All Chapters of เป็นนางร้ายใครว่าสบาย: Chapter 11 - Chapter 20

ในห้วงอารมณ์ของหญิงสาว..ถ้าบอกว่าไม่ชอบรสชาติสวาทที่พี่เขาปรนเปรอให้..ก็คงเป็นเรื่องโกหก..ก็ในเมื่อเขาเก่ง และเชี่ยวชาญซะขนาดนี้..แต่นอกเหนือจากความกระสันตามธรรมชาติที่ร่างกายมันไปเองแล้ว..ความรู้สึกเจ็บปวดร้าวลึก..ก็มีไม่แพ้กันหัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะมันโหยหาพี่เขาไม่แพ้ร่างกาย..ทว่าความรู้สึกทรมานดำดิ่ง..มันกับรุนแรงชวนให้หายใจไม่ออก..เขาเห็นค่าเธอเป็นแค่เครื่องบำเรอกาม..ไม่แม้แต่รับฟังด้วยซ้ำว่าเธอต้องการอะไร สำหรับเขาแล้วหล่อนมีค่าแค่นั้นจริงๆ ความจริงที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง..ตั้งแต่ในนิยายบรรทัดแรกที่หญิงสาวได้อ่าน จวบจนวันนี้ที่หลุดเข้าในโลกคู่ขนานแห่งนี้...ก็ยังคงเดิมความปวดร้าวปริแตกจากข้างใน..ส่งผลให้มณีเมขลาถึงกับร้องไห้ เธอพยายามกั้นสะอื้น..ยังคงทำเหมือนไม่มีอะไร..ได้เพียงบอกตัวเองในใจว่าเธอเป็นหนี้เขาอยู่...เธอจะใช้หนี้ให้หมด แล้วหายตัวไปจากเขาซะ..ความรู้สึกที่ว่ามันรุนแรงเสียจนเจ้าตัวชักไม่แน่ใจว่าเป็นความรู้สึกของร่างเดิม หรือเป็นความรู้สึกของตัวเองกันแน่และดูเหมือนคนตัวโตเองก็สัมผัสได้ว่าหญิงสาวใต้ร่างมีบางอย่างผิดแปลกไป..ยิ่งเห็นน้ำตาไหลออกจากดวงตายาวรีคู่สวย..ร่

ณ เขตสลัมของประเทศร่างเล็กหุ่นแซ่บในเสื้อเชิ้ตลายสก็อตตัวโคร่งกับกางเกงขายาว ย่ำเท้าไปตามทาง..ใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพรายังมีหน้ากากอนามัยปิดไว้ครึ่งค่อนหน้า ผมสีน้ำตาลสลวยถูกมัดเป็นหางม้าอย่างง่ายๆ กว่าจะเดินผ่านซอกซอยจนถึงบ้านไม้น้อยหลังน้อยปลายตรอกได้ ก็เล่นเอาเหงื่อตก ยังดีเวลานี้พวกแก๊งขี้เมายังไม่ตั้งวงเหล้า..ไม่อย่างงั้นเวลาเธอเดินผ่านทางนี้จำต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษใครบอกโลกนี้มีความยุติธรรม..มนุษย์ป้าสองภพแบบเธอนั้นของเถียง..เมื่อไรที่มีคน..ที่นั่นย่อมมีความแตกต่าง..โดยเฉพาะความแตกต่างด้านฐานะ และการศึกษาเป็นสิ่งที่เห็นชัดที่สุดดูอย่างครอบครัวของมณีเมขลานี่ไง..เกิดในชนชั้นล่างของสังคม ชีวิตโคตรจะติดลบของติดลบ...กว่าจะดิ้นรนให้ชีวิตไปยังเลขศูนย์ยังยากเมื่อมาถึงหน้าบ้าน..หญิงสาวภายใต้หน้ากากอนามัยถึงกับถอนหายใจอย่างระอา..มารดาทั้งไลน์มาด่า โทรมาวันหนึ่งๆ เป็นสิบๆ สาย เนื่องจากลูกผู้แสนกตัญญูกลายร่างเป็น 'อีลูกทรพี' เอาตัวรอดได้ก็ทิ้งแม่ทิ้งน้องสาริณีนึกอยากถอนหายใจวันละร้อยรอบ..ถ้าหล่อนไม่มีความทรงจำของร่างเก่าก็ว่าไปอย่าง ตั้งแต่จำความได้สามพี่น้องล้วนแต่ใช้ชีวิตรอดกันไปตา

ช่วงอาทิตย์นี้เป็นช่วงที่มณีเมขลาใช้ชีวิตได้ค่อนข้างยุ่งเหยิงมาก..ด้วยส่วนหนึ่งต้องเตรียมสอบปิดภาคการศึกษาก่อนที่จะดรอปเรียนยาว..ไหนจะต้องสมัครเรียนมหาวิทยาลัยเปิด รวมถึงหาตึกแถวใกล้มหาวิทยาลัยของวารี ผู้เป็นน้องสาวอีกดังนั้นรสาจึงแทบไม่เห็นหน้าเพื่อนรักหุ่นแซ่บอีกเลย...ซึ่งแผนเดิมที่จะใช้เพื่อนเป็นเส้นทางเข้าถึงตัวพี่เจตณะเป็นอันต้องพับไปก่อนส่วนคนที่เป็น ‘เป้าหมาย’ ของนางเอกพ่ายรักภรรยาคนเดิม กลับใช้เวลาช่วงเย็นในการอ่อยอดีตคู่ขาสุดแซ่บเพื่อให้สาวเจ้ากลับมาเป็นเด็กในสังกัด“หิว” แม่บ้านชั่วคราวจำต้องวางผ้าขี้ริ้วในมือ ก่อนตะโกนถามเอาใจ“คุณเจตณะอยากทานอะไรคะ” “มานี้”ไอ้คนชอบสั่งกลับกระดิกนิ้วดิกๆ เรียกอดีตคู่ขาให้เดินเข้าไปหาเด็กนี้ เห็นหล่อนเป็นน้องหมาหรือยังไงกันนะ..แต่ก็ยังยินยอมเดินยิ้มประจบเข้าไปหาตามคำสั่ง“ค่ะๆๆๆ สรุปคุณอยากกินอะไรคะ”“อื่ม..ฉันอยากกินข้าวหน้าฟัวกราวส์”เสียงทุ้มสั่งเสียงเรียบ..เล่นเอาคนตัวเล็กชะงั

 แล้วเหมือนสถานการณ์ก็เป็นใจ ในเย็นวันหนึ่งพี่ราม หรือฮีโร่ตัวจริงของเธอก็มีเรื่องจะขอร้องโดยพี่เขาอยากให้เธอไปช่วยเลือกของขวัญให้ญาติผู้น้อง แน่ละมนุษย์ป้าผู้ต้องการหลีกเลี่ยงพระเอกของเรื่องย่อมตกลงทันทีซึ่งเดิมทั้งคู่ตั้งใจนัดกันในวันหยุด แต่เนื่องจากเวลาของเราสองคนไม่ตรงกัน พี่รามเรียนยุ่งมาก ส่วนช่วงที่มีเวลาก็มักไปช่วยงานที่บ้านอีก..นอกจากที่คุยจีบกันผ่านโซเชียล..เราทั้งคู่แทบไม่เจอกันเลยหล่อ รวย นิสัยดี กตัญญูไปอีก..สเปคหล่อนเองเย็นวันนั้นจึงเป็นโอกาสดีที่จะส่งเสริมคู่รักในอนาคตได้มาเจอกัน..ส่วนนางร้ายนับเบอร์ทูแบบเธอก็ขอตัวไปเสพสุขกับหนุ่มหล่อตัวประกอบแทนก็แล้วกันคิดดังนั้นมณีเมขลาจึงอารมณ์ดีมิใช่น้อย.. หล่อนคุ้ยเสื้อผ้าสวยๆ ในตู้ออกมาดู จนเจอชุดเดรสสีชมพูแขนตุ๊กตา..ช่างดูเด็กน้อย และไร้เดียงสาสุดๆ เพียงแต่เมื่ออยู่ในหุ่นทรงนาฬิกาแล้วกลับกลายเป็นเซ็กซี่เสียอย่างงั้น ณ ห้างสรรพสินค้าสุดหรูแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองกำลังพิงเสารอใครบางคนอยู่..เมื่

 ในขณะเดียวกัน พระเอกหนุ่มสุดฮอตของเรื่องพ่ายรักภรรยาคนเดิมก็เดินหาอดีตคู่ขาให้วุ่นไอ้จุดแดงๆ มันบอกแค่สถานที่..แต่ห้างใหญ่ขนาดนี้จะหายัยเด็กดื้อเจอมั้ย?อารมณ์คนตัวโตจึงเต็มไปด้วยความหงุดหงิด...ในสมองมีแต่คิดว่าเมื่อเจอหน้าจะลงโทษเจ้าหล่อนยังไงดีจวบจนเห็นร่างคนตัวเล็กที่เดินแกมวิ่งแทบไม่มองทาง ผู้ชายใจร้ายจึงยืนดักด้านหน้าเสียอย่างงั้นแต่ใครจะไปนึกว่าเจ้าหล่อนจะไม่มีสติถึงกับถลาเดินเข้ามาชน..จนตัวเขาเอนล้มไปด้านหลัง มือหนารีบคว้าคนตัวเล็กเข้ามากอดตามสัญชาตญาณด้วยกลัวว่ายัยเด็กดื้อจะเจ็บตัว..ร่างเล็กนุ่มนิ่มสั่นระริก ปนกับกลิ่นหอมอ่อนๆ บนตัวเธอ พาใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะร่างอดีตคู่ขาเองก็ดูตกใจมาก เสียงหวานใสละล่ำละลักขอโทษ แต่พอเห็นว่าคนที่ชนเป็นใครก็รีบสะบัดตัวออกห่างทันที...แต่มีหรือไอ้คนเผด็จการจะยอมปล่อยดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตายาวรีสีน้ำตาลเจือทองราวกับจะค้นหาอะไรบางอย่างในนั้น..และใช่ น้องณีของเขากำลังกลัว...ความเจ็บปวดร้าวลึกในดวงตาคู่สวยพาให้เขาเจ็บไปด้วย"ปล่อย""ไม่! บอกพี่มาก่อนเกิดอะไรขึ้น?"เส