All Chapters of ข้ามเวลามาคว้ารักโลกคู่ขนาน: Chapter 101 - Chapter 110

ณ พระราชวังของจักรพรรดิ “จักรพรรดิพะยะค่ะ เซอร์เรเวลมาขอเข้าเฝ้า” มีเทนรายงานให้ผู้เป็นนายฟังเพราะดูเหมือนว่าจะมีสมาธิแต่การทำงานจนไม่ได้ฟังสิ่งที่คนภายนอกรายงานเข้ามาเลย “อะแฮ่ม...ข้ามัวแต่ทำงานเพลิน ให้เข้ามา” “พะยะค่ะ” มีเทนขานรับแล้วเดินไปเปิดประตู “ถวายความเคารพองค์จักรพรรดิ” “ไม่ต้องมากพิธี มีอะไรก็ว่ามา” จักรพรรดิเร่งเพราะยังมีงานค้างที่ต้องจัดการอีกมาก การมาเข้าเฝ้าอย่างเร่งด่วนและไม่มีการขอล่วงหน้าคงจะมีเรื่องด่วนพอสมควร แต่ถ้าไม่ด่วนขนาดนั้นจะสั่งขังสักสิบวันแล้วค่อยให้มาทำงาน เป็นทหารมานานแต่ดันไม่รู้จักระเบียบของวังบ้างเสียเลย “ข้าจะมารายงานความคืบหน้า เกี่ยวกับพลังของพระคู่หมั้นองค์รัชทายาทพะยะค่ะ” เรเวลตัดสินใจบอกออกไป เพราะอยากเลิกทำงานนี้เสียที เพราะต้องตามสืบคนเดียวมาตลอดหลายเดือน อยากให้มันสิ้นสุดเสียที “พลังของคุณชายไวท์ตื่นขึ้นมา สามารถช่วยจักรวรรดิได้ ความรู้ต่างโลกสามารถนำมาขัดเกลาทางทหาร รวมทั้งยังตอบโต้ท่าทีของขุนนางชั้นสูง เป็นความสามารถที่ยอดเยี่ยมมากพะยะค่ะ” เรเวลชมจากใจจริง หลังจากการตามสืบข้อมูล ข่าวลือ และการเห็นด้วยตาตนเองก็ประจักษ์ว่ามีความเหมาะสม

“เจ้าบ้านี่! อย่ามาล้อเล่นกับข้านะ!” อีกฝ่ายโกรธจนเลือดขึ้นหน้าใช้พลังเวทย์จู่โจมเข้ามาด้วยความเร็วของสัญชาติญาณแวมไพร์ เป็นความจริงที่ว่าแวมไพร์ยิ่งมีอายุขัยมากเท่าไหร่ ก็จะมีพลังมหาศาลมากขึ้นเท่านั้น แต่ใช้ไม่ได้ผลกับเผ่าพันธุ์ของมังกรกับเทพเลยแม้แต่น้อย โดยธรรมชาติของเผ่ามังกรนั้นมีพละกำลังมหาศาล รวมถึงเอกลักษณ์ในการเรียนรู้เวทย์มนตร์นั้นถือว่าเป็นเลิศ และมีพลังที่สามารถเอาชนะได้แม้กระทั่งพระเจ้า ถือเป็นสิ่งที่ชาวสวรรค์เกรงกลัวมากกว่าเผ่าอื่นเพราะมีข้อห้ามของสวรรค์อยู่ แต่สำหรับมังกรกลับไม่มีผลเช่นนั้น พลังของเทพเกิดจากแรงศรัทธาของมนุษย์ด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ จะทำให้เทพที่ถูกบูชามีพลังมากพอที่จะปกปักษ์คุ้มครองแผ่นดินให้มีความปลอดภัย ช่วยเหลือยามถูกปีศาจรุกรานได้เป็นอย่างดี รวมถึงแสงสว่างของปีกเหล่าเทวดาหรือเทพเจ้าเองก็เป็นออร่ามากพอที่จะทำให้ได้รับความเคารพเรื่อยมา “ข้าไม่เคยคิดล้อเล่นกับเจ้า ทุกอย่างจริงจังเสมอ” มือทั้งสองข้างยกขึ้นมาพร้อมกันแล้วร่ายเวทย์มนตร์ของมังกรสกัดกั้นพลังของแวมไพร์ไม่ให้เข้ามาทำร้ายตนเองได้ ไม่ว่ามังกรหรือเทพจะอายุเท่าไหร่ โดยธรรมชาติย่อมมีพลังมากกว่าอยู่

“แต่ข้าก็ไม่อาจให้ลูกอยู่แดนมังกรได้ อาจจะถูกคนในดินแดนทำร้ายก็เป็นได้” ซิคฟรีดบอกพลางกัดฟันด้วยความขมขื่นในจิตใจ มันเป็นความจริงทั้งหมด เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของเธอ หากเธอดูแลไม่ได้อย่างน้อยถ้าส่งให้ อพอลโลก็ยังเลี้ยงดูได้ ด้วยนิสัยของเขาจะต้องทำเช่นนั้นเป็นแน่ “สิ่งที่เจ้าคิดไม่ผิดนักหรอก แต่มันจะดีกว่านี้หากข้ารับรู้และเฝ้ามองการเติบโตของเขา อย่างน้อยก็ทำให้ไวท์รับรู้ว่ายังมีพ่อที่คอยมาหา” อพอลโลกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า หากเขารู้เร็วกว่านี้น่าจะได้เห็นการเจริญเติบโต ช่วงเวลาที่น่ารักของลูกชายตัวน้อย แต่บัดนี้คงไม่น่าอยากได้ความรักจากเขาแล้ว “ความผิดพลาดของผู้ใหญ่ ทำให้เด็กได้รับความเสียหายทางจิตใจ” “ท่านเป็นจักรพรรดิยังไง ถึงได้พูดจาทำร้ายจิตใจข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า” “เจ้าเป็นถึงจักรพรรดินีแดนมังกร มีอำนาจทางทหารและการเมืองทัดเทียมกับข้า ข้าพูดความจริงผิดตรงไหน หากวันพรุ่งนี้เจอลูกของเจ้า ไปขอโทษซะ อย่าทำตัวมีปัญหาให้มันมากนัก” วันรุ่งขึ้น “แม่ขอโทษนะลูก ให้อภัยแม่ได้ไหมคะ” ซิคฟรีดบอกด้วยความรู้สึกผิดจากใจจริง “ผมไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงเมื่อรู้ความจริง เพราะว่าแม่แทบไม่ได้มา

“ค่อย ๆ หายใจสิคะ เดี๋ยวก็เหนื่อยก่อนพอดี” มือหนาเชยคางอีกฝ่ายขึ้นมาเพราะเห็นว่าหายใจหอบหนักหน่วงเกินไป กลัวว่าจะหายไม่ทันก่อนจะเริ่มบทรักจากนี้ไป “ขอพักสักหน่อยได้ไหมครับ เหมือนผมจะหายใจไม่ทันเลย” มือขาวยกมือขึ้นมาปิดปากของรัชทายาทเอาไว้ ความรู้สึกหลากหลายตีรวนกันไปหมด ราวกับจะขาดอากาศหายใจอยู่รอมร่อ “หืม...แล้วตอนนี้ไม่ได้พักอยู่เหรอคะ” “ผมจะไม่ได้พักเพราะพี่นั่นแหละครับ” “งั้นมาช่วยกันทำให้หายอึดอัดดีไหมคะ เพราะว่าพวกเราคงจะอยู่สภาพแบบนี้ไปทั้งคืนคงไม่ได้” เสียงทุ้มต่ำบอกพลางจับมือขาวมาวางส่วนร้อนระอุที่แข็งขืนอยู่บนมือ “ถ้างั้นวันนี้จะทำพันธะสัญญาเลือดอย่างจริงจังใช่ไหมครับ” เสียงทุ้มนุ่มถามอย่างจริงจัง “เจ้าไปรู้อะไรมางั้นรึ ถึงได้ถามเช่นนี้” “ผมรู้มาว่าการกัดคอทำพันธะสัญญาเลือดของคู่ชีวิตในวันพระจันทร์นั้นยังไม่ใช่พิธีที่สมบูรณ์ มันเป็นเพียงสัญญาชั่วคราวเท่านั้น ต้องกัดวันพระจันทร์เต็มดวงและต้องมีความสัมพันธ์ทางกายระหว่างกัดคอด้วยถึงจะเป็นการแลกเปลี่ยนพลังและวิญญาณอย่างสมบูรณ์ สามารถทำให้มีความสามารถในการต่อสู้เพิ่มขึ้นสองเท่า รวมถึงบาดแผลที่ได้รับก็จะลดน้อยลงไปเพราะเป็นก

“ท่านพี่เองก็แพ้ให้ไวท์เหมือนกันนั่นแหละ จะมาขำทำไมไม่ทราบ” คลาสหมั่นไส้พี่ชายของตนเองขึ้นมาทันที อดไม่ได้ที่จะแขวะกลับ ถ้านับเรื่องพลังกาย ความสามารถการต่อสู้ การตอบสนองในการรับรู้ ประสาทสัมผัส และพลังเวทย์มนตร์ เด็กคนนี้เก่งกว่าพี่ชายของเขาตั้งเยอะ “ด้วยเผ่าพันธุ์มังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีพรสวรรค์ มีพละกำลังเหนือผู้อื่น แถมยังสามารถเรียนรู้เวทย์มนตร์ได้ด้วยตนเองโดยไม่จำเป็นต้องพึ่งคนอื่น มันจะแปลกอะไรกับการที่แข็งแกร่งกว่าข้ากันเล่า ยังไม่รวมถึงเป็นลูกครึ่งของเทพพระอาทิตย์แห่งกรีกที่มีความร้อนสูงอีก พลังไฟก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นหลายเท่าตัว” เขาอาศัยอยู่มานานและรับรู้ถึงสองเผ่าพันธุ์เป็นอย่างดี ไม่แปลกอะไรหากไวท์จะแข็งแกร่งกว่าเขาผู้เป็นทายาทแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์ แต่ถ้าหากนับอายุแล้วนั้น ถ้าแวมไพร์ที่ยังอายุไม่ถึงพันปีก็ยังไม่ได้มีพลังมากมายถึงเพียงนั้น ไม่งั้นจะพากันหวาดกลัวมังกรไปทำไมกัน “อย่างที่คิด แกล้งท่านพี่ไม่สนุกเลย” คลาสถอนหายใจออกมา เขารู้สึกเซ็งทุกครั้งที่อยากแกล้งพี่ชายของตนเอง เพราะไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามจะดูเหมือนยอมรับความจริงไปเสียทุกอย่าง ไม่สนุกเลยสักนิด “หากจะแกล้