Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

Chapter Forty

Catherine’s Point of View“ Pwede ka naman hindi magsuot ng heels” Pagrereklamo ni James. Kanina pa niya ko pinangangaralan na wag daw ako magsuot ng heels. More chances daw na baka mapatid o madapa ako kapag nag heels ako. Sinabi ko naman na sa kanya na kaya ko magsuot ng heels. At anjan naman siya lagi para alalayan ako. “ Ayaw mo ba nun, mas may excuse ka para hawakan mo ang kamay ko” Pagbibiro ko sa kanya. He brushes his finger to the tip of my nose. “ Ahay! Asawa ko talaga . Kelan ka natuto mag flirt ha” sabi niya habang tumatawa. “ Kanino pa ba, kundi sa asawa ko na smooth talker” Balik na bi

Dernière mise à jour : 2025-07-17

Chapter Forty-One

1 week passedWe are in japan, I am holding her ashes. Wala ng tumutulong luha sa mga mata ko. I have spend day and night mourning her. Si shadow lang ang kasama ko dito.Siya lang ang naging sandalan ko sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Natagpuan na lamang ni shadow si Auntie dito sa bahay. Wala ng buhay. Kaya pala, ilang linggo ko na hindi siya ma contact. Naisip ko sana, na may nangyari na masama sa kanya. Pero lunod na lunod ako sa pagmamahal ng mga linggo na yon. Na ngayon ay pinagsisihan ko.Shadow retrieve a cctv footage nung araw na mawalan ng buhay si Auntie. I ask shadow na panoorin ito. Gustong gusto ko malaman ang may kagagawan nito. Pinapangako ko sa sarili ko na hinding hindi makakatakas ng buhay ang may gawa nito. “ May nakuha ba kayo sa cctv footage” tanong ko kay shadow. Kakayari niya lang panoorin ito. “ Base sa mga araw bago mangyari ang pangyayari . Isang tao lang ang naglabas pasok sa bahay” Mas napaakap ako sa ashes ng auntie ko.“ Sino?” Shadow hes

Dernière mise à jour : 2025-07-18

Chapter Forty-Two

Catherine’s Point of View Dalawang buwan na ang nakalipas simula ng mawala si Auntie Amelia. Simula nung umalis ako ng walang paalam kahit kanino nung birthday ng lola ni james. Wala na ko naging komunikasyon pa sa pilipinas. Kung iisipin ko, sino pa ba ang makakausap ko kung kasama ko naman ang taong pamilya ko talaga. Si Shadow. Simula ng nalipat na sakin lahat lahat ng ari-arian at business ni Auntie Amelia. Hindi na nawala sa tabi ko si shadow. Hindi na siya katulad dati na lagi na lang nakasunod sakin. Like he always in the shadow. We are seen by people together. Hindi ko na pala siya kailangan tawagin sa panga

Dernière mise à jour : 2025-07-22

Chapter Forty-Three

3 years passedCatherine’s Point of ViewDumampi sa mga balat ko ang lamig ng simoy ng hangin. Pagbaba ko ng sasakyan. Tatlong taon ang nakalipas. Ito ang unang pagbabalik ko sa bansa. Natapos ag operation nng mata ko, Japan ang una ko nakita. Excited ako makita ang itsura ng pilipinas. I only browse it on the internet. Mga pictures lang. This time makikita ko na in person.Pinili ko manirahan sa japan ng mga taon na kailangan ko mag heal. Emotional, mental and also Physical. I have too much memories with my Auntie sa Pilipinas. Hindi ko kakayanin ang sakit ng mawalan ng taong, kasama mo buong buhay. Minahal ka ng Labis labis, binigay ang lahat sayo.“ Rine, ayos ka lang?” Lumapit si kiel, tinanggal Niya ang supt na jacket para isuot sa balikat ko.I nodded, inakap ang jacket niya. We are back here at a beach house, kaya the feeling of familiarity of this place got to me. Every inch of this place, may memories namin ni Auntie Amelia. Ngayon ko nakita na lahat ng furniture dito

Dernière mise à jour : 2025-08-08

Chapter Forty-Four

Catherine’s Point of ViewMakita ng dalawang lalaki ang mukha ni Kiel, sabay tingin nila sakin. Nakilala nila kami agad. “ Magandang gabi, Miss lady” sabay na sabi ng dalawa. Tinanguan ko sila. I did not speak. Isa rin sinabi sakin ni Kiel, na wag ako sasagot kapag kinakausap ako ng mga tao sa black market. I can just nod or not respond“ Ano po ang maipaglilingkod namin sa inyo. Miss lady” nagsalita ang isang lalaki. He has a scar on his face. Mukha itong hiwa ng isang matalim na kutsilyo.“ May hinahanap kami na isang tao, nabalitaan namin nasa loob siya” sagot naman ni kiel sa kanila.Nagtinginan ang dalawa, sabay nilabas nito ang cellphone nila. Parang may hinahanap sila. Nang makita nila ito. Pinakita nila ang isang larawan samin. It’s the person na hinahanap namin. The traitor in the organization. We got a tip na ang traydor na informant ay umuwi ng pilipinas kaya kami umuwi. One of the reason na umuwi kami ng bansa, ay yun I will personally find that traitor. Nung nalam

Dernière mise à jour : 2025-08-08

Chapter Forty-Five

James’s Point of View“ Pakawalan niyo ko dito!”“ Get me out of here!”“ Hindi niyo ko kilala!”“ Sisiguraduhin ko na, hindi kayo makakatakas sa atraso niyo sakin”“ pakawalan niyo ko!”Hindi ko alam kung ilan beses ko ng sinisigaw ito sa loob kwarto na to kung saan nila ko kinulong.Naka kandado ang kamay ko sa table, kaya hindi ko magawang tumayo. Ilang oras na ko naghihintay na may pumasok. Pero wala pa rin matapos nila ko mahuli, kinulong nila ko basta basta sa loob. Kailangan ko maka-alis dito agad. Finally sa loob ng tatlong taon. Nakita ko na siya.Pero kahit hindi ako sigurado sa nakita ko dahil sa bilis ng pangyayari at sa dilim ng lugar. Alam ko na siya yon. Ang mga mata na yon hinding hindi ko malilimutan. Kahit iba ang pananamit niya sa naaalala ko. Wala pa rin akong duda na siya yon. My wife is back Nakita ko na siya.Tatlong taon ko siyang hinanap. Tatlong taon ang nakalipas na bigla na lang siya nawala ng parang bula. Tatlong taon ako namuhay na patay ang puso

Dernière mise à jour : 2025-08-09

Chapter Forty-Six

James’s Point of ViewBumukas ang pinto. Pinakahihintay ko. A man’s figure ang pumasok mula dito“ Let get his over with, I’ll pay everything kahit magkano basta palayain mo lang ako. Name your price. Agad ko ibibigay sayo” bungad ko agad sa kanya. Pero hindi siya nagsalita. Sinara niya muli ang pinto. Tsaka ito lumakad malapit sakin. Umupo sa upuan na nasa harapan ko. Ngayon na may ilaw na sa tapat ng mukha niya. I can finally see his face. He looked at me intently. Sinuri ko mabuti ang mukha niya, iniisip kung saan ko siya nakita. His face seems familiar. Then it hit me. Siya ang yung lalaking kasama ni catherine kanina. Siya yung lalaki na bumuhat sa kanya nung nahimatay siya.“ Nasaan si Catherine!” I kicked the table. This man takes my wife away from me. “ sino?” sagot naman nito“ Wag kang mag-maang maangan . Alam ko kilala mo ang sinasabi ko. Saan mo dinala ang asawa ko” swerte siya dahil naka kadena ko ngayon. Baka masuntok ko na siya agad sa mga oras na to“ Wala ka s

Dernière mise à jour : 2025-08-09

Chapter Forty-Seven

James’s Point of View“ Sinagot ko na lahat ng mga tanong mo. Pwede ko na ba makausap asawa ko?” Tumayo ang lalaki, may kinuha siya sa bulsa niya. Pinakita niya sakin isang susi. Nilapag niya ito sa table.Sabay labas niya ng kwarto. I quickly grab the ng key, free myself. Hindi na ko nag aksaya pa ng oras. I went in front of the door. Sinubukan ko buksan yon pero naka lock. Kinabog kabog ko ang pinto. Sa sobrang galit ko, I even kick the door many times“Catherine! Catherine! Please let me talk to you!” I keep on shouting her name. Walang tigil ko hinihiyaw ang pangalan niya.Napatingin ako sa mirror sa gilid, right then I saw a figure who is standing opposite of this room. Quickly ran towards that figure. Paglapit ko dito. I saw her standing looking at me. Una kong napansin sa kanya. She is not the person I used to know.Her eyes are not so familiar anymore. Mas lumapit ako sa salamin. Nilapat ko ang kamay ko sa salamin, expecting my hand will go through it. Gusto ko h

Dernière mise à jour : 2025-08-10

Chapter Fort-Eight

Catherine’s Point of View“ Ate gising ka na?” pumasok sa kwarto si belle, binuksan lahat ng mga kurtina sa kwarto. Nasilaw ako bigla dahil sa liwanag ng araw. Kahit tatlong taon na ang nakalipas simula ng makakita ako. Hindi pa rin ako sanay sa sobrang liwanag ng araw. Siguro half of my life, it’s all darkness kaya nahihirapan mag adjust ang mata ko. I always keep my room dark, kaya kapag ako lang andito sa kwarto lahat ng kurtina ay nakasara. I only have one lamp na nakasindi.I also requested makapal na kurtina para talagang dumilim ang buong lugar. Weird man sabihin Darkness gives me a comforting feeling.“ Saan mo gusto kumain ng breakfast. Dito o sa baba na lang?” I forcibly open my eyes, kahit hirap ko ibukas. I stare at the ceiling for a minutes bago mag respond sa kanya. Belle is the one taking care of everything inside the house kasama na dito ang pagkain. Hindi ako sanay na maraming tao sa bahay, kaya kung wala si Kiel kaming dalawa lang ang andito. “ Baba na lang ak

Dernière mise à jour : 2025-08-10

Chapter Forty-Nine

Catherine’s Point of ViewAnother thing has changed about me in the last 3 years, since I regained my eyesight. I enjoy dressing up. Hindi katulad dati na I only wear dresses para hindi na maarte isuot. Ngayon I can wear whatever I feel like in what style I want. Since I am coming back to the company, I plan to shop new clothes. At may rason din ako kung bakit sa specific na shop nato gusto ko pumunta.“ Ate bat naisipan mo mamili ngayon?” She is looking for the clothes na dinala ng sales lady dito sa fitting room.Pagpasok ko pa lang ng shop I ask for the most expensive at bagong labas nila. “Na bobored na ko sa bahay lang. Kaya gusto ko magliwaliw. Might as well buy some clothes. Mamili ka na rin na magugustuhan mo jan”“ Thank you Ate!, eh kayo po?” tanong niya. I look at the clothes and pick the white long fitted dress.“ You can leave this to me. Susukatin ko mamaya” I said. I let her pick the things she wants. Tingin ko sa kanya ay nakababatang kapatid ko na kaya, kung ano

Dernière mise à jour : 2025-08-14

Dernier

1 2 3 4 5 6

Scanner le code pour lire sur l'application