KABANATA 24Buong weekend na paulit-ulit na nagrereplay ang date naming dalawa ni Magnus sa aking isipan at hindi ko mapigilang mapangiti habang inaalala ang lahat ng ‘yon. Siguradong mapagkakamalan akong baliw kung sino man ang makakakita sa akin ngayon.I am smiling widely as I walk towards the hallway of the HUMSS Department. Pakiramdam ko isang iglap lang dumaan ang weekend at ngayon ay monday na agad. “Someone is happy,” I heard Winter’s voice behind me. Mabilis akong napalingon sa kanya at nakita ko siyang nakasandal sa railing habang naka cross ang dalawang braso sa kanyang harap. I smiled at her widely while she lift her brow at me. “Mukhang may kakaibang nangyari ngayong weekend ah?” taas kilay niyang tanong habang lumalapit sa akin. “Wala naman. Sadyang masaya lang ako ngayon,” tanggi ko habang nakangiti sa kanya. But knowing Winter, she knows me too well kaya alam kong hindi siya maniniwala. “Whatever, Estella Victoriana. Ilibre mo na lang ako mamayang lunch. Kabayaran s
KABANATA 23Malaki ang ngiti ko habang papalabas ng sasakyan namin. Agad kong nakita si Magnus na naghihintay sa akin sa labas ng Mall. Medyo umaambon ngayon kaya agad akong pinayungan ng aking driver. I smiled when Magnus saw me. Hindi ko maiwasang lalo siyang hangaan kahit sa simpleng suot niya ngayon. He’s wearing a pull over jacket, pants, and leather boots. Nagmumukha siyang supladong hunk sa itsura niya. Gwapo talaga siya sa kahit anong ayos samantalang ako kailangan ko pang mamili ng damit sa loob ng dalawang oras para magmukhang maayos ngayon! I am wearing a boyfriend jacket, mini skirt and high heeled boots. Nang makarating ako sa harapan ni Magnus ay mabilis na ring umalis ang driver ko at bumalik sa sasakyan. “Kanina ka pa ba dito?” I asked. Ang usapan namin ay nine in the morning at halos wala pang nine ngayon. Mukhang sobrang agap niya talagang dumating dito. “Just five minutes ago,” kibit balikat niyang sinabi. Tumango ako sa kanya. Napansin ko ang paninitig niya sa k
KABANATA 22Hindi ako makapaniwala sa lahat ng nangyari kanina kaya naman hindi ako ngayon mapakali sa higaan ko. Para akong tanga na paikot ikot sa aking malambot na kama. Inabot ko pa ang unan ko para yapusin ito ng mahigpit habang inaalala ang malambot na labi ni Magnus na hinahalikan ako kanina. Napapikit ako ng mariin habang inaalala ang lahat.After that kiss ay hindi ko matingnan ng diretso si Magnus. Naramdaman ni Magnus ang pagiging awkward ko kaya hindi na rin siya nagsalita ng kahit ano. Nag akit na lang siya na umalis doon at pumunta sa next class namin. Ngunit wala na akong maalala sa mga sinabi ng mga subject teacher namin because my mind was flying the rest of the day. At noong uwian na ay nakita ko si Magnus sa labas ng gate kung saan madalas ako laging nakatayo upang hintayin ang sasakyan na naghahatid at sundo sa akin. He only said goodbye and guided me to enter the backseat of my car. It was very overwhelming. Kaya naman ay para akong baliw dito sa kwarto ko. Minu-
KABANATA 21All I could feel was his intense gaze at me. Hindi na magkaintindihan lahat ng parte sa utak ko kung anong dapat gawin o isipin. Ang mga binti ko ay pinilipilit na lang tumayo ngunit labis akong nanghihina sa mga nakakamatay niyang mga tingin. I could feel his intense anger directed towards me. “What was that?” I feel like a thunderbolt struck me on that question. Mabilis kong tinanggal ang kamay ko sa kanyang pagkakahawak at nag-iwas ng tingin dahil talagang hindi ko kinakaya ang mga mata niyang humuhukay sa kaibuturan ng kaluluwa ko ngayon.“We were just talking–”“Talking? After what he did to you? Paano kung may ginawa ulit siya sa’yo doon?!” ramdam na ramdam ko ang pagpipigil niya sa kanyang galit. “Wala siyang ginawa sa akin! Humingi lang siya ng tawad sa mga nagawa niya sa akin noon!”“At pinatawad mo naman agad? Hindi ka ba talaga nadadala?” he sounded like I made a huge mistake. Hindi ko alam itong nararamdaman ko pero unti-unti ay nakaramdaman ako ng pinaghalon
KABANATA 20Diretso ang uwi ko pagkatapos ng klase. I just texted Winter na mauuna na akong umuwi, and after that, I didn’t reply to her messages because she bombarded me with a lot of questions about Magnus. Gulong gulo ako habang nakatititg sa ceiling ng kwarto ko. I can feel my phone vibrating for a call, but I don’t even have the strength to answer it. But maybe it is for the best. Tama si Winter. Hindi ko na dapat pinilit ang sarili ko kay Magnus. Masyado akong nagpadala sa emosyon ko noon. I thought everything was easy. But now I know that it isn’t.Nakatulog ako sa ganoong ayos. Kinaumagahan ay halos tamad na tamad akong pumasok. Pero magtataka si Daddy pag nalaman niyang umabsent ako ngayon. Mag-aalala lang yun sa akin. I had my breakfast alone dahil maaga daw umalis si Daddy dahil may VIP na magpapacheck up kay Dad. Bawat galaw ko ay mabagal. Bawat kilos ko ay palaging may dalang buntong hininga. Ramdam ko ang paninitig sa akin ni Ate Lina pero hindi niya naman ako tinatanon
KABANATA 19Basang basa ako pagpasok ko ng sasakyan. Binigyan agad ako ng towel ng driver ko bago ito nagdrive paalis. Hindi ko maintindihan ang pakiramdam ko. Ang alam ko lang kumikirot ang dibdib ko sa maraming isipin tungkol kay Magnus. Napatitig ako sa regalo ko na ngayon ay basa na rin but I am sure na maayos pa ang loob nito. I sighed heavily as I felt the cold crawling on my skin.Hindi ako makatulog sa gabing ‘yon. I can’t help but stare at my phone. I wanted to message him and congratulate him, but I couldn’t. Hanggang sa nagulat na lang ako nang magpakita sa akin ang isang message sa aking social media account. My eyes widen in fraction when I saw Magnus’ name. Magnus:I won the gold medal. Thank you for the support. Although I didn’t see you kanina? Were you there? Nangilid ang luha sa aking mga mata nang mabasa ko ang kanyang message. I should be happy dahil kahit papaano ay ineexpect niya ang presence ko kanina. But I feel so hurt that I can’t even get near him na madal