Lahat ng Kabanata ng The Probinsyana and the Heartless CEO: Kabanata 41 - Kabanata 50

Nag-eempake na ako ng mga damit ko na dadalhin ko sa Pilipinas nang pumasok si mama dito sa kwarto ko. Napangiti ako at umupo rin ito sa carpet at tinulungan ako na mag-tupi ng mga damit ko. “Kaya ko naman po mama.“ Sabi ko dito kaya ngumiti kang ito at napailing lang. “I want to do this anak ko, gusto kitang tulungan kahit sa maliit na bagay lang.“ Sabi nito na alam ko na laging may kahulugan ang sinasabi nito. “Mama, naman marami ka nang nagawa para sa akin. Kayo ni papa at kuya.“ Sabi ko dito kaya napatitig ito sa akin at napatango. “Ang biis lang ng panahon anak, babalik ka sa lugar na dahilan kung bakit ka nawalay sa amin at ang lugar kung saan napahamak ka.“ Bulong nito na paiyak na naman. Umusog ako palapit dito at kinabig ito payakap sa akin. “Kaya ko na po mama, kaya ko nang bumalik. At kung wala akong dahilan para bumalik doon ay hindi ko na gagawin pa na tumuntong muli sa lugar na iyon.“ Sabi ko dito kaya tumango lang ito at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko. Nagpa

Nagising ako ng maaga dahil kinatok na ako ni Kyros, sinabi ko dito na maliligo lang ako at susunod na dito sa baba kung saan na lang ako nito hihintayin.Inaantok pa ako pero maaga ang flight namin pabalik ng Manila.Hindi kami pwedeng ma-late kaya minadali ko ang pagligo ko at pag-ayos ng gamit ko.Nang makababa ako ay nasa restaurant na si Kyros at naka-order na ng almusal namin.“Goodmorning Kyros.“ Bati ko dito na tutok na tutok ito sa laptop nito kaya napatingi nito sa akin.“Goodmorning too Sonata.“ Bati rin nito at saka na kami kumain, Kyros never eat first kapag wala pa ako kaya napapailing na lang ako sa lalaking ito.Kahit nakahain na ang pagkain ay kailangan sabay kaming kumakain, pero okay lang dito na mauna akong kumain kapag ito naman ang nahuhuli.I wonder why this man until now is is still single, magkasing-edadang sila ng kapatid ko at magkasabay na nagtrabaho noon sa military navy.Pero sa limang taon nilang pagtatrabaho sa navy ay nag-resign sila pareho ni kuya.Na

Marami pang kinwento si Carla sa mga nangyari noon.Hindi ako mkapaniwala na akala nila ay patay na talaga ako, kaya naman iyak ito ng iyak habang hawak ng mahigpit ang kamay ko.“Hindi talaga ako makapaniwala na nandito ka sa harap ko Sonata.“ Iyak nito kaya napatango ako dito.“By the way, nasaan pala si Pierre?“ Tanong ko dito kaya napangiti ito.“Nasa trabaho siya, lumuwas ng Manila ang mga bata naman ay nasa school pa pero pauwi na rin sila.“ Sagot nito kaya napatango lang ako.“Can you not tell him that i go here, Carla please i don't want them to know even Gabriel that i am alive.“ Pakiusap ko kay Carla na napatitig sa akin at agad naman na napatango.“I will Sonata, pero sabihin mo sa akin kung ano ang nangyari. May nagtangka sa buhay namin noon at si Alina ang may kagagawan nito pero Sonata, hindi naniniwala si Pierre na ito ang may gawa nito.“ Bulong ni Carla na pinisil lalo ang kamay ko at napatingin kay Kyros sa tabi ko.“Sasabihin ko sa'yo pero sa ngayon ang priority ko a

When i can't breath anymore ay pinilit ko na humiwalay na sa yakap ni Gabriel. One thing i saw first is his struggle to walk at gusto kong mapaiyak ng malakas dahil nakita ko ang saklay nito. “What happen to you Gabriel?“ Bulong ko na tanong dito kaya napatitig ito sa akin. “I have been struggling to walk since i have been in an accident before.“ Bulong nito na niyaya ako na makapasok sa loob ng bahay. Wala akong masabi at sumunod ako dito, his left legs are had a a problem. Paika-ika itong maglakad, gone the man whom i always love how he carry himself. Ngayon ay tila matutumba ito habang naglalakad, kung wala itong saklay ay matutumba talaga ito. Si Ken na sumalubong sa amin ay gulat na gulat ng makita ako. “Gosh, this is surreal. Sonata your really alive.“ Sabi nito na kinamayan pa ako at agad na inalalayan si Gabriel na makaupo sa sofa. Ako naman ay umupo sa tabi nito dahil ayaw nitong bitiwan ang kamay ko. “Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, i came here because Xanty to

Three thirty ng hapon ang dating raw ng asawa ni Ken, kasama ang dalawa kong kapatid.I am nervous, hindi ako mapakali dahil sa loob ng limang taon makakaharap ko nang muli ang mga kapatid ko.Ken is talking to his wife a awhile ago, gusto akong ipakiusap kay Samuel but i refuse.Baka maging emosyonal na ako kapag narinig ko na ang boses nito.“Don't be nervous sweetheart.“ Bulong ni Gabriel sa akin kaya napatingin ako dito at napahinga ng malalim.“Hindi ko mapigilan, makikita ko na ulit si Siena at Samuel.“ Bulong ko at napatitig ako kay Selia.Wala akong gana nang kumain kami ng tanghalian dahil hindi na ako mapakali.Nandito pa rin si Kiryuu at Ken dahil dito ang diretso ng asawa nito kasama ang mga kapatid ko.Hinawakan ni Gabriel ang kamay ko at hinalikan niya ito ng madiin.“Now, that i already know who is the people who hurt you and kill our son. I will do anything on my power to make them pay for what they did.“ Gigil na turan nito kaya napatango ako dito.“We are gonna make