All Chapters of His Slow-witted Maid: Chapter 11 - Chapter 20

CHAPTER 11Helliry Chrysopeleia Flieyh Dizon POINT OF VIEW—MAG-UUMAGA na rin pala bago ako makarating sa kuwarto ko. Wala namang nakakita na dumating ako dahil tahimik akong pumasok at nakarating sa kuwarto ko. Hindi ko nalang talaga maintindihan kung bakit ako iniwan ni Ashray roon. Noong una ay ipinahiya ako, tapos iiwanan naman ako pagkatapos. Halata talagang ayaw niya na akong makita pa. Mabuti nalang at may mabuting puso roon para siya na mismo ang naghatid sa akin pabalik. Nakilala ko pala siya, siya pala si Zyrine. May pinsan daw kasi siyang kaibigan so Ashray kaya nakasama niya na ito noon at alam niya ang pangit nitong pag-uugali. Hindi na rin naman na ako tatanggi dahil totoo naman.Kung nagkataong wala akong nakilala roon ibig sabihin habang buhay na ako roon na walang titirhan dahil wala naman akong pera. Kung nagkataon ay hindi na ako babalik dito at hahanap nalang ako ng ibang trabaho.Napayakap ako sa unan ko habang nakatitig sa kawalan. Hindi ako puwedeng umiyak. Ay

CHAPTER 13Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—HALOS paubos ko na ang capcake pero bigay pa rin ng bigay si Lolo. Hindi na nga ako kumukuha dahil nakakahiya pero siya na kusang nagbibigay. Sabagay ay gutom din ako at kailangan kong kumain ng marami. Napagod kasi ako ng subra. Nakapa ako sa bulsa ko. Medyo makapal ang binigay ni Lolo na subre. Pero gano'n ba talaga kakapal kapag 15 thousand? Hindi ko ine-expect na sasahod ako ng ganito pagkatapos ng hirap ko. Si Ashray talaga ay sinulit ang pag-utos sa akin.“Gusto mo ba mag-aral?” Napatingin ako bigla kay Lolo ng nagtatanong. Akala ko tuloy kung anong iniisip niya tatanungin lang pala kung gusto ko mag-aral.Hindi ba sinabi ko na nagtatrabaho ako dahil gusto ko mag-aral? Hindi kaya na gets ni Lolo 'yon? Ang mga matatanda talaga minsan ang hirap intindihin.“Ehem. Ibig kong sabihin gusto mo na bang mag-aral ngayon?” Napaisip ako sa sinabi niya.“Kung may ipon na po ako mag-aaral ako kaagad.” Medyo nahuhuli na ako ng panahon kailangan

CHAPTER 15Henry Silveria POINT OF VIEW—SA subrang inis ko ay halos hindi ko na maramdaman ang lamig at umaapaw ang init ng ulo ko. Napabuga ako ng hangin at kinalma ang sarili.“Kalma Helliry, kalma boss mo pa rin 'yon.” Naglakad nalang ulit ako papunta sa waiting shed. Ano pa bang saysay kung bibilisan kong maglakad eh basa na nga ako.Nang makarating ako sa waiting shed ay umupo muna ako at niyakap ang bag. Bigla akong nilamig dahil sa hangin na dala ng ulan. Gabi na rin kaya lalamigin ka talaga.Napapamura nalang ako sa isip ko. Sana hindi mabasa ang mga gamit ko may pasok pa naman bukas. Buti nalang talaga at hindi ako nagsapatos ngayon, kung bakit ba naman kasi nakalimutan ko ang payong ko.Naisip ko nanaman tuloy si Ashray. Kahit 'yong bag ko nalang sana ang kinuha niya. Litsè talaga walang awa. Buti rin sana kung kaya kong lakarin kaso subrang layo kapag nilakad ko. Ulan pa at baka mapahamak ako sa daan.Sa gitna ng pag-iisip ko na wala akong pag-asang makaalis dito ay hindi

CHAPTER 17Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—HINDI ko alam kung anong magiging buhay ko kapag nanahimik nalang ako. Parang mahirap gawin pero kailangan. Isa pa ay sa laging note na nasa locker ko na may kasamang bulaklak. Wala akong ibang naging kaaway at hihingi sa akin ng paumanhin kung hindi si Ashray lang, pero sa pagkakilala ko sa ugali niya ay hindi niya gagawin 'yon, ayaw ko rin mag over think baka nanti-trip lang talaga.Naglalakad na ako papunta sa kuwarto ni Sir Ashray para dalhan siya ng pagkain. Mahigit 1 week na rin akong tahimik lang at para talaga siyang hari kung tratuhin ko na. Walang bangayan, walang sigawa, walang sagutan. Basta kapag nag-utos siya ay susundin ko. Kapag binigyan ko siya ng pagkain niya ay 'yon lang. Ginagawa ko na rin ang mga trabaho na hindi niya pa iniuutos. Iuutos niya rin lang ay mas maganda ng gawin ko na kaagad.Nasasanay na rin ang katawan ko na magtrabaho ng mabibigat na bagay habang pinagsasabay ang pag-aaral. Kung 'yon 'yong paraan para

CHAPTER 19Helliry Chrysopeleia POINT OF VIEW—PANIBAGONG buwan nga nanaman ang lumipas at nandito nanaman ako sa harapan ni Lolo para kunin ang sahod ko sa kaniya. Ang bilis talaga ng panahon at pangatlong sahod ko na kaagad ito. Oo pangatlong sahod ko na nga. Sinabi ko nga kay Lolo na bawasan niya ang sahod ko kasi pinapaaral niya ako pero ayaw niya. Hindi ba lugi si Lolo niyan?“Marami ka na sigurong ipon ngayon ano?” Napatango ako kay Lolo. May naitabi na yata akong 30 thousands ang ibang sinasahod ko ay ginagamit ko para sa school, dahil nahihiya na ako kay Lolo na binibigyan ako ng baon ko sa bawat linggo ay tinatakasan ko nalang siya minsan. Siya na nga nagbabayad sa tuition pati ba naman baon at mga projects na kailangan ng ambagan hihingiin ko pa sa kaniya? Hindi gano'n kakapal ang mukha ko. Kaya hanggat may ipon ako at madudukot ay ako na.Matipid din ako pagdating sa pera at hindi ako bumibili ng mga bagay na hindi ko naman kailangan. Sa pagkain lang talaga ako magastos.“