkuyom ang kanyang mga kamay.“Chiles, kung ganyan ang trato mo sa’kin, wag mo kong sisihin kung magiging unfair ako. At ikaw naman, Mirael... buntis ka pa naman!”Paglabas ni Richard ng bahay, nadatnan niya si Reola na nakatayo lang sa may pinto na parang tulala. Lumapit siya at tinanong ito, “Reola, anong nangyari sa’yo?”“Dad...” Biglang yumakap si Reola sa kanya, umiiyak nang may hinanakit. “K-Ka-kaaali