All Chapters of Remembering the Cold: Chapter 21 - Chapter 27

KABANATA 20Diretso ang uwi ko pagkatapos ng klase. I just texted Winter na mauuna na akong umuwi, and after that, I didn’t reply to her messages because she bombarded me with a lot of questions about Magnus. Gulong gulo ako habang nakatititg sa ceiling ng kwarto ko. I can feel my phone vibrating for a call, but I don’t even have the strength to answer it. But maybe it is for the best. Tama si Winter. Hindi ko na dapat pinilit ang sarili ko kay Magnus. Masyado akong nagpadala sa emosyon ko noon. I thought everything was easy. But now I know that it isn’t.Nakatulog ako sa ganoong ayos. Kinaumagahan ay halos tamad na tamad akong pumasok. Pero magtataka si Daddy pag nalaman niyang umabsent ako ngayon. Mag-aalala lang yun sa akin. I had my breakfast alone dahil maaga daw umalis si Daddy dahil may VIP na magpapacheck up kay Dad. Bawat galaw ko ay mabagal. Bawat kilos ko ay palaging may dalang buntong hininga. Ramdam ko ang paninitig sa akin ni Ate Lina pero hindi niya naman ako tinatanon

KABANATA 22Hindi ako makapaniwala sa lahat ng nangyari kanina kaya naman hindi ako ngayon mapakali sa higaan ko. Para akong tanga na paikot ikot sa aking malambot na kama. Inabot ko pa ang unan ko para yapusin ito ng mahigpit habang inaalala ang malambot na labi ni Magnus na hinahalikan ako kanina. Napapikit ako ng mariin habang inaalala ang lahat.After that kiss ay hindi ko matingnan ng diretso si Magnus. Naramdaman ni Magnus ang pagiging awkward ko kaya hindi na rin siya nagsalita ng kahit ano. Nag akit na lang siya na umalis doon at pumunta sa next class namin. Ngunit wala na akong maalala sa mga sinabi ng mga subject teacher namin because my mind was flying the rest of the day. At noong uwian na ay nakita ko si Magnus sa labas ng gate kung saan madalas ako laging nakatayo upang hintayin ang sasakyan na naghahatid at sundo sa akin. He only said goodbye and guided me to enter the backseat of my car. It was very overwhelming. Kaya naman ay para akong baliw dito sa kwarto ko. Minu-

KABANATA 24Buong weekend na paulit-ulit na nagrereplay ang date naming dalawa ni Magnus sa aking isipan at hindi ko mapigilang mapangiti habang inaalala ang lahat ng ‘yon. Siguradong mapagkakamalan akong baliw kung sino man ang makakakita sa akin ngayon.I am smiling widely as I walk towards the hallway of the HUMSS Department. Pakiramdam ko isang iglap lang dumaan ang weekend at ngayon ay monday na agad. “Someone is happy,” I heard Winter’s voice behind me. Mabilis akong napalingon sa kanya at nakita ko siyang nakasandal sa railing habang naka cross ang dalawang braso sa kanyang harap. I smiled at her widely while she lift her brow at me. “Mukhang may kakaibang nangyari ngayong weekend ah?” taas kilay niyang tanong habang lumalapit sa akin. “Wala naman. Sadyang masaya lang ako ngayon,” tanggi ko habang nakangiti sa kanya. But knowing Winter, she knows me too well kaya alam kong hindi siya maniniwala. “Whatever, Estella Victoriana. Ilibre mo na lang ako mamayang lunch. Kabayaran s

KABANATA 26I answered Magnus’ call sa kabila nang bigat na aking nararamdaman. Sa nanginginig na kamay ay nilagay ko ang aking phone sa aking tainga. “Kanina pa ako tumatawag, is something happened?” bungad niya. I bit my lower lip, holding back the sob threatening to escape. His voice felt like salvation, yet also like sharp thorns I couldn’t resist touching, hoping they might somehow save me.“E-Everything fine. Nagkaroon lang ng problema kay Dad but everything is fine now,” sabi ko. I don’t want him to get worried. Isa pa, problema ko ito, ng pamilya ko. Hindi ko na dapat siya dinadamay sa ganitong bagay. “Are you sure?” he asked, naninigurado. Huminga ako ng malalim at tumango kahit hindi naman niya ako nakikita ngayon. “Yes,” sagot ko sa kabila ng tinik na humaharang sa aking lalamunan. Tinapos ko na rin ang tawag namin ni Magnus dahil dumating ulit ang Doctor para ipaliwanag sa akin ang mga lab test ni Daddy. I told Magnus that I have something important to do kaya nakumbins