Ex-wife Return: Love Me Again의 모든 챕터: 챕터 811 - 챕터 820

Dahan-dahang tumayo si Dominic at tinitigan ng masama si Avigail na nakatayo sa may pintuan.“Hindi ko alam kung kailan ka natutong gamitin ang mga anak mo para ipitin ako, Ms. Suarez,” malamig niyang sambit.Kumibot ang mga mata ni Avigail. Kita sa kanyang tingin ang pagtataka.Kailan ko nagawa 'yon?Nang makita ni Dominic ang inosenteng ekspresyon sa mukha ng babae, napakunot ang noo nito at unti-unting lumapit sa direksyon niya.Napansin ni Avigail ang intensyon ng lalaki kaya napakabog ang dibdib niya at umatras ng marahan, may halong pag-iingat. Hangga’t maaari, pinanatili niya ang distansya sa pagitan nila.“Bakit ka umaatras kung wala ka namang kasalanan, Ms. Suarez?” singhal ni Dominic.Sa narinig, napahinto ng kaunti si Avigail sa pag-atras. Bahagyang kumunot ang kanyang noo.“Hindi ko alam kung ano ang pinagsasabi mo,” sagot niya nang may pagdududa.Maitim ang tingin ni Dominic habang mababa ang tono ng boses niya, “Huwag mong sabihing hindi mo sinadyang ipa-call sa akin ni

Pag-angat ng tingin ni Avigail, napatingin siya kina Dale at Dane. Nang maramdaman ng dalawa ang tingin niya, agad silang tumingin pabalik na parang may kasalanan, saka ngumiti ng alanganin bago umiwas ng tingin na parang wala lang.May kakaibang pakiramdam na sumulpot kay Avigail. Unti-unting nagliwanag sa isip niya ang nangyari. Kaya pala may tanong si Dominic kanina — ginamit pala nila ang pangalan ko para makadalaw kay Sky.Habang iniintindi niya iyon, hindi maiwasang sumama ang loob niya. Pero sa huli, wala na rin siyang sinabi.Eh gusto lang naman talaga nilang makita si Sky. At sigurado rin siyang gumaan ang pakiramdam ni Sky dahil dumalaw ang dalawa.“Masama pa rin ba ang pakiramdam mo?” tanong ni Avigail kay Skylie, puno ng pag-aalala.Umiling si Skylie nang mahinahon, at sagot niya sa cute na boses, “Naglaro kami nina Dale at Dane!”Doon napagtanto ni Avigail na tama nga ang hinala niya. Nakahinga siya ng maluwag.“Bakit po ngayon lang kayo dumating, tita Pretty? Tapos na po

Napansin ni Avigail na naiinit na ang mga bata, kaya pinilit niyang pigilan ang sarili niyang emosyon.“Hindi ako galit. Sa totoo lang, gusto ko pa nga kayong pasalamatan kasi inaliw n’yo si Sky.”Alam ni Avigail na kahit nagdulot ng kNinanging gulo sa pagitan nila ni Dominic ang ginawa ng mga bata, hindi rin naman gagaan ang loob ni Skylie kung hindi dahil sa kanila.Nakahinga nang maluwag ang mga bata nang marinig ang sinabi ng nanay nila, pero halatang may kNinanging pag-aalangan pa rin.“Sorry, Mommy. Hindi na po kami aalis nang hindi nagsasabi,” pangakong sabi ni Dane habang yumakap sa kanya.Kahit madilim sa loob ng sasakyan, kitang-kita pa rin sa mukha ni Avigail ang pagod.Akala ng bata, tama lang ang ginawa nila kanina, pero sa sandaling iyon, ang bigat-bigat ng konsensiya niya.Pati si Dale, yumakap din sa nanay nila at humingi ng tawad.Yumakap nang mahigpit si Avigail sa mga anak niya, sabay haplos sa ulo ng mga ito.“Alam kong nag-aalala lang kayo kay Sky.”Tumango agad a

Sa loob ng research area, saka pa lang muling nakabawi ang mga researcher mula sa insidenteng sunog kanina. Isa-isa na silang bumalik sa trabaho, pero bigla silang napatigil nang may dalawang taong pumasok sa lugar.May seryosong ekspresyon si Avigail habang sinusuyod ng tingin ang lahat. “May pumunta ba sa research institute kahapon ng hapon?”Nagkataon pa na sira ang mga surveillance camera, kaya wala siyang ibang basehan kundi ang mga taong naroon. Pagkabigkas niya ng tanong, nagkatinginan lang ang lahat, walang nagsalita. Linggo kasi kahapon — araw ng pahinga, kaya wala naman talagang dahilan para may pumasok. At kung meron man, sino ang aamin kung may kinalaman ito sa sunog? Kahit pa totoo, sino ba naman ang maglalakas-loob?Biglang nagbago ang aura ni Avigail — mabigat at nakakatindig-balahibo. Isang malamig na tingin ang ibinato niya sa lahat. “Hindi ko nais na magbintang kaninuman, at wala rin akong maisip na dahilan para isang empleyado ng institute ang gumawa ng gulo. Pero m

Saka lang bahagyang nakahinga nang maluwag si Avigail matapos marinig ang sagot ni Jake.“Sige. Ikaw na ang bahala diyan. Kung may kailangan ka, huwag kang mag-atubiling lumapit sa akin,” sabi niya.Tumango si Jake bilang pagsang-ayon.Hindi napigilan ni Avigail na magkomento nang may halong emosyon, “Kung mahanap mo ulit ‘yung mga halamang gamot na ‘yon, malaking ginhawa ‘yon sa akin.” Doon lang medyo sumigla ang pakiramdam ni Jake nang marinig ang tono ni Avigail.Simula nang magsimulang pumasok si Avigail sa research institute, siya na mismo ang laging sumasalo sa lahat ng problema.Kung sakaling humingi man siya ng tulong, kay Jake lang ‘yon sa mga simpleng bagay-bagay.Alam ni Jake na sa kabila ng papuri nito, hindi siya kailanman itinuring ni Avigail na higit pa sa isang karaniwang researcher sa institute.Pagdating sa mga lalaki sa paligid ni Avigail, wala naman siyang panama.Kaya laking gulat niya na ganun lang pala kadali para makuha ang tiwala ni Avigail. Walang makakaakala