One Night With A CEO

"You're marrying that old man, Michaella!" Dad shouted at me.

Hindi ako nakaimik at natahimik nang panandalian dahil sa sinabi ni Daddy. Bakit kung ipagtabuyan at ipamigay nila ako ay parang hindi nila ako tunay na anak?  May mali ba akong ginawa sa past life ko para ibigay sila bilang mga magulang ko?

"Anak niyo lang ako! Hindi niyo ako pag-aari kaya wala kayong karapatang diktahan ako kung sino ang papaksalan ko!" Galit n agalit na sigaw ko.

Lumapit sa akin si Daddy at malakas akong sinampal. Hindi ako makapaniwalang magagawa niya akong saktan. Noon pa man ay hindi na maganda ang trato niya sa akin subalit hindi ko lubos akalain na masasampal niya ako.

Hindi manlang ako nakakita ng kahit na gulat sa kaniyang mga mata nang magawa niya ang bagay na 'yon. Tinignan ko si Mommy at walang reaksyon din siyang nanonood lang sa amin ni Daddy. Nagsimulang magbagsakan ang mga luha ko pababa sa aking pisngi pagkatapos ay nagmadaling umakyat sa aking kwarto at kinuha ang bag ko.

Desidido na akong umalis sa pamamahay na ito. Wala rin naman silang pakialam sa akin at kung tratuhin ako ay parang isang robot kaya wala rin lang silbi ang pagtuloy ko sa bahay na ito.

"And where do you think you're going?!" Sigaw ni Daddy.

"I'm leaving, hindi pa ba halata?" Turan ko nang hindi tumitingin sa kaniya.

"I'll look for you and you're not gonna escape, Michaella!" Pagbabanta ni Daddy dahilan para mas lalong tumulo ang mga luha ko.

Pumunta ako sa bar at nagpakalasing doon. Wala akong pakialam sa mga taong nakapaligid sa akin dahil ang tanging gusto ko lang ay ang malasing hanggang makalimutan ko ang problema ko kahit panandalian lang.

Nang makaramdam ako nang hilo ay agad akong lumabas ng bar at naglakad nang naglakad hanggang makakita ako ng isang sasakyan. Buong akala ko ay ito na ang katapusan ko, subalit nang mapaupo ako ay gano'n na lang ang gulat ko nang kaunting espasyo na lang ang pagitan ng sasakyan at ng katawan ko.

"Are trying to kill yourself? Kung iyon ang plano mo ay huwag kang mandamay." Galit na galit na ani lalaki.

"I know what you wanted to do. Do whatever you want because tomorrow would probably be my last day." Makahulugang wika ko.

I saw how he licked his lower lip and helped me to get inside his car. He's driving, probably looking for a hotel room.

Nang makarating kami sa loob ng room na pinili ng lalaki ay agad na hinalikan ako nito dahilan para halikan niya rin ako pabalik.

He's kissing me deeply and we only stopped when we were both grasping for air. I am out of control, maybe because of the alcohol.

Bahagya niya akong tinulak sa kama at ibinuka ang aking mga hita pagkatapos ay dinilaan ang aking p*gkababae dahilan para mapa-ung*l ako bigla. He's licking my wom*nhood up and down and I couldn't help it. Tila may kung anong sasabog sa loob ko subalit gano'n na lang ang pagkunot ng aking noo nang makaramdam ako ng pagkabitin nang bigla siyang tumigil.

"Why did you stop? Oh fvck!" Punong puno nang frustration na tanong ko.

I was about to get up but he suddenly inserted his long-thick-shaft inside me and I felt pain the moment he inserted it.

"What the fvck?! It's your fvckin' first time?!" Kunot noong tanong no'ng lalaki.

"Please don't stop." Tanging nasabi ko.

"Of course, I won't! Grasya na, tatanggihan ko pa ba?" Aniya at muling umulos sa aking loob.

I felt heaven the moment he pumped inside and out of me. Hindi ko alam ang mangyayari sa mga susunod pang araw pero ang tanging alam ko lang ay naramdaman ko ang pinakamasaya at masarap na pakiramdam sa gabing ito.

Kinaumagahan ay nagising ako nang maaga upang umalis. Kasalukuyang nakatalikod sa akin ang lalaking nakas*x ko kagabi. I didn't mind looking at him because this would probably be the last time that we'll be seeing each other.

Nang makuha ko ang mga gamit ko at makapag bihis ay agad akong lumabas pagkatapos ay nagdesisyong pumunta sa kaibigan ko na kung saan ay malayo sa city. Ilang oras ang byahe bago ako nakarating sa bahay ng kaibigan ko.

She's Bettina. She's been my friend since we were high school. Hindi ko nga alam kung paano niya natatagalan ang ugali ko. But despite that, I'm thankful that I have her.

"Welcome to my not so big house!" Bungad sa akin ni Bettina.

Naramdaman niya siguro na may mabigat akong nararamdaman dahilan para tanungin niya ako at lapitan. " Hey, are you okay?" Takang tanong niya dahilan para sunod sunod na tumulo ang mga luha ko.

"I'm not," humahagulgol na wika ko.

"What's wrong? You can tell me everything." Aniya.

Agad kong kinwento sa kaniya ang buong pangyayari at gano'n na lang ang gulat na nakita ko sa mga mata niya. Maski siguro ay ay hindi makapaniwalang magagawa 'yon ng Tatay ko.

"How can he be so cruel to his daughter? Muly god!" Iiling iling na ani Bettina.

"I also had s*x with someone I don't know." Pag-amin ko sa kaniya.

"What the fvck, Michaella?!" Sigaw niya at biglang napatayo.

Makikita ang inis sa kaniyang mukha nang malaman niya ang iba pang nangyari no'ng gabing 'yon. But I don't know, despite that I still didn't feel any guilt. 

"P-paano kung mabuntis ka? Why'd you have act very impulsive yesterday? P-paano kung may sakit 'yon? Edi nahawa ka? My god!" Halatang nag-aalalang wika ni Bettina.

Naiintindihan ko naman ang pinanggagalingan niya. Kasalanan ko rin naman pero hindi ko alam sa sarili ko kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Wala akong nararamdamang pagsisisi sa nagawa ko kahapon. Masaya akong nakalaya na ako sa mga magulang ko at masaya ako sa nangyari sa akin kagabi lang.

"Nangyari na, eh. Hindi mo naman ako iiwan kahit anong mangyari, hindi ba?" Tanging nasabi ko.

Dinig ko nag kaniyang buntong hininga at lumapit sa akin pagkatapos ay niyakap ako. "Oo naman, ikaw lang naman ang laging nang-iiwan." Pilit na nakangiting aniya.

Aaminin ko hindi ako naging mabuting kaibigan kay Bettina. Madalas lang naman akong napunta sa kaniya kapag may mabigat akong problema tapos kapag nawalana ang bigat sa dibdib ko ay aalis ako agad sa puder niya.

Madalas nga ay nakukwestyon ko ang ugali ko bilang kaibigan. Na masyado ba akong manhid at makasarili dahil ni hindi ko manlang siya naitatanong kung okay lang ba siya, may problema ba siya, at ni hindi ko masabi sa kaniya na mahalaga siya sa akin. I feel so useless as a friend. I am so selfish.

"Hey, nagbibiro lang ako. Halika na at kumain na tayo. Iinitin ko na lang naman ang sinigang sa oven. Wala rin kasi akong budget ngayon kaya pagpasensyahan mo na. Kaninang umaga ko lang naman 'yon inulam." Nakangiting wika niya habang naglalakad kami papunta sa kitchen niya. Magkasama ang dining room at kitchen ni Bettina. Wala rin lang namang silbi kung magpapatayo siya ng malaking bahay dahil siya lang mag-isa.

"Bakit 'di ka magpatayo ng sarili mong restau. You're cooking skills are still quite good, huh." Magmula nang mag college kami ay natitikman ko na ng luto ni Bettina. Magaling talaga siya magluto. Matagal ko na rin siyang sinasabihan na magtayo ng sarili niyang business pero ayaw niya.

Umalis kasi siya sa puder ng pamilya niya. Magmula nang maka graduate kami ay siya na ang nagsustento sa lahat ng pangangailangan niya since may trabaho naman siya. Hindi man gano'n kalakihan pero sakto na para sa sarili niya. She was also being forced to marry someone. Wala namang kaso sa kaniya kung sino mang lalaki 'yon subalit wala kasi sa bokabularyo niya ang pagpapakasal. She doesn't believe in marriage because she always believes that divorce will always be the end of marriage.