All Chapters of Sandoval Series # 1 : The Stars Tonight: Chapter 11 - Chapter 20

" Did my baby, miss me?" tanong niya sabay halik sa ulo ko. "Opo." nahihiyang kong sagot. Narinig ko ang mahina niyang tawa. "I miss you too, Baby, a loooooot." he whispered and kissed me on the side of my head and rested his lips in there. " I miss you so damn much, Camilla."Mahabang katahimikan ang namagitan sa amin. Tanging ang tibok lang ng aming mga puso ang aking naririnig. Nanatili ako sa kandungan niya at siya naman ay mahigpit na nakayakap sa akin. "Are you drunk? Bakit ka napasugod dito gabing-gabi na? Hindi ka ba natatakot kay lolo?" tanong ko dahil naamoy ko ang pinaghalong alak at mint sa hininga niya. Gusto ko iangat ang ulo ko para tingnan ang mukha niya pero sa sobrang dilim wala akong makita kaya hinilig ko nalang ang mukha ko sa kanyang dibdib."Konti lang ang naimon ko, Baby, nag-aya kasi si Kuya sa akin. Do I smell bad? I'm sorry." Bahagya niya akong nilayo sa katawan niya pero muli akong sumiksik.Nawala na yung hiya ko sa katawan. Bahala na. "Why are you he

"Hell no, Kuya!"Tila binuhusan ng malamig na tubig si Senyorito Gaston at nauna pa itong tumayo sa kuya niya. Agad naman akong umiwas ng tingin dahil ayokong mahuli nila akong nakatingin sa nakakampong sundalo sa harapan ng senyorito. "Hala!" nagpapanic niyang sabi. " Bakit ako nandi---Hi Lolo IG! Good morning! Hi Ba--" I glared."Hi Cam! Good morning sayo." hilaw pa itong ngumiti. Pagkatapos bumaba ang tingin niya sa kanyang harapan. Nang matantong wala siyang suot na damit at tanging boxers lamang mabilis niya itong tinakpan. "Bakit ako nakahubad, Kuya? Bakit ka nandito? Dito ka rin natulog?"Pero imbes na sagutin siya ni Senyorito Gustavo masungit siya nitong tinapunan ng tingin. "Fix yourself Gaston Pierre and explain yourself to Mang Ignacio."Mabilis niyang kinuha ang damit at pantalon na nakasabit sa may upuan. Tumalikod ako saglit dahil nakakahiya naman kung pati sa pagbihis niya nakatingin pa rin ako at mas lalong nakakahiya dahil alam kong nagmamasid lang si lolo Ignacio

"Lo, baka matagalan ako ng uwi mamaya. Pupunta kami sa kaibigan ni Senyorito Gaston."pagpapaalam ko kay Lolo Ignacio.Senyorito Gaston parin ang tawag ko kay senyorito kahit na sinabihan niya na akong 'Mahal' ang dapt kung itawag sa kanya. Naiilang ako at mukhang hindi pa rin masasanay yung dila ko. Nahihiya rin ako lalo na kung may ibang nakakarinig. Hindi dahil sa kinakahiya ko ang senyorito kundi dahil sa feeling ko hindi pa ako umabot sa puntong karapat dapat akong maging nobya niya.Sino lang ba ako kumpara sa mga babaeng nagkakagusto sa kanya? Ang dami kong narinig tungkol sa mga babaeng na link sa kanya at halos lahat galing sa mayamang angkan dito sa probinsya. Yung iba mga modelo at yung iba naman mga sikat na artista. I know hindi ako dapat mainsecure dahil nararamdaman ko naman mahalaga ako kay Senyorito pero hindi ko talaga maiwasan.Kaya nga magsisikap talaga akong makapagtapos ng pag-aaral. Para kahit papano may maipagmamalaki din ako sa kanya. That way, baka sakaling m

Trigger Warning: abuse_________________________________"Camilla! Lintek kang babae ka! Anong oras na hindi ka pa nakasaing?"Dinig ko ang pagdadabog ni Tiyong Selmo sa loob ng bahay. Mukhang madami na namang masisirang gamit ngayon. "Pisteng buhay 'to! Malas lahat ng mga tao dito." Nagsisimula na itong magwala, lasing na naman. Naririnig ko na ang kalansingan ng mga nabasag na pinggan sa loob. "Rosalinda! Camilla! Mga bwesit kayo! Malas kayo sa buhay ko."Malakas niyang sigaw. Wala ang Tiyang Rosa ngayon dahil nandun sa sugalan, nagbabaraha. Ako lang ang naiwan dito dahil naglalaba ako. "Camilla!"Dinig ko ang mga mabibigat niyang yabag palapit sa akin pero hindi ako sumagot. Wala akong lakas na sumagot sa kanya dahil alam ko na ang susunod na gagawin niya sa akin. "Andito ka lang pala! Bakit di ka sumasagot?! Ano nagmamalaki kana!!?"Malakas niya akong binatukan. Hindi ako nakagalaw dahil sobrang nanghihina ang aking katawan. Hindi pa ako tapos maglaba ng mga damit nila ni Tiy

"Malaki ang respeto ko sa inyo ng mga magulang mo Senyorito Gaston. Malaki ang utang na loob ko sa pamilya niyo at habang buhay ko itong pasasalamatan. Matanda na ako, hindi ko alam kong ilang taon nalang ang ilalagi ko dito sa mundo. Wala na akong ibang pamilya. Si Camilla na lang ang meron ako. Kaya kung hindi mo kayang protektahan ang apo ko, nakikiusap ako sayo. Ipaubaya mo nalang siya sa akin."Nagising ako na may kausap si Lolo Ignacio. Narinig ko ang pagbanggit niya ng pangalan ni Senyorito Gaston. Gusto kong idilat ang mga mata ko pero pinili kong magkunwaring natutulog pa dahil gusto kong marinig ang usapan nila."Madami ng masasakit na pinagdaanan ang apo ko senyorito pero hindi ko maaring sabihin sayo dahil wala ako sa posisyon. Alam kong nagkakamabutihan na kayo ng apo ko, wala akong tutol dun pero ayaw ko lang na madedehado siya. Hindi ko kayang makitang bumalik siya sa dati. Ayokong makita ulit na nasasaktan siya. Ngayong andito na siya sa akin, gagawin ko ang lahat ma-p