AFTER DIVORCE: Loving My Ex-Wife의 모든 챕터: 챕터 721 - 챕터 730

Biglang bumigat ang ekspresyon sa mukha ni Harold.Nang makita niyang itinuro ni Karylle ang pinto na parang pinapalayas siya, mabilis niyang hinawakan ang kamay ng babae at mahigpit na tinitigan ito. May halong galit ang boses niya nang magsalita. “Karylle, wala ka na bang puso?”Napatawa si Karylle, pero halatang may halong inis at pagkadismaya ang tawa niya. Paulit-ulit na lang itong tanong na ito mula kay Harold, at hindi niya alam kung ilang beses na niya itong sinagot noon. Kung siya ay may puso o wala, hindi ba’t alam na niya ang sagot?Alam na alam ni Harold kung gaano niya ito minahal noon. Kung gaano siya nagsakripisyo para dito. At ngayon, he still had the audacity to ask her that question, as if her love never meant anything.Mas lalo pang nag-init ang dibdib ni Karylle habang tinititigan ang lalaki. Matalim ang tingin niya nang sumigaw siya ng may hinanakit, “Sana nga wala akong puso! Sana hindi ko naibuhos ang buong sarili ko sa’yo sa loob ng tatlong taon! Sana hindi ko

“What do you mean by that?” tanong ni Andrea, hindi alam kung totoo ba ang sinasabi ni Karylle o kabaligtaran lang nito. Ramdam niya ang matinding kaba sa dibdib niya. Hindi siya makaalis ng tingin kay Karylle, pilit niyang binabasa ang bawat emosyon sa mukha nito, takot na baka may mahalagang pahiwatig siyang mamiss.Ngumiti lamang si Karylle, may bahid ng panunukso. “What do you think?” sagot niya, mabagal at may laman ang bawat salita.Hindi pa rin nagmamadali si Karylle na sabihin ang totoong pakay niya. Kung sila ay walang puso, bakit ako pa ang kailangang maging mabait? naisip niya. Kung patuloy kong iisipin ang kapakanan nila, para na rin akong nag-aabot ng patalim para hiwain ang sariling leeg.Dalawang beses na kumislot ang sentido ni Andrea dahil sa inis at kaba. Kanina pa masama ang pakiramdam niya, pero lalo lang itong lumala ngayon.“Karylle…” mariin ang boses ni Andrea. “Bakit bigla ka na lang nagkaganyan ngayon? Hindi mo ba kayang sabihin nang diretsahan? Is there some

Mabilis na napatingin si Andrea kay Karylle, puno ng pagtataka ang kanyang mga mata. Gusto niyang marinig ang sasabihin nito, kahit alam niyang maaaring masaktan siya.“Makikita mo naman sa mga litratong ito,” mahinahong sabi ni Karylle habang nakatingin diretso sa tiyahin, “lahat ng ito ay mga espesyal na araw. Halimbawa, tuwing New Year’s holiday, laging wala si Uncle. Palagi niyang sinasabi na may trabaho sa kumpanya at hindi siya makakasama sa inyo ng anak mo. Noon, baka hindi ka nagduda. Pero ngayong hawak mo na ang mga ebidensyang ito, don’t you think na may mali talaga?”Tahimik lang na nakatingin si Andrea habang mariing kinakagat ang labi, tila nilalabanan ang sarili para huwag maniwala.“Isa pa,” patuloy ni Karylle, habang ang tono ng boses ay lalo pang nagiging matalim, “’yung plaid shirt na suot niya noon? Birthday gift ’yon ng kabit niya. Alam kong kinasusuklaman ni Uncle ang ganung klaseng damit. Pero dahil galing sa kanya, suot niya ito nang buong saya. So tell me, Aunt

“Normal naman ang naging takbo ng mga bagay kanina,” mahinahong sagot ni Karylle habang dinadampot ang chopsticks at kumukuha ng kaunting kanin. “Pero may isa pang dagdag na eksena… ang pagkamatay ni Adeliya.”“Yo?” bahagyang natawa si Nicole mula sa kabilang linya, puno ng pang-uuyam ang tinig. “Really? Ano ang naging reaction ni Andrea? Hindi ba siya nagwawala, iyak at sigaw?”“Matino ang utak niya,” paliwanag ni Karylle habang naglalagay ng pagkain sa bibig. “Mabilis niyang na-realize na palabas lang ang lahat. Kaya nakisakay na rin siya sa acting.”Malamig na bumuntong-hininga si Nicole at mapanuyang nagsalita, “Dog thing! Hanapan mo agad ng paraan para makulong siya habambuhay! Mas maganda pang mabuhay siya sa kulungan kaysa mamatay agad. Alam mo ba, ang ganitong klaseng paghihirap—life sentence, mas malupit pa kaysa kamatayan. Life is worse than death, ‘ika nga. That’s real revenge.”Napangiti si Karylle. “I’ll work on it,” sagot niya na may bahid ng kasiguraduhan.“Good girl,”

Pumasok si Karylle sa trabaho gaya ng nakagawian, ngunit sa biyahe papunta sa kumpanya ay bigla siyang nakatanggap ng tawag mula kay Mr. Sanbuelgo. Napakunot ang kanyang noo, dahil bihira itong tumawag nang ganoon kaaga. Hindi na niya inintindi ang mga gawain sa opisina at agad na tinawagan si Mu Teng para ipaalam ang sitwasyon. Pagkatapos ay dali-dali siyang nagmaneho papunta sa lumang bahay ng Sanbuelgo family.Pagdating niya, agad siyang sinalubong ni Mr. Sanbuelgo. “You’re here,” sabi nito nang diretso. “Go see your grandma!”Napansin agad ni Karylle na iba ang tingin ni Joseph sa kanya ngayon. Wala na ang dating pag-ayaw at malamig na pagtingin nito sa kanya. Sa halip, parang tinitingnan na siya nito bilang sandigan ng pamilya, lalo na sa sitwasyong ito.“Ano’ng nangyari?” nag-aalalang tanong ni Karylle habang nakakunot ang noo. Kagabi lang ay binisita niya si Grandma at maayos naman ang lagay nito. Kaya’t hindi niya inaasahan na bigla itong mawawalan ng malay ngayon.“Kanina pa