All Chapters of Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Chapter 481 - Chapter 490

Unti-unti nang nabasag ang maingat na pagpipigil ni Mateo. Humalukipkip siya. “Ikaw yata ang hindi nakakaintindi,” aniya sa madiing tono. “Kahit ano pa ang nangyari, wala ‘yun sa pagitan nating dalawa. Walang magbabago at walang nagbago.”“Talaga lang? nasobrahan naman sa pagiging delusyunal ang lalaking ito.” “Baka sayo, oo,” sagot ni Natalie, ang mga labi niya ay nakasimangot. “Pero iba ang tama ng nangyaring iyon sa akin. Aaminin ko—isa kang mabuting tao. Minahal kita. At sa isang punto, magiging ipokrito ako kung hindi ko sasabihin na pinangarap ko pa nga ang isang buhay kasama ka.”“Maganda 'yan.” Dumilim ang mga mata ni Mateo habang tinititigan siya. “Ipagpatuloy mo ang pangarap na ‘yan dahil tutuparin natin ‘yan.”Umiling si Natalie ng dahan-dahan, magaan pero matatag ang tono niya. “Pero bumitaw na ako. Mabuti pang hindi ko na lang hinayaan ang sarili kong maniwala at mangarap na posible ‘yon.”“Natalie, hindi mo kailangan bumitaw.” Humina ang boses ni Mateo at inabot niya an

Napatingin Natalie sa flyer na hawak niya. Tinitigan niya iyon ng maigi. Bukod sa mga kinalat na flyers, may mga ganoon din. Kung sino man ang may pakana ng paglabas ng lahat ng iyon ay may budget. Ang hinala niya, maaaring ang isa sa mga legal na asawa. Tinitigan niya iyon ng maigi. Sa totoo lang, ‘yung mga lalaki ni Dr. Yu—hindi naman sila pangit. Masama lang ang ginawa niya, pero kahit papaano, maganda ang panlasa niya. Masasabi niyang may taste ito sa mga lalaki.Binubuklat pa lang niya ang mga pahina ng biglang may anino sa harap niya—ipinikit niya ang mga mata, hindi siya handa sa presensya nito pero amoy mint at cologne… alam na agad niya kung sino ‘yon kahit na hindi pa siya magtaas ng tingin.Ang buong akala ni Natalie, malilibre ang araw niya dahil hindi nagparamdam sa kanya ang lalaki simula kagabi ng ihatid siya nito sa apartment unit ni Nilly. Nakahinga siya ng maluwag sa pag-aakalang, naintindihan din nito sa wakas na tapos na siya.Pero narito ito ulit.Inagaw nito ang

Natawa si Rigor, puno ng kawalang magawa. Alam niya kung ano ang iniisip ng anak niya dahil ilang beses na silang napunta sa ganitong pag-uusap. “Huwag kang mag-alala. Wala akong hinihinging kapalit sa pagtanggap mo nito.”Yun nga ang problema para kay Natalie. Kapag tinanggap niya ito—wala na raw kondisyon, walang hinihingi, walang kapalit…hindi niya maiwasan na isipin kung kaya ba talaga nitong magbigay ng walang kapalit?Kung pwede bang totoo ito?Hindi makapaniwala si Natalie. Totoong karapatan nila ni Justin ang mga inaalok nito dahil anak sila ni Rigor at sa mata ng batas, Dahil sa nakaraan nito at sa maraming beses na pinilit siya nito, may karapatan siyang magduda. Kailangan niyang magtanong at normal ang magdalawang-isip para sa isang anak na kinawawa noon.“Tigilan mo na ang paglalaro, Rigor. Hanggang dito na lang ang pag-uusap na ‘to. Kung alam ko lang na papupuntahin mo lang ako dito para ipagpilitan ang isang bagay na tinanggihan ko na noon pa man, sana pala, itinulog ko

“Gusto niyang hawakan ang kamay ko? Anong klase ng kahibangan ang pumasok sa kokote nito? Nasiraan na ba ng bait ang lalaking ito? Seryoso ba siya? Ginising at tinakot niya ako para lang makipag-holding hands?”Wala sa plano ni Natalie na pagbigyan ang kabaliwang ito dahil naistorbo ang mahimbing niyang tulog. “May sasabihin ka ba talaga, o pwede na akong bumalik sa loob, inaantok ako, alam mo ba ‘yon? Papasok na ako—”Pero bago pa siya makatapos, lumapit na si Mateo at hinawakan ang isang kamay niya, at bigla siyang hinila palapit sa dibdib nito. Marahan ngunit may awtoridad.Muntik na siyang matapilok mabuti na lang at nakabawi siya sa pagbabalanse at nasalo rin siya kaagad ng lalaki. Nakadikit na siya sa katawan nito, at ng lingunin niya ang lalaki, nagulat siya ng makitang mahigpit ng nakalock ang dalawa nilang kamay—magkakabit ang mga daliri.“Nasiraan ka na ba ng ulo?” Singhal niya habang nagpupumiglas. “Muntik na akong matumba!”“Sa tingin mo ba, hahayaan kong mangyari ‘yon? Ts

Nakapag-empake na siya. Pero sa totoo lang, konti lang naman ang gamit na dala ni Natalie. Inilabas niya ang isang maliit na maleta at isang travel bag at maayos na inilagay sa may pintuan sa tabi ng pasilyo.Pagtingin niya, naroon si Nilly, nakatayo at malungkot ang mga mata. Galing din ito sa duty at kahit na napag-usapan na nila kagabi pa ang plano niya, hindi pa rin maiwasan ng kaibigan ang mag-alala.“Aalis ka na talaga? Sure na ‘yan?”“Mm-hmm.” Ngumiti si Natalie. “Hindi naman ako pwedeng manatili dito habang buhay. Darating at darating din ang araw na kailangan kong umalis. Paano ka magkakanobyo kung may asungot na buntis dito?”Ilang buwan na lang at manganganak na siya. Kailangan na niyang paghandaan ang panganganak niya. Dapat nga ay nakapamili na siya ng dahan-dahan ng mga gamit para sa sanggol pero dahil maliit ang apartment ni Nilly, wala siyang paglalagyan doon.May bahay na siya at si Justin sa Taguig at sa Tagaytay pero mas pinili niya ang townhouse sa Taguig dahil mas