All Chapters of Wild Plan: CEO's Desire: Chapter 211 - Chapter 220

When Crassus got up the next day, the weather was gloomy and the sky was very dark. Mukhang masama ang panahon ngayon at uulan pa ng malakas. Napatitig siya kay Raine na mahimbing na natutulog.Umupo siya sa gilid ng kama. Hinawi niya ang buhok na nakatabing sa mukha nito. Saka niya ito pinagmasdan .Ang inosente ng mukha nito sa tuwing natutulog. Malayong - malayo sa ugali nito na pabalang kung sumagot. Ni hindi na nga niya matandaan kung kailan ito naging mabait. Lalo na nitong nakaraan, halos araw - araw ay nagbabanggayan na lang sila. Parang hindi matatapos ang araw na hindi sila nagtatalo.Inayos niya ang kumot na nakatakip sa dibdib nito. Sumilip na kasi ang dibdib nito. Hangga't maaari ay gusto niya munang malayo sa tukso. Baka magalaw na naman niya ito at hindi na makapagtrabaho.Bigla naman naalimpungatan si Raine. Mabilis siyang tumayo. Pasimple niyang inayos ang kanyang neck tie.Nang makita ni Raine si Crassus na nagbibihis na ay sumama ang kanyang mukha. Dinuro niya ito.

Biyernes na nakapasok sa trabaho si Raine. Kagaya ng nakagawian ay sabay sila ni Crassus. Habang binabaktas nila ang daan pababa ng mountain trail ay biglang nagsalita si Crassus."Sigurado ka ba na gusto mo ng mag - trabaho? Kaya mo na ba?" Napapikit si Raine dahil sa paulit - ulit na tanong nito. Pangatlong beses na iyon."Oo nga po, Sir," pang -aasar ni Raine. Kaya ko ng maglakad."Why don't you just rest?" He insist, again.Napaikot ni Raine ang kanyang mata. "Tapos na po. Okay na sa akin ang tatlong araw na pahinga. Basta hindi ka makipag ... Ano sa akin." Pambibitin niya. "Magiging okay ako. Nakainom naman ako ng gamot."Hindi na nagsalita si Crassus. Tahimik na nito'ng minaniubra ang mamahaling sports car nito.Napatitig si Raine kay Crassus. Binasa niya ang galaw nito. Sa totoo lang ay nanibago siya sa kilos ni Crassus. Hindi siya sanay na bigla ito'ng naging mabait sa kanya. Mas sanay pa siya na panay ito bumabato ng insulto. Mas sanay pa siya na parati nagagalit. O nagigi

Pagkatapos ng training class nila Raine ay nagpasiya ang magkaibigan na sabay na lumabas. Nauna ng magsialisan ang kanilang mga kasama kaya kaunti na lang ang natira sa silid. Nang lingunin niya si Crassus ay nakatitig na ito sa kanya. Napahalukipkip ito habang nakaupo sa mesa. Naka - ekis ang paa nito habang ang kanang biyas ay nakatapak sa sahig.Nagkasukatan sila ng tingin, at dahil sa insidente kanina ay siya na ang unang kumalas sa titigan nilang dalawa. "Tara na," aya ni Raine sabay hila sa kamay ni Diana.Nagpatianod naman ito. Habang naglalakad sila sa hallway ay narinig nila ang bulungan ng mga empleyado."Hanep din iyang babae na 'yan ano." Ininguso ng babae'ng naka - ponytail si Raine. "Hindi man lang nahiya kanina na nakipaglandian kay Sir Almonte," narinig ni Raine mula sa tatlong babae na nagkumpulan. Masama ang titig nito kay Raine na para bang may ginawa ito'ng masama."Ano ka ba, natural lang naman 'yon. Mag - asawa sila eh," hirit pa ng kasama nito na may hairband

"Hija, I have a good news. Your mom's little finger moved a few days ago," Dr. Riacrus said as she examined Raine's mom.Nagliwanag ang mukha ni Raine. "T-talaga po?" Tumayo siya at hinaplos ang kamay ng kanyang Mama. "Wala naman problema kapag ganoon, hindi po ba, Dok?"Ngumiti ang respitadong Doktor. "How can it be, Hija?" Binalingan nito ang pasyante. "Sa dinadami - dami na naging pasyente ko, ang Mama mo lang ang kakaiba. I have been serving patients for many years. I can still distinguish between peripheral nerve necrosis and instinctive reactions. It's a progress, Hija," she said while wiping her mother's hands."Thank you po, Dok." Maluha - luha na hinaplos ni Raine ang noo ng kanyang Mama. "Ang tagal ko'ng naghintay ng good news. Tapos ngayon.." Pinahid niya ang kanyang luha. "Masama man sa pandinig ng iba, pero sa totoo lang ay kamuntik na ako mawalan ng pag - asa, Dok.""I know, Hija. I know. Naintindihan kita." Tinitigan ni Dr. Riacrus ang Mama niya. "Ilang taon ng nakahiml

Umiling si Raine. Sinapo niya ang kanyang dibdib habang nakatingin kay Tia. "Hindi totoo iyang sinasabi mo," malamig na wika ni Raine."Huh! Ayaw mo talaga maniwala? How pathetic. Sinasabihan ka na ng totoo pero ayaw mong tanggapin. Binalaan na kita hindi ba?" Naikuyom ni Raine ang kanyang kamay. "Bawiin mo ang sinabi mo.""Tch! Why would I? I'm just telling the truth," Tia said. Umiling si Raine. Bahagyang siyang tumingala para hindi tuluyang bumagsak ang kanyang luha. "Gawa - gawa mo lang iyan. Artista ka kaya madali lang para sa'yo ang mag - iimbento ng kwento."Itinaas ni Tia ang kanyang noo. "Bakit? Mahirap bang paniwalaan? Huhulaan ko, may naalala ka no?"Tumahip ng husto ang puso ni Raine. Nagsimula ng manlamig ang kanyang kamay at hindi na rin siya makahinga ng maayos. "Nakakasura talaga kayo," untag ni Raine habang binato ng masamang tingin ang mag - ina. "Wala na ba kayo alam kung hindi manira ng buhay na hindi naman kayo kasali? Mahiya nga kayo. Siniksik ninyo ang inyo