Lahat ng Kabanata ng PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1) : Kabanata 111 - Kabanata 120

Chapter 110 Bubuhayin ko na sana ang sasakyan nang biglang lumabasn ang kambal mula sa pintuan. Tumakbo sila papalapit sa akin, dala ang kanilang natural na pagiging masayahin at mausisa. Napatingin sila nang maigi sa akin, na parang may iniisip. "Look, John! Magkapareho tayong tatlo ng mata, kulay blue," sabi ng batang babae habang tinuturo ang mga mata ko. Tumigil ako sa pag-abot sa susi ng sasakyan, nanatili akong nakaupo habang parang binagsakan ng malamig na tubig. Hindi ko alam kung paano magre-react. Tinignan ko ang mga mata ng kambal—tama nga siya. Pareho ng kulay ang mata namin, isang kakaibang lilim ng asul na bihira kong makita sa iba. "Really?" sagot naman ng batang lalaki, si John, habang tumingin siya nang mas malapit sa akin. "Parang oo nga, Jenny. Same talaga!" Halos hindi ako makahinga sa narinig ko. Ang tingin ng dalawang bata sa akin ay puno ng inosenteng kasiyahan, pero sa loob ko, naguguluhan ako. Paano kung tama ang kutob ko? Paano kung konektado nga si

Chapter 112Kiera POVLaking pasasalamat ko dahil bukas ay may trabaho na ako at mabilhan ko na ng bagong damit at school supplies ang aking kambal na anak. Medyo luma na kasi ang kanilang sapatos at mga notebook naman nila ay kaunti na lang natira para masulatan, kahit gustuhin ko man silang bilhan ay wala akong ipangbili dahil sapat na ang pera namin sa pagkain. Papasok na sana ako sa loob ng bahay upang asikasuhin ang kambal. Dahil nakaalis na ang bago kong amo. Ngunit bago pa man ako makapasok nang tuluyan, narinig ko ang pangalan ko na tinatawag."Kiera!" sigaw ni Aling Pising, ang may-ari ng inuupahan naming bahay. Galit itong naglakad papunta sa akin, at alam ko na agad kung tungkol saan ang usapan."Hoy, Kiera. Kailangan bayaran mo ako ng renta ng bahay. Kung hindi, paaalisin ko kayo mag-iina dito!" galit na sabi niya, sabay pagturo sa direksyon ng pintuan namin.Napabuntong-hininga ako, pilit na pinapanatili ang kalmado kahit na ramdam ko na ang kaba sa dibdib ko. "Aling Pi

Chapter 114Habang abala ako sa pagtutok sa mga papeles at datos sa harap ko, hindi ko namalayan na magtanghali na pala. Kung hindi ako kinalabit ng isa kong kasamahan, malamang ay tuluyan na akong nalimutan ang oras."Kiera, oras na ng tanghalian. Halika na, sumabay ka sa amin," sabi ng babae, na nakilala ko bilang si Lia, isang accounting staff.Nagulat ako at mabilis na nagpasalamat. "Ah, salamat, pero hindi na. May kailangan pa akong tapusin dito," sagot ko, pilit na itinatago ang dahilan kung bakit talaga ako tumanggi. Ang totoo, wala akong pambili ng panghalian, at ayaw kong mapahiya kapag nalaman nila ang totoo.Ngunit tila nakuha ni Lia ang ibig kong sabihin. Ngumiti siya at sinabing, "Alam mo bang libre ang pagkain dito sa kompanya? Matagal na itong ipinatupad, lalo na ng bagong CEO natin ngayon, si Sir Jammie Flores."Napakunot ang noo ko at napatingin sa kanya. "Libre po ang pagkain? Talaga?" tanong ko, halatang hindi makapaniwala.Tumango siya, bakas sa mukha ang kasiyahan

Chapter 116 Habang ni-review ni Sir Jammie ang mga gawa ko, hindi ko maiwasang pigilin ang aking hininga. Ramdam na ramdam ko ang kaba at tensyon sa bawat segundo na lumilipas. Ngunit nang matagal na siya sa pagtingin sa mga papeles, ang aking hininga ay napalitan ng pagtataka nang bigla siyang magtanong, "Kumusta na ang kambal? Saan sila nag-aaral?" Agad akong napatingin sa kanya, hindi ko alam kung paano haharapin ang tanong na iyon. Hindi ko inexpect na tatanungin niya ang tungkol sa kanila. Para bang ang mga mata niyang asul ay naghahanap ng kasagutan, at ako naman ay hindi makasagot ng buo. "Ah... Ang kambal ko po," nagsimula ako, medyo naguguluhan. "Si John at si Jenny. Nag-aaral po sila sa isang public school malapit lang sa amin." Napansin ko na ang tono ko ay medyo nanginginig, kaya pilit kong tinangka na magpakatatag. "Bilog po ang kanilang mundo, sila ang dahilan kung bakit ako nag-pupursige sa trabaho. Nagsimula na po sila sa kindergarten." Hindi ko alam kung anong kla

Chapter 119Pagsapit ng alas-singko ng hapon, agad akong nag-ayos ng aking mga gamit. Sinilid ko ang tirang pagkain sa dala kong bag at nagmamadaling tumayo mula sa aking desk. Kailangan ko nang puntahan ang kambal sa kanilang school. Mabuti na lang at apat na gusali lang ang pagitan nito mula sa kumpanyang pinagtatrabahuhan ko, kaya hindi ako mahihirapan.Habang naglalakad palabas, iniisip ko kung ano ang magiging reaksyon ng kambal kapag sinabi kong isasama ko sila bukas sa opisina. Alam kong matutuwa sila, lalo na si Jenny na mahilig magtanong tungkol sa trabaho ko.Pagdating ko sa gate ng kanilang paaralan, nakita ko agad ang kambal na naghihintay. Si John ay tahimik na nakaupo sa bench, habang si Jenny naman ay masiglang kumakaway sa akin."Mommy!" sigaw ni Jenny, tumakbo siya papunta sa akin at niyakap ako. Sumunod naman si John, dala ang maliit niyang bag."Kamusta ang school niyo?" tanong ko sa kanila habang hinahaplos ang buhok ni John."Masaya po, Mommy!" sagot ni Jenny. "Sa