บททั้งหมดของ A PRETENDING HUSBAND FOR THE BLIND WIFE : บทที่ 101 - บทที่ 104

Parehong nagising sina Sunshine at Adrian mula sa pagkahimatay nang buhusan ni Hanna ng isang balde ng tubig ang kanilang katawan. Nakakabigla, tila napangiwi ang munting Adrian nang maramdamang sumakit ang ulo at biglang nanlamig ang katawan at nabuhusan ng tubig. "Lolo..." Ungol ng bata, patuloy na kumikislap ang kanyang mga mata habang bumabagsak ang mga patak ng tubig mula sa tuktok ng kanyang ulo. Isang pagpisil sa ulo ni Adrian ay agad na nanlaki ang mga mata ng limang taong gulang na bata, nakita niya ang hindi pamilyar na mukha ng isang babaeng nakakatakot ang makeup, halatang takot si Adrian. "S-sino ka?" tanong ni Adrian na agad namang napaiyak. "Nasaan si lolo... Lolo..." "Crybaby! No need to cry! Kung patuloy kang umiyak, papaso ang balat mo kay Auntie, 'di ba?" Kapag sinigawan siya ng ganoon, imbes na humina ay mas lalo pang lumakas ang pag-iyak ni Adrian. Samantala, si Sunshine, na nagsisimula nang bumawi ng malay ay nabigla nang marinig ang tunog ng malaka

MAKALIPAS ANG ISANG LINGGO... Sa isang espesyal na bilangguan para sa mga convicts na may mental disorder. "Prisoner 205, may mga bisita ka" sabi ng isa sa mga babaeng opisyal ng bilangguan. Isang babaeng nakasuot ng uniporme ng preso ang lumabas sa kanyang selda na may dalawang babaeng pulis na mahigpit na nagbabantay sa kanya sa kanyang kanan at kaliwa. Pagpasok sa isang espesyal na silid na karaniwang ginagamit ng mga pulis upang mag-interrogate sa mga kriminal na suspek, nakita ni Hanna na may isa pang babae na nakaupo sa isa sa mga upuan sa silid. At alam na alam ni Hanna kung sino ang babae. "Sana ang pagdating mo dito ay may dalang magandang balita, Jasmine," sabi ni Hanna pagkaupo niya sa dalawang opisyal ng bilangguan na nag-escort sa kanya kanina. Bahagyang ngumiti si Jasmine, bagama't hindi nito naitago ang matalim na titig na puno ng poot na itinutok niya sa baliw na babae sa kanyang harapan. "Yes, the good news is, this..." Inabot ni Jasmine ang litrato ni