Semua Bab Chasing Dr. Billionaire : Bab 221 - Bab 227

Gigi POVKinabukasan kahit hindi ko feel na umattend ng event na dadaluhan ni Gray na isang Corporate Ball, wala akong nagawa kundi ang sumama. Lalo na at nalaman kong hindi kasali dun ang mga Rufino. Ibig sabihin wala ang mga ate ko. Nung una ay nag-aalangan ako dahil baka ma-picturan na naman kami pero ang sabi ni Gray ay private event daw ito, bawal ang media at photography. Kaya sumama na ako. Nagpadala pa si Gray ng gown na isusuot ko, pati na rin ng mga mag-aayos sa akin. Hindi pa kami nagkikita simula kaninang umaga nang magising ako. Ngayon pa lang….Nakatayo siya sa harapan ko at sinusundo na ako. Napaka gwapo niya sa suot niyang all -blacktuxedo, sleek at classy, May silver InovaTech pin sa lapel. Habang ako naman ay naka-itim na velvet gown na may slit sa gilid at silver na spaghetti straps. Mahaba ang laylayan ng gown pero magaan. Loose low bun ang hairstyle ang ginawa nung tumulong sa aking mag-ayos. May ilang hibla din ng buhok ang sinadyang mahulog sa gilid para daw

Kita ko sa mukha niya ang pagkagulat nang itanong ko yun. “Magkatrabaho lang kami.” mabilis niya sagot. “Talaga? Kasi sa nakita ko, hindi lang kayo basta magkatrabaho. Bakit kailangang sa dilim pa kayo mag-usap?” putol ko sa kanya. “Baby…” aniya at aktong lalapit sa akin, pero umatras ako. Kaya huminto na rin siya. “.... hindi ito kagaya ng iniisip mo. It’s all business.” sabi niya. Napapikit na lang ako ng mariin. Kahit siguro pitpitin ko ang itlog nito– hinding hindi ito aamin. Nakakapagsisi na umalis pa ako kanina, kung sana lang ay kinaya kong panoorin kung ano pang sunod nilang gagawin baka may sagot na ako ngayon. “Inaantok na ako.” sabi ko at naglakad palapit sa kama saka nahiga patalikod sa kanya. Galit ako ngayon at ayokong makipagtalo kapag ganito ako. Kilala ko ang sarili ko–matalas akong magsalita minsan. Kaya kung makikipagtalo ako sa kanya ngayon baka may mga salita akong mabitawan, hindi ko na mabawi at baka pagsisihan ko lang. “Matutulog na ako, Saka na lan

Pagkatapos ng sunod sunod na klase, mabilis akong naglakad para takasan ang mga mata ng mga estudyanteng pakiramdam ko ay kanina pa sila nakamasid sa akin.Haay…, hanggang kelan kaya matatapos ang mga malas na araw ko? Pagliko ko sa Science building, nakita ko dun ang likod ng admin office na may path papunta sa open grounds. Tahimik palagi dun kapag ganitong oras. Tamang tama, kailangan ko ng konting hangin para makahinga.Habang papalapit na ako ng papalapit sa kanto ng quadrangle, napansin ko na parang hindi naman ganun katahimik ngayon. May mga estudyanteng nakatayo at hawak ang kani kanilang mga cellphone na parang nanonood ng palabas.Sa gitna ng damuhan, may backdrop na kulay gold at cream, portable lights at photographer na may DSLR. Mukhang may photo shoot pa yatang nagaganap. May isang natututuro ng anggulo. May stylist na nag-aayos ng buhok at assistant na may hawak na pulbos at sa gitna ng lahat nakaupo— si Danica.Siguro dahil model siya, kasi nakita ko sa gilid ang