Lahat ng Kabanata ng MAKE YOU MINE : Possesive Boys Series 1: Kabanata 41 - Kabanata 50

Nakita ko na more on sa mga nature at building lang ang post niya pero naagaw ng pansin ko ang picture nila ng kapatid niyang si Ate Cassy. Ang ganda naman pala ng kapatid niya. Parang nag-init ang puso ko nang makita ko siya. Nag-scroll pa ako ng nag-scroll at nakita ko din ang picture niya noong bata pa siya. Ang gwapo pala niya noon.Natigilan naman ako ng mapahinto ako sa picture niya kasama si Kaiser. Nasa dalampasigan sila at halatang close na close sila. Bigla tuloy ako nakaramdam ng kaunting lungkot ng makita ko ang picture ni Kaiser. Parang bumalik lahat ng alaala namin. Hindi ako sigurado kung 100% na akong naka-move on sa kaniya kasi kahit papaano matagal din ang pinagsamahan namin.Habang nag-scroll ako ay bigla akong nakareceive ng DM sa I* ko kaya in-open ko ito. Nakita kong nag-message sa akin si Sir Miguel kaya bumilis bigla ang kabog ng dibdib ko at in-open ang message niya..“Hey, are you stalking me or my nephew? “ -MiguelNataranta ako sa chat nya kaya chineck ko ku

“O sige,” biglang lumaki ang ngiti niya ng umoo ako. Parang nagliwanag ang mukha niya.“Thank you talaga Serenity!” Niyakap nya ako sa sobrang saya niya. Ang init ng yakap niya, nararamdaman ko ang saya niya.“You’re welcome,” umalis na siya sa pagkakayakap sa akin at tumayo na.“Aalis na kami, ichachat ko nalang sayo yung address kung saan kayo magkikita,” sabi niya at maya maya ay tuluyan na silang umalis.“Bakit ka pumayag?” tanong ni Aaron.Parang biglang nag-iba ang pakiramdam ko. Parang naging maingay ang paligid. Nahihiya ako kay Aaron. Nahihiya rin ako sa sarili ko. Bakit ba ako pumayag?“Ayoko kasing madissapoint sila sa akin atsaka kaibigan ko sila kaya kailangan ko silang tulungan. Di ba ganoon naman ang magkakaibigan?” sabi ko, pero sa loob ko parang hindi rin ako kumbinsido sa sinasabi ko.“Pero kasi-” hindi na naituloy ni Aaron ang sasabihin nang may magsalita sa likuran ko. Lumingon ako at nakita ko sila Miguel at ang dalawa niyang kasama. Ang amoy ng pagkain sa canteen

“Ang aga pa, magpahinga muna tayo. May alam akong pahingahan, yung tayong dalawa lang,” bigla akong natakot sa sinabi niya. Parang nag-freeze ang dugo ko sa katawan ko. Nabigla naman ako ng tumayo siya tumabi sa akin. Parang biglang nag-init ang paligid, at ang amoy ng pagkain ay napalitan ng kakaibang amoy ng kaba at takot. Parang gusto kong sumigaw, parang gusto kong tumakbo palayo.“Aalis na sana ako, medyo late na din kasi,” paalam ko pero bigla niya akong inakbayan. Ang braso niya ay parang bakal, at ang yakap niya ay parang sumasakal sa akin. Ang lamig ng braso niya.“Hindi, naman pwedeng ganun ganun na lang Serenity, hindi ako papayag, The moment na nakipagkita ka sa akin ibig sabihin nun tayo na,” nagulat ako sa sinabi niya kaya tinulak ko siya ng bahagya dahil sobrang lapit niya. Parang ayoko ng makarinig ng boses niya.“Uuwi na ako” sabi ko pero mas humigpit ang pagkakaakbay nya sa akin at inilapit niya ang mga labi niya sa tenga ko“Alam mo ang bango pala, gusto ko ya

“Never ka niyang ipapahamak kung tunay siyang kaibigan. Ang tunay na kaibigan, hindi lang puro sarili ang iniisip kundi pati ang kapakanan ng kaibigan niya. Kung nararamdaman mong ikaw lang lagi ang nag-e-effort sa friendship n’yo at nandyan lang siya pag kailangan ka niya, baka kailangan mong pag-isipan kung deserve ba niya ang pagmamahal mo sa kaniya.” Seryosong sabi ni Sir Miguel sa akin. Nalungkot naman ako sa sinabi niya kasi somehow may point siya. Madalas nararamdaman ko yun kay Lea na andyan lang sila pag kailangan nila ako at wala talaga silang pakialam sa nararamdaman ko. Parang biglang nangilid ang luha ko.“Natatakot po ako na baka wala na akong maging kaibigan kapag nilayuan nila ako.”“Minsan kailangan mo ding alisin sa buhay mo yung mga taong nakakaharang para makita mo yung mga totoong taong handa kang mahalin kung sino ka at hindi dahil may kailangan lang sila sa iyo. Kaya better to avoid those people na walang mabuting maidudulot sayo. Paano kung hindi ako nagpunta d

“You know what, masyadong maikli ang palda mo sayo, kaya ang dali dali mong matyansingan,” sabi niya habang nakatingi siya sa kin at naka crossed arms. Chineck ko naman ang suot kong palda at ganun naman talaga ang sukat ng uniform dito. “Uhm sir nakasunod naman ako sa proper size ng uniform, ito po ang required na haba,” tugon ko.“Tsk, mag rerequest ako na palitan na yang uniform na yan!” naiinis niyang sabi. Halatang nagaalala siya para sa akin. Alam ko namang hindi ako dapat kiligin, na dapat mag ingat ako pero hindi ko maiwasang maging masaya kapag kasama ko siya. Nagsimula na kaming maglakad at sinabayan niya lang ako pero bigla akong na bother paligid ko dahil feeling ko baka pinagtitinginan kami ng ibang mga students. Baka kung ano ano ang isipin ng iba sa amin pag nakita kaming magkasamang naglalakad. Nataranta tuloy ako at napakagat ako ng labi ko dahil sa pag aalala.Nakita ko agad ang isang bench na malapit sa akin kaya dali dali akong umupo dun at nagkunwari akong nag