Semua Bab หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Bab 701 - Bab 710

ยามเมื่อนางรู้สึกตัวแล้วหันมองคนอื่น จึงพบว่าพวกเวินจื่อเยวี่ยมองนางด้วยสีหน้าประหลาดและสงสัยตายแล้ว!เวินเยวี่ยเข้าใจทันที นางอดกลั้นอาการอยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตา อยากจะดิ้นรนอีกสักครั้งดังนั้นนางหันไปมองเวินเฉวียนเซิ่ง “ท่าน...ท่านพ่อ เมื่อ...เมื่อครู่ท่านทำให้ข้าตกใจ ดังนั้นจึงได้ยินไม่ชัด ท่านสั่งให้ลูกยืนขึ้นหรือ? หรือว่าคน...คนอื่น?”นางยิ่งพูด ก็ยิ่งหมดความมั่นใจลงเรื่อยๆเพราะเวินเฉวียนเซิ่งกำลังใช้สายตาเย็นชาสุดขีดจ้องมองนางสายตาเช่นนั้นทำให้เวินเยวี่ยหวาดกลัวมาก“มีอะไร? ตกลงเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่?”เวินจื่อเยวี่ยยังไม่รู้เรื่องรู้ราว เมื่อเห็นท่าทางของเวินเยวี่ยที่ใกล้จะร้องไห้ออกมา จึงขมวดคิ้วเอ่ยถามเวินเฉวียนเซิ่งกล่าวเสียงเย็น “เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้”คำพูดนี้เอ่ยกับเวินจื่อเยวี่ยเขากวาดมองเวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือแวบหนึ่ง “จากนี้ข้ามีเรื่องต้องถามนาง พวกเจ้าสองคนจะออกไปหรือจะอยู่ฟังที่นี่ก็ได้ แต่ห้ามพูดแทรก”เรื่องเกี่ยวกับเวินเยวี่ย สองพี่น้องเวินจื่อเยวี่ยและเวินอวี้จือย่อมไม่ยอมจากไปเห็นเพียงสีหน้าของเวินเฉวียนเซิ่งย่ำแย่มาก พวกเขาจึงตั้งใจฟังไม่ได้พ

เรื่องสมุดบัญชีน้องรองต้องเป็นคนบอกน้องห้าแน่นอนน้องรองออกจากเมืองหลวงแล้ว ถ้าอย่างนั้นคนที่สั่งให้เวินเยวี่ยขโมยสมุดบัญชีคงมีเพียงน้องห้าเท่านั้น!แม้ไม่รู้ว่าตกลงน้องห้าใช้วิธีการอย่างไร แต่ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ หากท่านพ่อหาสมุดบัญชีเล่มนั้นไม่เจอคงไม่ยอมเลิกราแน่นอนควรทำอย่างไรดี...เวินฉางอวิ้นขมวดคิ้วหลุบตาลง สมองแล่นอย่างรวดเร็วในไม่ช้าเขาคิดถึงบางอย่าง จึงลอบมองหน้าประตูอย่างเงียบเชียบ จากนั้นอ้าปากพูดบางสิ่งอย่างไร้เสียงนอกประตู อันเซิ่งที่เฝ้าอยู่ที่นั่นตลอดเวลา ได้รับสัญญาณจากคุณชายใหญ่ตั้งแต่แรกต่อมา เขาจึงถอยไปอย่างเงียบเชียบ“ท่านพ่อโปรดอภัย ลูกเองก็มีความลำบากใจ มอบให้ไม่ได้จริงๆ...”“เพียะ!”เวินเยวี่ยยังพูดไม่ทันจบ ใบหน้าครึ่งหนึ่งรับกับฝ่ามือที่ฟาดลงมาอย่างไร้ปรานีของเวินเฉวียนเซิ่ง“ต่อให้เจ้ามีความลำบากใจอันใหญ่หลวง วันนี้เจ้าต้องมอบสมุดบัญชีเล่มนั้นออกมา ไม่อย่างนั้นเจ้าอย่างหวังจะเดินออกจากห้องหนังสือ”“ท่านพ่อ ต่อให้ท่านฆ่าลูกให้ตาย ลูกก็ไม่สามารถมอบให้ท่านได้!”เวินเยวี่ยร้องไห้จนดวงตาบวมปูดทั้งสองข้างครั้งนี้นางไม่ได้เสแสร้งแม้แต่นิดเดียวน

เพียงแต่หลังจากนี้เมื่อจัดการกิจการเหล่านั้นของสกุลหลาน คงยุ่งยากกว่าเดิมนอกเหนือจากนี้ ย่อมเป็นโจรที่แทรกซึมเข้ามาในจวนผู้นั้น“ตรวจสอบคนในจวนให้ละเอียด เมื่อใดที่พบคนน่าสงสัย สังหารไม่เว้น”คืนนี้ ภายในจวนเจิ้นกั๋วกงคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดรุนแรงทุกหนทุกแห่งคืนนี้ไม่มีใครสามารถนอนหลับได้เมื่อรอให้ทุกอย่างจบสิ้น เวินฉางอวิ้นจึงกลับไปที่ห้องตัวเอง“แค่ก แค่ก”เวินฉางอวิ้นรับผ้าเช็ดหน้ามาจากอันเซิ่ง นำมาปิดปากแล้วไอสองทีเมื่อนำผ้าเช็ดหน้าออก บนนั้นมีรอยเลือดเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน“คุณชาย ท่านจะคิดมากเช่นนี้ไม่ได้แล้ว ต้องระวังสุขภาพนะขอรับ”อันเซิ่งประคองเขาให้นั่งลงอย่างเป็นห่วงเวินฉางอวิ้นกลับส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เพราะจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่ ต้องดูว่าจะหายาถอนพิษที่ว่านั่นได้หรือไม่เท่านั้นเอง หากไม่เจอก็ต้องตายอยู่ดี”ตายเร็วตายช้า สำหรับเขาในยามนี้ไม่มีความแตกต่างกันสักนิดเวินฉางอวิ้นกล่าวเสียงเรียบ จากนั้นมองอันเซิ่ง “จัดการสิ่งนั้นเรียบร้อยแล้วหรือ?”อันเซิ่งพยักหน้า “คุณชายวางใจ นำไปซ่อนไว้แล้ว ไม่มีใครหาเจอแน่นอนขอรับ”“งั้นก็ดี ซ่อนไว้ที่ใดเจ้าไม่ต้องบ

เวินเยวี่ยที่ปวดระบมไปทั้งตัวจนแทบเดินไม่ไหว เมื่อเห็นรถม้าคันนั้นเกือบร้องไห้ด้วยความดีใจ นางไม่คิดอะไรมาก ขโมยรถม้าจากไปทันทีเร็วหน่อย เร็วอีกหน่อย...นางจะไปอารามสุ่ยเยว่...นางต้องไปพบเวินซื่อ!ต่อให้เวินเยวี่ยเร่งเดินทางสุดชีวิต แต่เมืองหลวงอยู่ห่างจากอารามสุ่ยเยว่มากเกินไประยะทางสองชั่วยาม เวินเยวี่ยเร่งเดินทางไปได้เพียงครึ่งเดียวก็รู้สึกว่าไม่ดีแล้วความเจ็บปวดที่รุนแรงพุ่งออกมาจากท้องนางกะทันหัน“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”เวินเยวี่ยปวดจนร้องเสียงหลง จนเกือบจะตกจากรถม้า“ปวดมาก...ปวดมาก!”นางปวดท้องมาก!เวินซื่อที่สมควรตาย!นางแพศยานั่นให้นางกินยาพิษจริงๆ!เพราะฉะนั้นนางต้องเร็วกว่านี้ เร็วกว่านี้อีกหน่อย!ไม่อย่างนั้นนางต้องตายจริงๆ!เวินเยวี่ยที่กลัวสุดขีดฝืนทนเอาไว้ พลางอดกลั้นต่อความเจ็บปวดที่ส่งมาเป็นระยะ พลางเร่งเดินทางต่อสุดชีวิตจนกระทั่งเวินเยวี่ยไปถึงเชิงเขาภูเขาหนาน นางไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อยรถม้าเพิ่งไปถึงประตูหน้าบ้านเวินจื่อเฉิน นางล้มลงจากรถม้าทันทีตุบเวินเยวี่ยล้มลงบนพื้น คราวนี้นางลุกขึ้นไม่ไหวแล้วจริงๆมุมปากมีเลือดไหลย้อยมาตลอดทาง จนย้อมเสื้อผ

สายตาของเขากวาดมองแผลฉกรรจ์ตรงท้องเวินเยวี่ย เหมือนกับดาบในมือของศพที่พวกเขาถีบจนกระเด็นอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่คราบเลือดยังหลงเหลือไว้บนนั้น“ผู้อาวุโสรอง ตอนนี้ควรทำอย่างไรดี หากไม่สามารถพาธิดากู่กลับไปได้ เกรงว่าหนอนกู่ในเผ่าของพวกเราต้องวุ่นวายแน่”ผู้อาวุโสรองครุ่นคิดอยู่สักครู่พลันตัดสินใจ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นก็สร้างร่างกู่ของธิดากู่ที่นี่เลย การสร้างร่างกู่คือการตายแล้วเกิดใหม่ ยามนี้กลับเป็นเวลาดี หากธิดากู่สามารถฟื้นคืนชีพด้วยร่างกู่ ถ้าอย่างนั้นเผ่ากู่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราจะมีธิดากู่ที่ไร้เทียมทานถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง!”เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสรอง บุคคลลึกลับคนอื่นๆ ต่างพากันดีใจจากนั้นรีบนำหนอนกู่ที่พวกเขานำมาด้วยออกมา ขนย้ายศพทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้นมารวมกัน จากนั้นให้หนอนกู่กัดกินเลือดเนื้อของศพเหล่านั้น ต่อมานำพวกมันทั้งหมดวางไว้ข้างศพเวินเยวี่ยหลังจากคำสั่งของผู้อาวุโสรอง หนอนกู่กลุ่มใหญ่คลานไปบนศพของเวินเยวี่ย จากนั้นปกคลุมนางในชั่วพริบตา ต่อมากัดลงไปบนเลือดเนื้อนางทีละคำเมื่อเห็นฉากที่สุดแสนจะประหลาด ในใจจินซือถูอดสั่นคลอนไม่ได้ไม่สิ เรื่องนี้ทำ