Semua Bab The Billionaire's Affair Bk.7 Somewhere in my Past: Bab 71 - Bab 80

Hera Dalawang buwan matapos ang successful launch ng mga designs ng aming mga Senior at Junior designers ay sunod kong ni-launch ang aking personal collection na pinangalanan kong Lola Choleng.I was inspired by her na kahit malungkot para sa aming lahat ang pagpanaw niya, ay unti-unti namin iyong natanggap knowing that she is already at peace at wala na siyang sakit na nararamdaman.Ang mga disenyo ko ay inspired by the old Filipiniana dress at ang baro’t saya na karaniwang suot noong panahon nila Lola Choleng. I modernized them without omitting the aesthetic side of the design at yun nga ang ila-launch namin ngayon.Nandito na kami ni Dylan sa event and I am so thankful dahil nandito din mga taong mahalaga sa amin para suportahan ako. Our friends from the press is also present and some writers sa mga sikat na fashion magazines sa bansa.“Are you okay?” tanong sa akin ni Dylan kaya napatingin ako sa kanya“Your hands are sweating! Bakit ka ba kinakabahan?” tanong niya pa sa akin S

HeraBlessing ng aming mansion na pinatayo ni Dylan ngayong araw at nakahanda na ang lahat para sa okasyong ito.Gaya ng napag usapan, after giving birth to my son, Axel Dash ir Adi for short ay dito kami tumuloy from the hospital.Nandito na ang mga gamit namin at ang iba naman ay iniwan na namin sa condo just on case doon kami tutuloy on some occasion.Dalawang buwan na buhat ng ipanganak ko si Adi and we decided na pabinyagan na din siya ngayon kasabay ng house blessing ng aming tahanan.“Ready ka na amore? Papunta na daw si father?” tukoy ni Dylan sa paring magbe-bless ng mansion nang pumasok siya sa kwartoKakatapos ko lang bihisan si Adi and he is sleeping soundly lalo at bagong ligo ito.Nilapitan ni Dylan ang anak naman at dahan-dahan siyan naupo sa kama para hindi ito magising. Hinalikan niya ang tiyan ni Adi and looked at our son lovingly.Nang maipanganak ko ang baby namin ay mas nakita ko kung gaano kaalaga at responsable si Dylan as a father and husband.Mas madalas siya

DylanFifth wedding anniversary namin ngayon ni Hera at nakaplano na ang lahat para sa party na gaganapin mamaya sa mansion. For the past years, naging maayos ang pagsasama naming mag-asawa and up to this point ay tinutupad ko ang pangako ko sa kanya na palagi ko siyang pasasayahin and that my family will always come first.“Happy anniversary, amore!” kakagising lang ni Hera and she smiled at me as I greeted her“Happy anniversary, amore!” bati niya din sa akin at saka siya yumakap sa akin“Get ready, sabay na tayong mag-breakfast bago ako pumasok sa office.” sabi ko sa kanya“Gising na si Adi?” tanong niya as she was getting up “Yes, nasa baba na siya!” sabi ko sa kanya Adi is now four years old at talaga namang napaka bibo ng aming anak. Palibhasa marami ang nagmamahal sa kanya kaya naman he grew up to be a cheerful child.Hinintay ko si Hera nang makalabas siya sa banyo at hawak-kamay kaming lumabas sa kwarto.She was surprised nung makita niya ang mga rose petals na ikinalat ko

HeraPinigilan ko ang umiyak nang magkamalay ako matapos kong mawalan ng malay dahil sa balitang bumungad sa akin noong umaga na iyon. Hindi ako makapaniwala at pinili kong paniwalaan ang naramdaman ko kagabi. Nandito si Dylan at kasama ko siya kagabi.Kahit pa sinabi sa akin mismo ng guard na hindi talaga umuwi si Dylan kagabi ay hindi ako naniwala. “Maramai ng taong naghahanap kay Dylan iha! Huwag tayong mawalan ng pag-asa! Makakuwi din siya dito!” pagpapalakas ni Mommy sa loob ko kaya naman nahipo ko pa ang tiyan ko“Kailangan niyang umuwi, Mommy! Kailangan namin siya ng mga bata! Hindi pwedeng hindi siya umuwi!” nanginginig ang boses ko at nanlalambot na din ako pero kailangan kong maging matapang! Para kay Dylan at para sa mga anak namin“Aalis muna kami at makikibalita! Kayo na muna ang bahala dito!” nagpaalam sa amin si Daddy at kasama niya ang mga lalaking elders habang naiwan naman dito ang mga babaeng elders dahil sasama daw kina Daddy ang mga kababata naming boys sa pang

DylanIlang buwan na din akong namamalagi sa kuta ng mga rebelde kung saan ako ginawang bihag ng mga ito. Ang natatandaan ko, naaksidente ako habang pauwi ako mula sa isang meeting at sight inspection sa gawing Quezon. Gabi na at kakatapos lang ng ulan sa gawing iyon kaya naman madulas ang daan. Nagmamadali na akong umuwi lalo pa at nasa mansion daw ang in-laws ko at dahil sa pagmamadali ko at hindi ko napansin ang biglang likong daan kasabay ng pagkamatay ng ilaw ng kotse ko.Naramdaman ko na sumalpok ang kotse ko sa harang at dahil sa lakas ng impact ay nasira iyon at unti-unting dumausdos ang kotse sa bangin kaya naman nagmadali akong lumabas ng kotse bago ito mahulog sa bangin.Naramdaman ko na may tumutulo sa ulo ko at alam ko na dugo iyon dahil humampas ang ulo ko sa manibela. Nahihilo na ako but I tried to stay awake makahingi ako ng tulong.Hanggang mamataan ko ang ilaw ng sasakyan kaya doon ko nagkaroon ng pag-asa. Pinara ko ito at eksakto ng hintuan nila ako ay nawalan na ak