บททั้งหมดของ Sunshine In The Rain: บทที่ 41 - บทที่ 49

Kaagad akong napabalik sa sasakyan ko para kunin ang medkit ko. Naghanap narin ako ng telang malinis para maibalot ang bata at malinisan kahit papaano si Monica. At nang makuha ko na lahat ng kakailanganin—except sa tubig dahil ang mga gripo dito ay hindi tumutulo.I did everything I could to save them both. Sht. Hindi ko lubos maisip ang pinagdaanan ni Monica habang naghihinalo ito para lang maipanganak ang kanyang sanggol.Kung nanganganak siya? Ano 'yong narinig kong tunog ng baril? Or am I hallucinating?“Sandali nalang, Monica...”Mas binilisan ko ang pag-aasikaso sa bata at sa kanya. The baby’s pulse is weak, and so is Monica’s pulse. Hirap na hirap akong akayin si Monica habang bitbit ang bata.Sobrang nag-aalala ako sa kalagayan nilang dalawa. Hindi ko alam kung makakaligtas ba sila, but I will do everything to save my sister and my niece.Nang makarating kami sa sasakyan ay inilapag ko muna ang bata sa passenger’s seat, habang si Monica naman ay mabilis kong ipinasok sa loob

Four days before Christmas, we headed to London, riding on their private planes. Ang iilang mga pinsan ni Elio ay nauna nang bumiyahe papuntang London, at may mga nahuhuli din, tulad namin. Matagal kasing natapos ang exam nila Harvin kaya nahuli kami. Gusto sanang magpaiwan ni Harvin, pero hindi ako pumayag. This is our family trip together with Monica, Harry, and Haven kasama din ang boyfriend ni Haven na si Daniel. Our first international trip together. Hindi pwedeng hindi siya sasama. Hindi naman makakasama sila Mama at Tita Ali dahil sa may sakit si mama, pero binisita namin sila kahapon dala ang mga regalo para sa kanila.Nakarating kami ng London matapos ang mahabang biyahe, at ako naman ay laging nasusuka dahil sa pagkahilo at alog ng eroplano. Nag-aalala naman sa akin si Elio, kaya wala itong halos pahinga para lang bantayan ako at ang mga bata.Napanganga kami nang may limousine na huminto sa tapat namin. Tumawa naman si Elio dahil sa mga reaksyon namin. Literal kaming lahat

ELIO BLAZIEL SIERRAI woke up when I heard a loud siren. Pagdilat ko, nakaramdam naman ako ng pananakit ng katawan, but I eventually came back to my senses when I realized that my wife and my daughter is with me.Pero pagtingin ko sa likuran ko ay wala na si Vienna. I panicked.“One... Two... Three!” I heard the rescuers counting before trying to pry open the door where we were trapped. Naririnig ko ang lakas ng pagtulak at paghila nila, pero tila nahihirapan sila. The door creaked, but it wouldn’t budge right away. Kung nahihirapan silang buksan iyon, where’s my daughter? Where’s my Vienna?!“Vien...” my voice cracked as I whispered her name, the fear growing more intense. I didn’t want to believe the worst, but the uncertainty was tearing me apart.Napapikit ako nang mariin nang biglang sumakit ang tagiliran ko. It was sharp, and I couldn't ignore it any longer. I looked down, and there it was—isang malalim na sugat sa tagiliran ko, halos walang tigil iyon sa pagtulo.“Shit...” I m

“Nope. She’s fine, Nika. Vien is fine, safe and sound.” Halos mapatumba ako sa sahig nang marinig kong ligtas si Vien. My baby’s safe. Okay na ako nang malaman kong ligtas si Vien.Ramdam ko namang inalalayan ako ni Harvin. Pero kaagad ko ring inilibot ang tingin ko sa paligid nang unti-unti nang lumalapit ang mga Sierra sa amin, ngunit hindi ko nakita si Eros at Elio.“Si... Si Elio? Where is he? Nasaan ang asawa ko? Wala namang nangyaring masama kay Elio, hindi ba?” sunod-sunod kong tanong. Sobrang basa na ng kamay ko dahil sa kaba at takot. Nanlalambot na rin ang mga tuhod ko kung hindi lang ako inaalalayan ni Harvin at ni Ate Lily, paniguradong nasa sahig na ako ngayon.Nagkatinginan sila Kuya Errol at Kuya Reid, huminga naman ng malalim si Kuya Emman tsaka lumakad naman papasok si Kuya Ezekiel kasama si Kuya Ravi para tabihan ang mga asawa nito. Anong nangyayari?Kaagad na nagsialisan na ang mga sasakyan para iparada iyon sa parking lot, pero hindi ko pa rin nakikita si Elio.“