All Chapters of ข้ามเวลามาคว้ารักโลกคู่ขนาน: Chapter 81 - Chapter 90

ณ ห้องนอนของคลาส “เจ้ามีอะไรที่อยากจะบอกข้าหรือไม่ ตอนนี้มีเพียงเราสองคน ไม่มีผู้อื่นแล้ว” คลาสถามเพราะอยากให้น้องชายฝาแฝดพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาเสียที “ข้าชอบไวท์ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็เหมือนเดิม ความรู้สึกไม่เปลี่ยนแปลง” ครอสตอบคำถามตามที่แฝดผู้พี่อยากรู้ “ข้าเองก็ชอบไวท์ไม่ต่างจากเจ้าหรอก แต่ไม่ได้แสดงออกมากเช่นเจ้าเท่านั้นเอง” คลาสถอนหายใจออกมาเบา ๆ เพราะเป็นอย่างที่ตนเองคิด แฝดผู้น้องกำลังคิดเรื่องนี้ “วันนี้ข้าคุยกับไวท์มาแล้ว” “ไวท์ว่าอย่างไรบ้างล่ะ” “ลองไปคุยกับไวท์เรื่องนี้สักครั้งแล้วท่านพี่จะเข้าใจ ข้าในตอนนี้จะพยายามทำหน้าที่ของเจ้าชายให้ดีและปกป้องจักรวรรดิ ไม่มีเรื่องอะไรให้เป็นกังวลอีกต่อไป” ครอสบอกพลางเปิดประตูออกไปพักผ่อนห้องของตนเอง แกร๊ก! จู่ ๆ ภายในคอของรัชทายาทก็แห้งผาดเหมือนต้องการอะไรสักอย่างให้เข้ามาเติมเต็มพลังของตนเอง มือหนากวาดสิ่งของบนโต๊ะทำงานจนกระจัดกระจายไปหมด หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอกก็ไม่ปาน เมล์ที่รับรู้ถึงภัยของผู้เป็นนายก็รีบเข้ามาในห้องทันที “เป็นอย่างไรบ้างพะยะค่ะ!” เมล์ถามด้วยความร้อนรนเพราะไม่เคยเห็นรัชทายาทเป็นเช่นนี้มาก่อน “ไปตา

อพอลโลตัดสินใจที่จะเดินทางมาโลกมนุษย์หลายเดือน จึงคิดเตรียมการหลายอย่างเพื่อให้ตนเองมีเวลาว่างมากพอที่จะสืบเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งหมด ระยะเวลาที่นานขนาดนี้ในโลกมนุษย์จะสามารถตามหาอะไรได้อีกหรือเปล่า ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะรับรู้อะไรได้บ้าง ณ ดินแดนมังกร “มีอะไรหรือท่านจักรพรรดินี” “เหมือนจะถึงเวลาที่ข้าจะต้องกลับไปหาไข่มังกรแล้วสินะ” เธอเอ่ยออกมาเสียงเรียบพลางใช้พลังมองดูบุตรของตนที่กำลังจะเติบโตขึ้นอีกขั้น “ฝากตาแก่ไว้นานแล้ว ถึงเวลาที่ต้องไปรับกลับมาเสียที” “ท่านจะไปที่ใดกัน” “โลกมนุษย์” “ท่านว่ายังไงนะ!” “วางใจเถอะ ไม่ใช่ในตอนนี้หรอก” คนรับใช้ถอนหายใจอย่างโล่งอก “แต่อีกไม่นานจะต้องเตรียมตัวเพื่อไปพบบุตรของข้า” “แต่ท่านมีบุตรอยู่ที่นี่แล้วถึงสี่พระองค์พะยะค่ะ จะมีบุตรที่ใดกันอีก” “มีสิ เมื่อนานมาแล้วกับชายผู้นั้น” คำตอบของจักรพรรดินีทำให้คนรับใช้มีสีหน้างุนงงมากกว่าเดิมแต่ไม่ได้ถามอะไรอีก ดวงจิตของลูกตนเองเปล่งแสงขนาดนี้ อีกไม่นานอพอลโลจะต้องรู้ความจริงว่าเธอกับเขามีบุตรร่วมกันที่โลกมนุษย์หนึ่งคน เป็นลูกครึ่งระหว่างเทพกับมังกร ซึ่งแน่นอนว่าลูกครึ่งไปอยู่บนสวรรค์ก็ยาก มาอยู่ที

“พี่คีย์ก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะครับ เคี้ยวอาหารแบบนี้เหมือนเด็กเลยครับ” เสียงทุ้มนุ่มพูดพลางหัวเราะเบา ๆ เพิ่งเคยเห็นท่าทางแบบนี้ของคนอายุมากกว่าหลายร้อยปี เป็นภาพที่น่ามองไปอีกแบบเหมือนกัน “ข้าว่าเหมือนคนไม่สำรวมมากกว่าขอรับ ท่านไวท์” เมล์บอกพลางถอนหายใจ ไม่คิดว่าจะกินแบบนั้นจนลืมเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร จะกินเร็วเกินไปแล้ว “ตอนนี้ไม่มีใครอยู่นอกจากพวกเรา งดสำรวมหนึ่งวันแล้วจะรีบกินให้หมดจะได้มานั่งทำงานต่อสักที” หลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมาก็เห็นรัชทายาทหมกตัวอยู่แต่ในห้องทำงาน จากการมาหา สภาพไม่ต่างจากคนทำงานหามรุ่งหามค่ำและไม่ได้นอนมาหลายวันแล้ว ถ้าทำเครื่องดื่มที่ทำให้รู้สึกสดชื่นน่าจะช่วยได้พอสมควร มาลองคิดเรื่องเครื่องดื่มที่จะทำให้รู้สดชื่นกันก่อนดีกว่า มือขาวหยิบกระดาษและปากกาขนนกขึ้นมาเพื่อเริ่มไล่รายการเครื่องดื่มที่ทำให้สดชื่นและสามารถทำงานต่อไปได้ในระยะยาวโดยไม่ได้สนใจว่ามีสายตาของแวมไพร์ทั้งสองคู่กำลังมองอยู่ว่าทำอะไร ทำไมดูเคร่งเครียดขนาดนั้น จะเข้าไปช่วยก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไร ตอนแรกร่างสูงเดินเข้าไปใกล้เพื่อหวังจะพูดว่ามีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า แต่ดูจากตัวอักษรแล้วเหมือนบัน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “เข้ามา” “ท่านพี่ พวกเราจะกลับเขตปกครองของพวกเราสองคนแล้ว เลยจะมาลาพะยะค่ะ” คลาสบอกพลางทำความเคารพ “ใช่พะยะค่ะ ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว พวกเราขอตัว” ครอสบอกแล้วทำความเคารพเช่นกัน “ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าได้คำตอบของหัวใจจากคนที่ตนเองรักแล้วจะไปเริ่มต้นใหม่หรอกหรือ” เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นมาแล้วเงยหน้ามองฝาแฝดด้วยสายตาเรียบนิ่ง “พะยะค่ะ ข้าได้คำตอบจากคนที่ข้ารักแล้ว / พะยะค่ะ ข้าได้สิ่งนั้นมาแล้ว” ทั้งสองตอบพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย เจ้าชายทั้งสามต่างพยักหน้าให้กันแล้วต่างคนต่างไปทำหน้าที่ของตนเองต่อไป ไม่ใช่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสวนหลังวังเขาจะไม่รับรู้ แต่มันเป็นเรื่องที่ไวท์จะต้องพูดและตัดสินใจด้วยตนเอง จากนี้ไปทั้งคลาส ครอส น่าจะเริ่มเข้าใจและตัดใจได้ในสักวันหนึ่งอย่างแน่นอน เพราะสิ่งที่ไวท์พูดค่อนข้างเด็ดขาดและชัดเจน ไม่มีช่องว่างให้คนอื่นแทรกเข้าไปได้เลย ตอนที่ได้ยินคำพูดออกจากปากของท่านพี่ แม้แต่คนที่ไม่ค่อยแสดงสีหน้าอย่างคลาสยังแอบตกใจไม่น้อยเลย ว่าพี่ชายของเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง แต่การที่พูดออกมาแบบนั้นได้ยอมรับว่าใจกล้าไม่น้อยเลย ถ้าเป็นเขาคงจะดุอะไรสักนิดหน่อยมากกว่า เส

“วันเกิดของผมมันคือสัปดาห์หน้าแล้วนะครับ” เสียงทุ้มนุ่มบอกพลางยิ้มหวานเพราะว่าเขาไม่ได้บอกวันเกิดของตนเองมาก่อน ยังไงก็น่าจะมีแต่คนตกใจกันแน่นอน “เจ้าว่ายังไงนะ! สัปดาห์หน้างั้นหรือ!” มือหนาทุบโต๊ะด้วยความตกใจ ใครจะไปคาดคิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ คิดว่าอีกสักสองสามเดือนจะถึงเสียอีก ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดทันทีหลังจากได้ยินคำตอบ “ผมส่งเอกสารแจ้งวันเกิดไปพร้อมกับการทำงานแล้ว น่าจะมีประกาศออกมาเร็ว ๆ นี้ครับ” “ทำไมเจ้าทำอะไรไม่ปรึกษาข้าก่อน” เสียงทุ้มต่ำถอนหายใจออกเบา ๆ พยายามระงับอารมณ์โกรธของตนเองเอาไว้ “ยังไงเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ครับ จะช้าหรือเร็วพวกเขาจะต้องออกมาเคลื่อนไหวและหาทางกำจัดผมไปให้พ้นทางอย่างแน่นอน การประกาศวันเกิดออกมาครั้งนี้จะทำให้เริ่มคิดถึงจำนวนผู้ต้องสงสัยลดลงไปกว่าครึ่ง คนที่ให้ความสนใจกับวันเกิดจนเกินงามมีโอกาสสูงที่จะไม่หวังดี” “ข้าคิดว่าคนที่เงียบต่างหากที่ไม่อยากเปิดเผยตัวออกมา จับตามองทุกคนที่มีโอกาสจะเข้าใกล้เจ้าได้ทั้งหมด จะไม่มีการปล่อยผ่านใครไปทั้งนั้น” “ท่านไวท์กับรัชทายาทอาจจะลืมไปว่าหลังจากส่งงานครั้งนั้นไปแล้วก็ยังมีงานอื่น ๆ ภา