Lahat ng Kabanata ng JOHN ENRIQUEZ WILD FEELINGS SPG BOOK 2: Kabanata 121 - Kabanata 130

"Jarren's case involves theft, illegal drug use, and complaints of intimidation against women. He's accused of extorting money from women he's in relationships with by threatening them." wika sa kabilang linya ng sinabi ng kaniyang ama na 'Pulis daw'. "Hindi yan totoo. Hindi ganoon si Jarren." Halos mapatakip si Anya ng bibig. Hindi niya mapaniwalaan ang narinig. "Pero iyon ang totoo. ikukulong ba siya kung hindi? Anya hindi bakla si Jarren. Nagsisinungaling siya tungkol sa pagkatao niya para ano? para lokohin ka?" "Alam ko 'yon, dad! Matagal ko ng alam na hindi bakla si Jarren. Ang totoo niyan may relasyon kami. Nahulog ako sa kaniya at kasalanan mo dad kung bakit? ikaw ang naglapit sa amin. babae ako at sa kaniya ko naramdaman ang pagmamahal na hinahanap ko na hindi niyo kayang ibigay. Daddy, mahal ko si Jarren!" "Mahal ka ba niya?" "Oo. at sigurado ako doon!" "Nah, I don't think so! Kung mahal ka talaga niya, bakit kailangan niyang i-record ang ginagawa niyo?" "A-ano

LEILA MERCEDEZ ENRIQUEZ POINT OF VIEW Simula ng piliin ko si John at magpakasal sa kaniya, naging masaya ako na parang natupad ko na rin ang mga pangarap ko. Naaalala ko dati, isa lang akong ganap na starlet na nangangarap sumikat para kumita ng mas malaki at makatulong sa pamilya. Until John came into my life. It was a roller coaster love story. Too many ups and down. On and off. Mas marami yung hindi pagkakaintindihan kesa sa pagkakaunawaan. Minsan nga dati tinatanong ko ang aking sarili kung bakit si John pa? bakit sa taong babaero pa? Paulit-ulit kong tinanong kung worth it nga ba talaga si John kapalit ng mga pangarap ko? Pero noong dumating sa buhay namin si Anya. Nagbago ang pananaw ko. Sinabi ko sa sarili ko na gagawin ko ang lahat para maging masaya ang anak ko hindi tulad ko noong kabataan ko. Si Anya ang magandang regalo na ibinigay sa amin ng Panginoong Diyos. Dahil sa kaniya nabuo kami ni John muli at nagsimula ng panibagong yugto ng masaya. Naging masaya ang

"John, may sakit ang apo natin. Hindi lang basta sakit lang. May malalang sakit ang apo natin. Hindi lang sinasabi pa ng Doktor kay Anya dahil alam nila na may depresyon ang anak natin. John, anong gagawin natin? Paano kung mamatay ang apo natin?" "Huwag kang mag-isip ng ganiyan. Gagaling siya! Ako, gagawin ko ang lahat para gumaling ang apo natin. Kahit ubusin ko pa ang kayamanan ko para lang gumaling siya." "Hindi ka Diyos! Hindi mo siya mapapagaling ng pera mo! Ang kailangan ng apo natin ay ang dugo ng ama niya. Si Jarren. Kailangan siya ng apo natin para mabuhay!" "Hindi. May iba pang option! hindi niya pwedeng malaman ang tungkol kay Warren. Hindi tayo hihingi ng dugo niya." "Naririnig mo ba ang sarili mo? Buhay ng apo natin ang pinag-uusapan dito. Bakit ba ang self fish mo? John, buong buhay ko wala akong ginawa kung hindi ang sumunod at umayon sa lahat ng gusto mo dahil asawa kita at mahal kita pero hindi sa lahat ng oras tama ka. Tignan mo nga ang nangyayari ngayon? an

ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW MAHIRAP PERO PARA SA ISANG INA NA NAGMAMAHAL SA KANIYANG ANAK AY WALANG HINDI KAKAYANIN. 9 Months. 9 months nang nakikipaglaban si baby Warren sa sakit niya at 9 months na ring nasa panganib ang buhay niya. Bilang ina, napakasakit sa part ko na makitang nahihirapan ang anak ko. Sino ako para sumuko? sino ako para pang hinaan ng loob? lumalaban ang anak ko kaya dapat ako rin. Hindi ako mauubusan ng pag-asa na balang araw ay diringgin ako ng Diyos at ibibigay niya sa akin muli ang taong kasagutan sa sakit ng anak ko. Kung titignan naman si baby Warren ay okay na okay naman siya. Masigla siya, malusog, at pala ngiti. Hindi mo talaga makikita sa kaniya na may dinaramdam. Lumalaki siya at gumagwapo lalo. Hindi dahil sa anak ko siya pero gwapo talaga at cute si baby Warren. mayroon siyang bilugan na mata at maitim at mahabang pilik mata. Matangos ang kaniyang ilong at mapula ang kaniyang labi. Nakakalito nga kung kanino niya namana ito kung sa akin

ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW Ito naman talaga ang pakay ko, ang makausap si Jarren at magkaroon ako ng pagkakataon na makahingi ng saglit na oras niya para makahingi ng tulong para sa anak namin. Nagulat lang ako nang sabihin ng guard na pumasok nga raw ako sabi ni Jarren. Nakakkapagtaka lang. Akala ko ay kinailangan ko pang magmakaawa para lang makapasok dito pero nagawa ko ito nang walang kahirap-hirap. Pinapasok ako ng guard gaya ng pahintulot ni Jarren. Laking tuwa at pasalamat ko. Wala na akong atubili at pumasok na nga ako sa bakuran nila patungo sa loob kung saan ay naroon si Jarren at nag-aantay sa akin. Pagdating ko sa pinakaloob ay nakita ko agad si Jarren na nakaupo sa sofa. Nakasandal ng maigi ang likod, nakapikit, at nakatingala na para bang pagod na pagod buong araw. Naramdaman niya kaagad ang aking presensya. Agad niyang idinilat ang mga mata niya at napatingin sa akin. Bigla akong napipi dahil sa paraan ng pagkakatitig niya sa akin. "What, Anya?" para bang