Semua Bab PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1) : Bab 211 - Bab 220

Chapter 211 "Mom, Dad!" sambit ni Sarah. "Bakit hindi kayo mag bakasyon? Sa Singapore, maraning mga magagandang tanawin doon," ngiting dagdag nito. Napangiti ako sa sinabi ni Sarah. Ang bunsong anak namin, na noon ay alaga-alaga pa namin, ngayon ay nag-aalok na ng bakasyon para sa amin ni Brandon. "Hmm, magandang idea 'yan, Mahal," ani Brandon habang nakangiti sa akin. "Matagal na rin tayong hindi nakakapagbakasyon nang tayong dalawa lang." Napaisip ako. Totoo naman. Simula nang magkaanak kami, ang oras namin ay laging nakatuon sa kanila. Ngayon, may kanya-kanya na silang pamilya, marahil ito na ang tamang panahon para bigyan namin ng oras ang isa’t isa. "Sa tingin mo, kaya namin na wala kayo?" pabirong sabi ko, sabay tingin sa mga anak ko. Napatawa si Jammie. "Mom, syempre naman! Kami na ang bahala rito. Mag-relax naman kayo ni Dad." "Oo nga, Mom," dagdag ni Jimmie. "Deserve niyo po ni Dad ang quality time together. Kami na ang bahala sa mga apo niyo." Napatingin ako kay Bran

Chapter 213 Kinabukasan, maaga akong nagising dahil sa alarm clock. Napatingin ako sa tabi ko at nakita kong mahimbing pa rin ang tulog ni Brandon. Napangiti ako at marahang hinaplos ang kanyang pisngi. "Brandon, gumising ka na. Baka maiwan tayo ng flight," mahina kong bulong habang tinatapik siya. "Hmm... five minutes pa, Mahal," ungol niya habang nakayakap pa rin sa akin. Napailing ako at tumayo na mula sa kama. "Sige ka, iiwan kita rito," pananakot ko. Agad siyang dumilat at napabangon. "Huwag naman, Mahal. Ikaw lang gusto kong makasama sa honeymoon senior edition natin," biro niya habang nag-iinat. Natawa ako at tumango. "Sige na, maligo ka na para makapaghanda na tayo." Habang abala si Brandon sa paliligo, bumaba ako sa kusina at nakita kong gising na rin ang mga anak namin. "Good morning, Mom!" masiglang bati ni Jammie habang inaayos ang almusal sa mesa. "Good morning, Mommy!" dagdag ni Jimmie. "Good morning, mga anak," sagot ko. "Aba, mukhang handa na ang lah

Chapter 215Matapos naming maayos ang mga gamit sa suite, agad kaming naupo sa malambot na kama. Napalingon ako kay Brandon na mukhang enjoy na enjoy, nakataas pa ang dalawang kamay sa likod ng ulo habang nakahiga."Ahhh… ang sarap pala talaga ng ganitong buhay, Mahal," aniya habang nakapikit.Napailing ako. "Aba, parang gusto mo na yatang dito na tumira ah!"Napamulat siya at ngumisi. "Bakit hindi? Kung may lifetime sponsorship mula sa mga anak natin, bakit hindi natin samantalahin?"Pinandilatan ko siya ng mata. "Brandon, baka sa susunod, pati pagpapalit ng diapers mo, sa kanila mo ipasa ha!"Napahalakhak siya. "Grabe ka naman! Hindi pa tayo umaabot sa ganyang level!"Napatawa na rin ako. "O siya, sige, tumigil ka na sa kakaloko mo diyan. May schedule pa tayo mamaya, hindi tayo pwedeng tamarin."Bigla siyang bumangon at nag-inat. "Tama! Saan nga ulit unang gala natin?"Tiningnan ko ang itinerary at nabasa ko ang nakasulat: Lunch at Jumbo Seafood, then Merlion Park visit."Una, kakai

Chapter 217Lumipas ang mga linggo. Last day na namin dito sa Singapore kaya sinulit naming ang huling araw dahil mamayang hapon ay fight na namin pabalik sa Pinas.Maaga kaming gumising ni Brandon para sulitin ang huling araw namin dito sa Singapore. Sa loob ng mga linggong nagdaan, napuntahan na namin halos lahat ng magagandang tanawin—mula sa Marina Bay Sands, Sentosa, hanggang sa sikat na hawker centers para tikman ang kanilang masasarap na pagkain. Pero ngayong huling araw, gusto lang naming mag-relax at damhin ang huling sulyap sa bansang ito bago bumalik sa Pilipinas.Habang naglalakad kami sa Gardens by the Bay, mahigpit kong hinawakan ang kamay ni Brandon. “Mahal, parang ang bilis ng araw, ano? Parang kelan lang, excited tayong dumating dito.”Tumango siya, nakangiti. “Oo nga, Mahal. Ang saya ng bakasyon natin, parang bumalik tayo sa pagiging bagong kasal. Walang iniisip na trabaho, walang inaalalang bata—tayo lang dalawa.”Napatawa ako. “Baka marinig ka ng mga anak natin, sa

Chapter 219Nagtawanan ang buong pamilya, habang si Brandon naman ay napapakamot sa ulo. "Aba, apo, walang expiration ang honeymoon!"Si Eralyn naman, mukhang walang pakialam sa usapan, basta ang gusto lang ay makita ang pasalubong. "Lola, basta may chocolate ako, okay na!""Haha! Naku, mabuti na lang at madami kaming binili!" sagot ko. "Pero mamaya na natin buksan ‘yan sa bahay, ha?""Yehey!" sabay-sabay na sigaw ng mga bata, habang nagkakantiyawan naman ang mga magulang nila.Habang papasakay na kami sa sasakyan, naramdaman ko ang higpit ng hawak ni Brandon sa kamay ko. Tumingin ako sa kanya, at ngumiti siya."Welcome home, Mahal," bulong niya.Napangiti rin ako. Oo, ang bakasyon namin ay masaya, pero walang kasing saya ang pakiramdam ng pag-uwi—sa tahanan na puno ng pagmamahal at ingay ng aming pamilya.Habang nasa sasakyan, hindi pa rin mapakali ang mga apo namin sa excitement."Lolo, Lola, anong ginawa n’yo sa Singapore?" tanong ni Ethan habang nakasandal sa akin."Oo nga! Nagpun