Lahat ng Kabanata ng How To Catch A Billionare: Kabanata 31 - Kabanata 40

Aika’s POVKinabukasan, bumangon ako ng maaga—mas maaga pa sa karaniwan. Alam kong ito na ang huling araw ko sa bahay ni Tita Teofila at Liya. Pakiramdam ko, iba ang hangin ngayon. Mas magaan at mas malinaw. Pero habang tumatagal, hindi ko maiwasang kabahan kahit pa paano.Hinanda ko ang huling batch ng mga gamit ko—ilang damit, mga gamit sa banyo at personal kong mga alaala tulad ng litrato ni nanay at tatay. Hindi na ako babalik dito, kaya kailangan ko nang dalhin lahat. Isa-isa kong inilagay ang mga ito sa malaking backpack ko.Pagbaba ko ng hagdan, naabutan kong nag-aalmusal si tita Teofila at Liya, pero parang walang kakaiba. Wala silang kaalam-alam na ito na ang huling araw ko dito. At iyann na rin ang huling beses na ipagluluto ko sila ng almusal.“Uy, bakit ang laki na naman ng bag mo? Parang lagi ka na lang pumapasok sa trabaho na may malaking bag? ‘Yung totoo, ikaw ba si doraemon?” napansin ni Liya habang tumitig sa akin. Napatigil ako saglit, pero ngumiti ako para magmukha

Aika’s POVPagkagising ko pa lang kanina, ramdam ko na agad ang kakaibang saya. Hindi dahil may espesyal na okasyon o may pupuntahan ako. Wala. Simple lang. Masaya ako kasi rest day ko ngayon, at ito na ang unang pagkakataon na gagawin ko ang mga bagay na matagal ko nang gustong gawin—sa wakas, sa sarili kong apartment. ‘Yung mag-isa na lang ako sa buhay ko.Pagbukas ko ng mga bintana, pumasok ang malamig na simoy ng hangin. Tumama sa mukha ko ang sinag ng araw, at sa sandaling iyon, naalala ko ang mga araw na hindi ko magawa ang ganito. Noon, sa bahay ng tiyahin ko, laging may alingasngas, lagi akong tinatawag-tawag kahit walang kabuluhan. Dati, parang hindi ko na kilala ang sarili ko. Pero ngayon, iba na. Wala nang tumatawag sa akin para lang maglinis ng sahig o utusan akong bumili ng kung anu-ano. Ngayon, ito ang araw ko, para sa sarili ko.Kinuha ko agad ang apron na sinabit ko kahapon sa dingding sa kusina. Handa na akong magluto. Inihaw na manok ang una kong planong gawin. Matag

Aika’s POVPalabas na ako ng building ng Herrera Sovereign Defense. Mahigpit kong hawak ang shoulder bag habang nagmamadali akong lumakad papunta sa labasan. Pakiramdam ko, makakahinga na ako ng maluwag matapos ang buong araw na iyon na puro na namang pangungutya ng mga co-worker ko. Pagod ako, at ang tanging gusto ko na lang ay makauwi sa apartment at magpahinga. Pero bago pa man ako makalabas ng main entrance, biglang may sumugod sa akin.Si Liya.Ang pinsan kong masama ang tingin, parang tigre na handang lumapa. Hindi ko pa man napoproseso ang nangyayari, naramdaman ko na lang ang malakas na hatak sa buhok ko. Napasigaw ako sa sakit.“Ano ba!” halos pasigaw kong tanong, pero hindi siya natinag. Hinawakan niya ng mas mahigpit ang buhok ko, pinagsasabunutan ako ng buong galit.“Ang kapal ng mukha mo, Aika!” Ngalit na ngalit ang boses niya. “Ilang araw ka nang hindi umuuwi! Gutom na gutom na kami! Wala na rin kaming pera. Tambak na ang labahin!” Tila wala siyang pakialam sa paligid. H

Isaid’s POVNagising ako sa kalagitnaan ng gabi dahil sa kakaibang pakiramdam ng pagkaihi. Pakiramdam ko, kasalanan ito ng napakaraming tagay na ginawa namin ni Aika kanina. Napakabilis ng mga nangyari—mula sa usapan hanggang sa pagtatawanan, at ngayon, heto ako, pilit na itinatayo ang sarili ko mula sa sofa.“Okay lang ‘to, Isaid,” bulong ko sa sarili ko, hawak-hawak ang gilid ng sofa habang tinutulungan ang sarili ko na makabangon. “Kaya mo ‘to. Malapit lang naman ang banyo.”Kahit medyo nahihilo at malakas ang kabog ng dibdib ko, nakarating din ako sa banyo. Madilim sa loob kaya kinapa ko pa ang switch on ng ilaw. Napangiti ako kasi malinis at mabango ang banyo ni Aika. Iba talaga ang kasipagan niya. Suwerte ang lalaking mapapangasawa niya.Pagkatapos gawin ang dapat gawin, dumiretso na ako palabas, pero sa hindi ko alam na dahilan, dumiretso ang mga paa ko papunta sa kuwarto ni Aika, imbes na bumalik sa sala. Siguro dahil na rin sa pagod at epekto ng alak, wala na akong kontrol sa

Aika’s POVHabang nagliligpit ako ng mga pinaglutuan, napansin kong tapos nang kumain si Isaid. Nakangiti lang siya habang hinihigop ang lemon water na ginawa ko kanina. Hindi ko alam kung namamalikmata lang ako o talagang may kakaiba sa paraan ng tingin niya sa akin ngayon.“Aika, saan mo natutunan ‘tong lemon water magic mo? Parang ang bilis ko yatang gumaling,” sabi niya sabay higop ulit ng inumin niya.“Naku, hindi ko ‘yan sekreto, ‘no! Internet lang ang katapat niyan. Akala mo naman kung sino akong doktor dito,” biro ko habang tumatawa. Pero totoo, natutuwa ako na gumagaan na ang pakiramdam niya. “At saka... natural lang siguro na bumait ako ngayon kasi kauna-unahan kang naging bisita ko rito.”“Memorable pala ‘to. Ako ang unang bisita mo, nakakatuwa naman, parang gusto kong magpamisa sa simbahan,” pabirong sabi niya habang tumatawa. “Sige, paano ba ako makakabawi sa’yo?”Tiningnan ko siya nang seryoso pero may halong pag-aasar. “Simple lang. Kapag lasing ka ulit, sa’yo ako titir