Semua Bab Shotgun Marriage with the Scumbag Tycoon: Bab 131 - Bab 140

“Oo, meron, pero—” “Pero ano? Ayaw mo ibigay dahil pinoprotektahan mo pa rin ang anak mo, tama ba ako?" Panghahamon ni Rene. “Paano naman? Paano ko poprotektahan ang batang suwail na iyon? Ay! Kalimutan na, ibibigay ko na sa iyo ang number niya.” Kinuha ni Juanito ang kanyang cellphone at pinakita kay Rene ang numero na agad namang tinawagan si Farrah. Sa mga oras na iyon, namimili pa rin si Farrah kasama si Yuna nang bigla siyang makatanggap ng tawag mula sa hindi kilalang numero. “Hello? Sino ito?” Bungad ni Farrah sa tumwag. “Ikaw ba si Farrah?" “Oo, ako nga. Ano ang kailangan mo sa akin?” Kunot ang noong tanong ni Farrah sa kabilang linya. “Ako ang ama ni Jiana Diaz.” Pagkarinig nito, alam na agad ni Farrah kung para saan ang tawag. “Tumawag ka ba para guluhin ako? Para ilabas ang galit mo dahil sa anak mo?” “Isantabi muna natin ang bagay na iyon. Gusto kong itanong, bigla na lang kinansela ng TF Designs ang kontrata nila sa kumpanya ko. Ikaw ba ang may gawa nito?” Iyon

Bigla na lang tumunog ang cellphone. Napaurong si Hector nang hindi niya namamalayan, halatang medyo nahihiya.Napatawa si Stephen, pero nang makita ang malamig na tingin mula sa kabila, agad niyang tinakpan ang kanyang bibig. Hindi mo talaga siya masisisi sa pagtawa. Kasi si Hector, na karaniwang kalmado kahit sa gitna ng sakuna, ay hindi inaasahang makakaramdam ng pagkaguilty dahil lang sa isang tawag sa telepono. Lumabas si Farrah mula sa banyo, “May tawag sa cellphone ko?” “Oo.” Umupo si Hector sa sofa na parang walang nangyari, palihim na sumusulyap kay Farrah mula sa gilid ng kanyang mata. Kinuha ni Farrah ang cellphone at nang makita ang caller ID, napatingin siya kina Hector at Stephen nang hindi sinasadya. “Hindi n’yo tiningnan ang cellphone ko kanina, hindi ba?” Pagkarinig sa tanong ni Farrah, napakunot-noo si Hector, halatang hindi natuwa, “Bakit, may kahiya-hiya bang laman ba ang cellphone mo? O may tinatago ka diyan?” Noong una, nakikinig lang siya sa si

Halos bumagsak ang buong katawan ni Hector sa mga narinig, alam niya halos lahat ng nabanggit nitong pagkain. Lihim na natuwa si Farrah sa kanyang sarili, at si Stephen na kasunod niya ay walang pakundangan at humalakhak nang malakas. “Grabe! Hindi ko mapigilan ang tawa ko!” Tumawa pa nang ibod ng lakas si Stephen habang pinapalo ang balustre ng hagdan, dahilan para ito’y kumalabog. Pinipigilan ni Farrah ang kanyang tawa at nagsabi, “Paano kung gawing simple na lang—pork noodles?” Napabuntong-hininga si Hector. Kung siya, na hindi pa kailanman nagluto, ay palulutuin ng mga pagkaing binanggit ni Farrah kanina, sa totoo lang, mas pipiliin pa niyang dumalo sa pinakamainit na board meeting kaysa magbutingting sa kusina “Sige, sandali lang, ihahanda ko na.” Pagkasabi nito, tumingin si Hector kay Stephen, “Wala na akong mukhang maipapakita sa iyo mamaya.” “Huwag naman, Hector, hindi kita tinatawanan kanina, sarili ko ang tinatawanan ko…”~~~ Matapos makipag-usap ni Yuna kay

Pagkalagay niya sa bibig, ay halos lumuwa ang mga mata niya, at amoy na amoy niya ang aroma ng pagkain, namunuot ang masarap nitong lasa sa kanyang dila. Tumalikod si Hector at tumingin kay Stephen, at nakita niyang si Stephen ay nakatingin din sa kanya na may kasiyahan at pagkagulat. “Ang lasa ng ulam na ito ay kasing sarap ng niluluto ng chef sa Grand Mega Hotel!” Nagthumbs nang walang pag-aalinlangan si Stephen bilang pagsang-ayon. Bahagyang tinaas ni Farrah ang kanyang kilay. Ang chef ng Grand Mega Hotel ay apprentice niya. “Talagang masarap. Sa tingin ko, mas magaling pa ito ng tatlong puntos kaysa sa gawa ng chef ng Grand Mega.” Buong pusong pinuri rin ni Hector ang luto ni Farrah Kasabay nito, nakaramdam siya ng tuwa dahil tila natuklasan niya ang isang bagong mundo sa dalaga. “Tama na ang papuri. Gutom na gutom na kayo. Kumain na kayo.” Maingat talaga sa kalusugan si Farrah, kaya kadalasan ay kaunti lang ang kinakain niya sa gabi. Inabutan siya ni Hector ng isan

“Quina, ang kapal ng mukha mo na nakipagrelasyon kay Caius. Akala mo ba lahat ng tao sa mundo ay katulad mo—hindi mabubuhay nang walang lalaking kinakapitan? Wala ka namang ebidensyang nakita na may nagpapakain sa akin, pero paulit-ulit mo akong sinisiraan. Akala mo ba hindi kita kayang harapin? Tandaan mo, ako si Farrah Torres—hindi katulad mo na umaasa sa lalaki. Kaya kong suportahan ang sarili ko.” “Tama!” Lumapit si Yuna at inilagay ang kamay sa beywang. “Tama si Farrah. Wala namang ebidensya. Yung sponsorship at kung anu-ano pa, gawa-gawa niyo lang. At ang pamilya niyong Torres, puro kayo tamang hinala. Lagi kayong may dahilan para akusahan si Farrah!” Namumula ang mata ni Quina. “Ate, Miss Sevilla, mali ang pagkakaintindi niyo sa akin. Hindi ko sinasadyang siraan kayo. Ako—” Hindi na tapos ni Quina ang sasabihin noong nagsalita si Farrah. “Quina, tigilan mo na ang pagpapalusot. Paglapit mo pa lang, sinabi mo agad na si Farrah ay may kapit sa isa sa mga matataas sa TF Des