Semua Bab One Night With A CEO: Bab 1 - Bab 7

"You're marrying that old man, Michaella!" Dad shouted at me. Hindi ako nakaimik at natahimik nang panandalian dahil sa sinabi ni Daddy. Bakit kung ipagtabuyan at ipamigay nila ako ay parang hindi nila ako tunay na anak? May mali ba akong ginawa sa past life ko para ibigay sila bilang mga magulang ko? "Anak niyo lang ako! Hindi niyo ako pag-aari kaya wala kayong karapatang diktahan ako kung sino ang papaksalan ko!" Galit n agalit na sigaw ko. Lumapit sa akin si Daddy at malakas akong sinampal. Hindi ako makapaniwalang magagawa niya akong saktan. Noon pa man ay hindi na maganda ang trato niya sa akin subalit hindi ko lubos akalain na masasampal niya ako. Hindi manlang ako nakakita ng kahit na gulat sa kaniyang mga mata nang magawa niya ang bagay na 'yon. Tinignan ko si Mommy at walang reaksyon din siyang nanonood lang sa amin ni Daddy. Nagsimulang magbagsakan ang mga luha ko pababa sa aking pisngi pagkatapos ay nagmadaling umakyat sa aking kwarto at kinuha ang bag ko. Desidido na

After leaving Bettina, I suddenly realized kung tama ba nag pagsama ko sa lalaking 'to. He's driving the car. We're both silent and no one even dares to talk about anything. "He's mean. Totoo ka ba niyang anak?" Iiling iling na ani lalaki. "What's your name?" Takang tanong ko. Maliban don ay para rin maiba ang usapan namin. Ayaw ko munang pag-usapan ang tungkol sa Daddy ko dahil nabalik lang ang sakit sa dibdib ko. "Jonathan. Jonathan Havoc." Aniya na siyang ikinagulat ko. "You're shocked. You deserve to be hired anyway. Your capabilities are quite good and deserve to be in that position so don't doubt yourself." Aniya habang ang paningin ay nasa daan. Hindi na ako nakapag react pa dahil naunahna niya nang magpaliwanag tungkol sa pag hire sa akin sa kumpanya niya doon sa lugar nina Bettina. "Sabi mo eh." Tanging nasabi ko at ibinaling na lang din ang paningin sa bintana. Nang makarating na kami sa mansyon ni Jonathan ay agad niya akong pinagbuksan ng pintuan. "Thank you." I tha

Nang makapasok na ako sa kwarto namin ni Jonathan ay tulog na siya. Siguro dahil pagod siya sa opisina. Gano'n siguro talaga kapag matagal mo nang nakakasama ang ibang tao. Lumalabas ang tunay nitong ugali, bagay na ikinakalungkot ko dahil ibang iba si Jonathan ngayon sa Jonathan noon. Pero kahit gano'n, hindi ko siya kailanman susukuan. Hahayaan ko na lang na mapagod ako bago ako sumuko. Kaya ko pa naman, eh. Kay ko pa na lumaban at kumapit mag-isa. Kahit walang kami ay naniniwala ako na hangga't ipinapaglaban ko ay dadating din kami sa punto na mamahalin niya rin ako pabalik. Kumuha ako ng kumot sa higaan at nilagyan siya ng kumot. Kasalukuyan siyang nakahiga sa couch. Madalas nagtatalo kami dahil sinasabi ko na sa kama na lang siya matulog dahil maliit sa kaniya ang couch subalit ayaw niya. Dahil hindi pa ako inaantok ay pumunta muna ako sa veranda at nagpahangin. Natigil ako sa pagmumuni muni nang may nakita akong lalaki na nakamasid sa akin at may hawak na patalim. Aligaga at

"Please accept this. Pagbali-baliktarin mo man ang mundo, anak ko pa rin sila. Ayaw kong maghirap sila, Michaella." Bakas sa boses niya ang pag-aalala. Hindi na ako pumalag pa at kinuha ang pera at tseke na kanina niya pa ibinibigay sa akin. Gusto niya ay ihatid pa kami ng drIver niya kung saan namin balak pumunta subalit tumanggi ako dahil ayaw kong malaman niya kung saan at kanino ang punta namin kahit halata naman na kung kanino. Pumara ako ng taxi at agad na sinabi kung saan ang baba namin ng kambal. Hindi ko naitext si Bettina na pupunta ako sa kaniya. Gabi na nang makarating kami sa bahay ni Bettina subalit gano'n na lang ang pagtataka ko nang walang tao sa loob at patay ang ilaw."Hija, sino ba ang hanap mo?" Takang tanong no'ng may edad na lalaki. "Ah, s-si Bettina ho?" Sagot ko pabalik. "Naku! Lumipat na siya ng tinutuluyan, hija. Napaalis kasi siya rito. Sa kabilang bayan na siya nakatira ngayon. Tawagan mo na lang siya para matulungan ka niya. Tiyak nahihirapan ka dahil