Love start at Contract のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

Hindi ko namalayan ang pag-alis ni Earniel ng umaga, tanghali na ako ng magising, ng may babaing pumasok sa loob, si Servana na may dalang pagkain. Mabigat pa rin ang pakiramdam ko, at nanakit pa rin ang bahagi ng balakang ko at mga hita na pakiramdam na ngawit na ngawit, bumangon ako at sumandal sa headboard. “Pagkatapos ninyong kumain ay uminom na kayo ng gamot Ma’am paalala ni Master Lao!” “Sige ho, Salamat” matipid kong tugon, at nagsimula ng kumain, lugar at mga prutas ang laman ng tray, kaya mabilis ko rin naubos at nainom ang gamot. “Tinatanong rin po ni Master Lao kung kumusta na pakiramdam ninyo!” nilapag ko ang tray sa lamesa pagkatapos kong kumain. “Ayos naman ho!” Hinahanap ko agad ang phone ko, iniisip ko kung marami na ba siyang tawag sa akin o messages, dahil puro siya pahabilin kay Servana, wala akong nakitang mensahe pulos tawag na umabot sa bente, kaya muli ay binaba ko sa lamesa ang phone ko. “Sige Ma’m lalabas na ako!” Dampot muli ni Servana at tuluyan na

Ewan ko ba bakit hindi ako madalaw ng antok, madaling araw na, wala rin akong natanggap na mensahe sa kanya o tawag, iniisip ko kung nakauwi na ba siya.Bumangon ako at uminom ng tubig, naguguilt ako na hindi ko pinakinggan ang paliwanag niya.Sinilip ko ang orasan sa wristwatch ko, pasado alas-dose na may biyahe pa ng bus.Bigla ko na lang naisip, na lumabas at umalis, sumakay ako ng bus at nagpapababa kung saan ang subdivision na kinatitirikan ng bahay niya, walang akong kasiguraduhan kung narito na siya. Pwedeng abala pa siya sa trabaho o mag-ina niya, napailing ako, bakit ko na naman naisip iyon.Bumukas ng kusa ang gate palibhasa ay kilala na ako ng operator ng CCTV, bumati lang ang mga gwardiyang nabungaran ko.Bukas pa ang ilaw sa sala, pero tahimik ang paligid, saglit pa ay nakapasok na ako.Sigurado akong narito na siya dahil nakita kong nakaparada na ang sasakyan niya.Umakyat ako sa second floor, binuksan ko a

Tanging pag-iyak at paghagulgol ang inatupag ko ng buong magdamag, sobrang sakit ng nararamdaman ko. Bakit niya ako iniwan ni hindi man lang siya nag-iwan ng mensahe at hindi rin nakipagkita sa akin.“Iiyak ka na lang ba diyan?” Sita sa akin ni Calvin, hindi ko na siya napansin na kanina ko pa kasama.“Eh! Ano ba ang dapat kong gawin?” Hikbi ko pa.“Dito ka umiyak!” Subsub niya sa ako sa bisig niya.Hinayaan niya ako umiyak hanggang sa maubos ko na ang natitirang luha ko.Dinala niya ako sa resto, umorder siya ng marami kahit wala naman akong gana.“Gusto ko ng umuwi!”“San ka uuwi?”“Kahit saan!”“Okay ako na bahala!”Tulala ako kaya hindi ko alam saan niya ako dinala pagkatapos namin kumain, hablot hablot lang niya ang kamay ko hanggang sa mapagtanto ko magandang tanawin kahit gabi na.City lights ang paborito kong panoorin sa gabi, at heto at nakakapanood na naman ako, parang bituin na nagnining-ning.“Nasaan ba tayo?” Usisa ko.“Huwag mo ng isipin at magrelaks ka lang muna!” Luma

Mawawala ng isang linggo si Earniel, sasama siya sa farm ni Mr. Zarragoza may pinapatapos itong construction sa farm nito at gusto nito na si Earniel ang magtingin ng mga materiales na matitibay kahit bumagyo.Pinagluto ko muna siya ng almusal kahit ayaw niya ako pabangunin ng umaga, kahit ayaw niyang pumunta roon ay wala siyang magagawa, kahit gusto niyang makasama ako.Gising na siya ng balikan ko sa kwarto nakaligo na rin siya at nakabihis, ayaw niyang pinagsisilbihan ko siya kagaya noon, pero makulit ako at hindi sumusunod ginagawa ko pa rin ang mga nakasanayan kong gawin sa kanya noon pa man.Nakatalikod siya at inaayos ang malago niyang buhok, hindi ko napigilan yakapin siya. Inamoy amoy ko pa hanggang magtagal ako sa ganung pwesto. Naramdaman ko ang palad niyang gumapang sa palad ko, saka.niya ako nilingon sa likuran“Bumibigat tuloy pakitamdam ko!” Rinig ko sa likuran niya pavibration nito ay rinig ko habang nakalapat ang tainga ko sa likuran niya.“Mabilis lang naman ang one

Mahinang katok ang nagpagising sa akin, napabangon ako sa higaan, nakahiga pa rin sa tabi ko si Earniel.Katulong ang nadatnan kong nasa pinto, ngunit ano naman kaya ang kailangan niya.“Nakahanda na po, sabi ng Senyor at pinapatawag na po kayo!”“Ahh! Sige susunod na kami!” Pagkasara ko ng pinto ay kagad akong lumapit kay Earniel para gisingin siya.Nalimutan namin na may salo salo nga palang inaalok ni Senyor sa amin kanina. Pagkagising niya ay sabay na kami naligo ni Earniel kahit wala pa siya sa wisyo at aantok antok.Ako na ang nag-asikaso ng mga susuotin at kailangan niya, samantalang ako ay bagong bestida lang ang nadala ko na nabili ko lang sa palengke, hindi na rin ako nag-abala pa na mag-ayos dahil sa isip ko ay kakain lang naman kami ng hapunan, at matutulog rin pagkatapos.Sa garden sa labas kami nagtungo, ngunit hindi ko inaasahan na hindi simpleng salo-salo ang mararatnan namin roon. Kundi marangya pa sa marangya at halatang pinagkagastusan, may mangilan mangilan bis