บททั้งหมดของ Make Me Yours Again: บทที่ 41 - บทที่ 50

KINUHA ni Anthony ang Roba na nakasampay sa gilid ng kama. Naiiling pa siya habang kinukuha ito. Alam na alam talaga ni Kevin mga galawan niya. Talagang naka-ready. Walang hiya."Hon, wear it at baka hindi na talaga ako makapagpigil," banta niya rito at inalalayan ito upang maisuot ang roba.Natatawa naman si Clara na isinuot ang roba. Hanggang sa hindi na niya napigilan humagalpak ng tawa dahil sa hitsura ng asawa. Bakas pa kasi ang pagkadismayado nito dahil sa kanyang pagpapatigil dito. Kaya naman mabilis niya itong hinalikan sa labi saka siya naglalambing na yumakap sa baywang nito habang nakaupo siya sa kama."Sorry na, hon. Promise later wala nang awatan. Gutom na kami ni baby, e. Hindi naman kasi ako nakakain nang maayos sa reception, alam mo naman," malambing niyang pahayag sa asawa.Napabuga na lang ng hangin si Anthony at ginantihan ng yakap ang asawa. "Wala naman ako magagawa. Siyempre, what my honey wants, my honey get it. Tara na at baka magwala na si baby natin." Binuhat

THE BABY SHOWER went well. As in sobra. Akala ng lahat ay tapos na but there's more. Masayang nagkukwentuhan sina Clara, Sandra, Aljane at Ada."Ikaw Ada, wala pa ba?" makahulugang tanong ni Sandra. "Hu-huh? Anong wala pa?" Inosenteng tanong ni Ada."Wala pa raw bang laman ang tiyan mo?" Paglilinaw ni Clara at hinaplos pa ang kanyang kalakihang tiyan.Napasinghap si Ada sa tanong ng mga ito at tila namula ang kanyang mukha. Paano naman magkakalaman, e, halik pa lang ang nangyari sa kanila ni Kevin. "Wa-wala, ah. Vi-virgin pa ako," mahina niyang tugon.Nagkatinginan naman sina Clara at Sandra na tila hindi makapaniwala. Kapagkuwan ay si Aljane naman ang kanilang tiningnan. "Wala pa. Virgin pa rin ako," mabilis na sagot ni Aljane kahit na wala pang itinatanong ang dalawa. Kilala na niya kasi ang mga ito sa ilang beses na nakasama niya. At masaya siya na naging kaibigan ang mga ito. Muling nagkatinginan sina Clara at Sandra na parang hindi talaga makapaniwala. "Good evening everyone.

NAPATAYO si Kevin at agad na dinaluhan ang kapatid nang bigla itong bumalikwas ng bangon."Bro," tawag ni Kevin sa kapatid."It's just a dream. Yea, a dream only," mahinang sambit ni Anthony. Akala niya ay totoo na ang mga nangyari panaginip lang pala. Bigla siya napalingon sa tabi niya at nakita si Kevin na parang namumula ang mga mata. Kapagkuwan ay inilibot niya ang tingin, nagtataka kasi siya kung ano ginagawa ni Kevin sa silid nila mag-asawa.Napakunot noo siya nang makita wala siya sa silid nila kung hindi nasa isang silid na puro puti ang makikita. Natuon ang tingin niya sa may paanan ng kama kung saan nakita niya si Ada. Bumalik ang tingin niya kay Kevin at nagtatanong siya gamit ang mga mata.Narinig ni Kevin ang mga sinabi ng kapatid. Iniisip nito na panaginip lang ang lahat. Ayaw niya man sabihin na totoo ang inaakala nitong panaginip ay wala siyang pagpipilian. His brother needs to know the truth.Tumikhim si Kevin habang nakatingin sa kanya si Anthony. "Bro, na-nasa hospi

ITO ANG araw na kailangan na nilang pakawalan ang anak. Araw ng libing ng kanilang munting anghel. Tatlong araw lang binurol ang sanggol sa kadahilanan na mas lalo lang nila pahihirapan ang mga sarili kapag tumagal pa na nakikita ang anak.Ayaw pumayag ni Clara, halos ayaw niyang bitawan ang anak. Sa puso niya ay umaasa siya na mabubuhay pa ito. Oo, himala 'yon pero kung ang paniniwala roon ang maaring magbalik sa buhay ng anak ay kakapit siya.Pero hanggang sa dumating ang araw ng libing ng anak. Hindi ito nabuhay. "Ho-hon, ikaw na ang susunod. Kaya mo ba?" pukaw ni Anthony sa asawa. Nasa chapel sila kung saan ililibing ang anak nila. At nagdaos ng seremonyas para sa libing ng kanilang anak kasabay na rin ang pagbibigay ng eulogy para sa kanilang anak. At ang asawa na niya ang susunod.Walang buhay na tumingin si Clara sa asawa saka tumango. Mabilis siyang inalalayan ng asawa tumayo at lumapit sa pinakaharap.Gusto ni Clara na bago man lang ilibing ang anak ay masabi niya ang kanyan

HINDI alam ni Clara kung paano lumipas ang isang buwan. Isang buwan na simula mamatay ang kanilang anak. Isang buwan na rin na hindi siya lumalabas ng mansion kahit anong pilit pa sa kanya. Pinapasyalan nga lang siya ng kanyang mga magulang, ni Sandra at mga kaibigan. Para siyang naging robot na sasabihin kapag oras na para kumain, magpahinga kulang na lang maging ang paliligo niya.Napalingon siya sa may pintuan nang bumukas ito at iniluwal si Anthony. Lumapit ito sa kanya saka siya hinalikan sa noo. Bago hinubad ang suit nito. Kailan lang ito bumalik sa trabaho. Kailangan nga naman nito magtrabaho para sa mga taong umaasa rito."Hindi ka na naman lumabas?" Hindi nakaligtas sa kanyang ang paghugot nito nang malalim na buntung-hininga. "Hanggang kailan ka magtatago rito?"Hindi niya alam pero tila nakaramdam siya nang inis dito. "Why? Are you tired? Nagsasawa ka na ba? O, napapagod ka na sa akin?" Sarkastikong niyang tanong dito. Ewan niya ba bakit bigla ay nakaramdam siya ng inis.