All Chapters of คลั่งรักอันธพาล NC20+: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31 จีบแบบฉบับรวบรัดขุนเขาถอดแก่นกายออกจากช่องทางรักแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ เขาอาบน้ำชำระร่างกายอยู่พักใหญ่เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาพร้อมกับผ้าสะอาดที่ชุบน้ำแห้งหมาด ๆ ร่างหนาเปล่อยท่อนบนเดินเข้ามาที่เตียงนอนในขณะที่เพียงเธอนอนหลับไปแล้วเขาบรรจงเช็ดคราบน้ำรักออกจากกลีบดอกไม้งามให้เธออย่างเบามือจนสะอาดแล้วค่อยสวมใส่เสื้อผ้าให้ ก่อนจะลุกออกมายืนมองเพียงเธออยู่หครู่หนึ่งแล้วค่อยไปสวมใส่เสื้อผ้า"อื้อ~" ร่างบางถูกกอดแนบแน่น ใบหน้าจิ้มลิ้มที่ยังไม่หายแดงซ่านจากการใช้แรงเมื่อหลายนาทีที่แล้วซบลงกับอกแกร่ง"เด็กดื้อก็ต้องโดนลงโทษ แต่ถ้าไม่ดื้อ..ก็ต้องโดนอยู่ดี" ชายหนุ่มพึมพำเสียงอ่อนแล้วหอมหน้าผากเพียงเธอหนัก ๆ "ฉันไม่สามารถยืนรอให้ความรักวิ่งเข้าหาได้ เพราะถ้าไม่วิ่งเข้าหามันก่อน มันอาจจะไปเป็นของคนอื่น" เขาพูดประโยคนั้นอย่างยิ้ม ๆ ในขณะที่ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบอบบางเบา ๆ เป็นการกล่อมเพียงเธอเช้าวันต่อมาหลังจากที่หลับใหลไปหลายชั่วโมงเพียงเธอก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเช้าของวันใหม่ ทันทีที่สมองเริ่มทำงานความปวดหนึบก็ตรงเล่นงานเธอทันที"อ๊ะ..อ่า..ปวดหัว" ร่างเล็กดันตัวลุกขึ้นม

บทที่ 33 หอมแก้ม"มะ..เมียอะไรคะ ไม่ใช่สักหน่อย" เพียงเธอรีบแย้งเสียงสั่น"ก็เอากัน.." ฝ่ามือน้อย ๆ รีบตะปบปากชายหนุ่มไว้ทัน"อย่าพูดนะ ถ้าพูดออกมาเพียงโกรธจริง ๆ ด้วย!" เพียงเธอกัดปากแน่นแล้วเหลือบตามองไปรอบ ๆ เพราะกลัวช่างเดินมาเห็นเข้า"คราวนี้พอใจหรือยัง""ไม่พอใจค่ะ เพียงไม่ได้เป็นเมียพี่ขุน""ก็แล้วแต่นะ เอากันแล้วไม่เรียกเมียก็ไม่รู้จะเรียกอะไรแล้วล่ะ""เอ๊ะ!""ไปรออยู่ในรถ เดี๋ยวตามไป" เพียงเธอทำหน้าบึ้งตึงแล้วเดินไปรอขุนเขาในรถตามที่เขาบอก "เดี๋ยวผมจะปริ้นแผ่นงานออกมาให้ดูนะครับว่าทาตรงไหนสีอะไร แล้วก็การลงแปรงก็ประมาณนี้ ปัดไปทิศทางเดียวกันให้ออกมาในแบบที่ผมทาให้ดูครับ" เมื่อสั่งงานเสร็จขุนเขาก็เดินไปปริ้นเอกสารมาให้ช่างทาสี เมื่อเสร็จทุกอย่างแล้วเขาก็เดินไปหาเพียงเธอที่รถก๊อก ก๊อกเขาก้มลงไปเคาะกระจกสองครั้ง เพียงเธอกดลดกระจกลงแล้วเอ่ยถาม"มีอะไรเหรอคะ""ไปกินข้าวที่ไหนดี เมื่อเช้ากินไปนิดเดียว รู้สึกหิวอีกแล้ว" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามคนตัวเล็กพลางเอามือลูบท้องเบา ๆ เพียงเธอใช้เวลาคิดไม่นานก็เอ่ยตอบ"เพียงตามใจพี่ขุนค่ะ เพราะเพียงยังไม่หิว""พูดแล้วนะ" ขุนเขาแสยะยิ้มมุมปากก่อ

บทที่ 35 พูดความจริงก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องทำให้คนที่นั่งทำงานอยู่บนเตียงนอนต้องละมือแล้วเดินไปเปิดประตู"อ๊ะ!" ทันทีที่ประตูเปิดออกขุนเขาก็แทรกตัวเข้ามาในห้องแล้วรั้งตัวเพียงเธอมากอดแนบแน่น "ปะ..เป็นอะไรไหมคะ?" เธอรู้สึกมึนงงกับการกระทำของเขามากเลย"ขอโทษ..ฉันรู้ว่าเธอคิดมากเรื่องที่อยู่ร้านอาหารญี่ปุ่น""อ๋อ..เพียงเปล่าคิด จริง ๆ" แม้เธอจะปฏิเสธแต่เขาก็ดูออกว่าเพียงเธอคิดมากเรื่องนั้น ขุนเขาจับมือเรียวเล็กขึ้นมากุมไว้"แพทเป็นแฟนเก่าฉัน ที่จบกันไม่สวยเท่าไหร่..และวันนี้ที่เจอเธอก็ถูกแฟนคนปัจจุบันทำร้าย พอฉันเห็นเลยเสียความรู้สึกนิดหน่อย" เขาบอกความจริงกับเพียงเธออย่างไม่ปิดบัง"อ๋อ..ค่ะ" เธอก็เห็นอย่างที่เขาเล่ามาจริง ๆ ใบหน้าและแขนผู้หญิงคนนั้นมีรอยช้ำเต็มไปหมดแต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอยังลังเลใจอยู่ คือแววตาของผู้หญิงคนนั้นที่ยังมีความรักและความโหยหาจากขุนเขา "เพียงไม่ได้คิดอะไรแล้วค่ะ แม้ตอนแรกเพียงจะสงสัยมาก ๆ แต่ตอนนี้ไม่สงสัยแล้วค่ะ""ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอคิดมากนะ ขอโทษ.." ขุนเขารู้สึกผิดไม่น้อยเมื่อภาพเหตุการณ์ย้อนกลับมาฉายในสมองเขาอีกครั้ง ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มมองฝ่ามือตัวเ

บทที่ 37 หมดกล่องขุนเขาถาโถมแรงกายเข้าใส่เพียงเธออย่างหนักหน่วง พอเสร็จสมกับยกแรกแล้วก็เปลี่ยนถุงยางอนามัยอันใหม่โดยไม่ปรึกษาคนที่นอนหอบหายใจรัวเร็วอยู่ใต้ร่างเลย"อื้อ~ เพียงเสียวนะ" เพียงเธอเม้มปากแน่นเมื่อชายหนุ่มดันแก่นกายเข้ามาในช่องทางรักอีกครั้ง ขุนเขากระตุกยิ้มมุมปาก"คิดว่าฉันพูดเล่นเหรอ""อื้อ~ อึก..อ๊า~ แต่เพียงไม่ไหวแล้ว" เพียงเธอกำผ้าปูที่นอนที่มันยับยู่ยี่แน่นเพื่อระบายความเสียวซ่านก่อนที่คนตัวโตจะกระแทกแก่นกายเข้ามาอย่างหนักและรัวเร็ว ความเสียวซ่านเล่นงานเธออย่างหนักจนสะโพกมนลอยขึ้นเล็กน้อย ขุนเขาเกี่ยวเรียวขาสวยทั้งสองข้างขึ้นมาพาดบ่าทำให้เขาท่วงท่ามันเหมาะเจาะมากขึ้นเสียงทะลึ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ สอดประสานกับเสียงครางของเพียงเธอ ตอนนี้ร่างกายเธออ่อนล้ามาก ๆ แต่อีกฝ่ายกลับมีพลังมหาศาลราวกับไม่เหนื่อยหอบ"พี่..ขุน..อ๊า~" เธอเอ่ยเรียกเขาเสียงพร่า มองภาพตรงหน้าอย่างเลือนลาง เพียงเธอกัดปากแน่นอีกครั้งแต่ทว่าจู่ ๆ ขุนเขาก็จับเธอให้คว่ำหน้าลงกับหมอนแล้วช้อนสะโพกขึ้น ไม่ทันที่สมองจะได้ประมวลผลอะไรแก่นกายใหญ่ที่ครอบด้วยถุงยางอนามัยลื่น ๆ กลิ่นสตรอว์เบอร์รี่ก็สอดใส่เข้ามาจนสุดควา

บทที่ 39 กวนเช้าวันต่อมาขุนเขาลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ที่แสนสดใส แต่กลับรู้สึกหนัก ๆ ที่คอและรู้สึกหายใจไม่ค่อยสะดวก "เฮ้ย!" ขุนเขาหลุดอุทานอย่างตกใจที่เห็นเรียวขาสวยของเพียงเธอพาดคอเขาอยู่"อื้อ~" เพียงเธอเปล่งเสียงครางหวานออกมาแล้วลืมตามองฝ่ามือหนาที่กำลังจับเรียวขาเธออยู่ แต่ด้วยความตกใจเธอจึงสะบัดเท้าข้างที่ทับคอขุนเขาอย่างแรงทำเอาชายหนุ่มกระอักกระอ่วนไปแล้วรีบปัดขาเพียงเธอออก"เธอ..จะฆ่ากันหรือไงวะ""พะ..เพียงไม่ได้ตั้งใจ ก็บอกไปแล้วว่าไม่ชอบนอนกับใครเพราะเพียงนอนดิ้น""อ่า..คอฉัน ไม่ใช่คอเคล็ดแล้วเหรอเนี่ย" เขาบีบนวดลำคอตัวเองเบา ๆ แล้วก้าวลงจากเตียง เดินหายไปในห้องน้ำโดยที่เพียงเธอนั่งสำนึกผิดอยู่บนเตียง แต่จู่ ๆ ขุนเขาก็ร้องออกมาเสียงดังลั่นห้องน้ำก่อนที่เขาจะวิ่งออกมาแล้วชี้นิ้วไปที่รอยถลอกบนหัวไหล่และรอยช้ำที่ต้นคอ"เพียงไม่ได้ตั้งใจนะคะ~" เพียงเธอก้มหน้ารับผิด แต่จริง ๆ เธอไม่ผิดก็ได้นะเพราะตอนทำไม่ได้สติไง"จะเอากันให้ตายเลยเหรอ ทั้งรอยช้ำรอยถลอก ไม่ทราบว่าเธอทำอิท่าไหนวะเนี่ย ดีนะเนื้อตัวฉันไม่ถลอกไปด้วยอะ""เพียงไม่รู้" เธอตอบเขาเสียงเรียบแล้วก้าวลงจากเตียง เดินเข