All Chapters of Shotgun Marriage with the Scumbag Tycoon: Chapter 151 - Chapter 160

Pagkakatanggap ng balita ng tatlong kumpanya, agad nilang ipinadala ang kanilang mga kinatawan sa karera upang salakayin si Nitro. Ngunit ang tugon nila ay "Gusto rin naming gawin ’yan! Ang problema, kailangan pa naming humabol!" Uh—habang tinitingnan ang mga sasakyang naiwan sa likod dahil sa malakas na hangin, nagkatinginan ang tatlong pinuno ng pamilya sa gulat. Tama nga, anong klaseng atake ’yon! Ni hindi man lang nadikitan ng mga pambato nila ang likod ng sasakyan. Walang duda, nanalo si Nitro sa paunang laban. Agad lumapit si Christian kay Farrahn at nagtanong, “Miss Farrah, ayos ka lang ba? Gusto mo ba kitang dalhin sa ospital?” “Ayos lang.” sagot ni Farrah, pero lalo siyang nahihilo. Gusto na lang niyang umuwi at magpahinga nang maaga. “Sigurado ka bang ayos ka lang?” tanong ni Christian na may pag-aalala. “Kung may nangyari sa akin, mananalo ba ako sa laban?” “Oo nga, Miss Farrah, ang astig mo talaga! Pamilya De Quiroz, Pamilya Quinto…” Pagkasabi noon, lumingon si

“Ano’ng ginagawa mo?” Biglang umatras si Farrab, bahagyang nakaiwas sa kamay ni Hector. Napasimangot si Hector, “Ano’ng itinatago mo? Hindi lang basta paglalakad ang ginawa mo, hindi ba?” Huminga nang malalim si Farrah, seryoso at matigas ang ekspresyon. “Tama, lumabas ako para kumain kasama ang isang kaibigang lalaki. Hindi ko sinabi sa’yo, hindi dahil natatakot akong ma-misinterpret, kundi ayokong magdulot ng gulo. Kasi tuwing may ginagawa akong kasama ang kaibigang lalaki, ikaw, Mister Hontiveros, palagi kang nagkakaganon—parang may problema ka at pinapahirapan mo ako, hindi ba?” Ganun ba? Tinitigan ni Hector ang galit na ekspresyon ni Farrah—at mukhang totoo ito. Maya-maya, taos-pusong humingi ng paumanhin si Hector. “Okay, sorry, hindi ko dapat tinanong ka nang sobra, at hindi ko rin dapat ikaw pinagdudahan." “Okay, apologies accepted. Sa totoo lang, nag-aalala ka lang sa akin. Inaantok na talaga ako, gusto ko nang matulog.” Tumalikod si Farrah kay Hector at hindi

“Madame, saang room po kaya naka-confine si Scholar T?” tanong ni Quina, na pilit pinipigilan ang kanyang pananabik. Sumagot ang nurse, “Nasa VIP ward sa ikatlong palapag, pero nandoon pa ngayon ang mga senior na professors, pati si Master Luis. Mas mabuti pang hintayin mong makalabas muna sila bago ka pumasok.” “Sir, ang considerate mo talaga.” sabi ni Quina habang inilalabas ang regalong inihanda niya at iniabot ito sa nurse. “Madame, ito ang Chanel bag na inihanda ko para sa’yo. Sana hindi mo mamasamain.” “Ang mahal naman nito, parang ayokong tanggapin.” Kumislap ang mga mata ng nurse at gusto na sana niyang kunin ito, pero nag-aatubili pa rin. “Sige na, Madame, tanggapin mo na. Kahit gaano pa kamahal ang bagay, mas mahalaga pa rin ang kinabukasan ko! Sinabi mo sa akin kung nasaan si Scholar T, at sigurado akong magiging maganda ang impresyon niya sa akin. Baka payagan pa niya akong tumulong sa kanya. Kapag nagtagumpay ako, babalikan pa kita para magpasalamat. Madame, kung hin

Tiningnan ni Quina ang nurse nang may pagtataka, hindi niya maintindihan kung bakit bigla naging ganoon ang reaksyon nito. Lumipas ang isang minuto at nananatili pa rin sa pagkabigla ang nurse, nanginginig na ang mga kamay habang hawak ang patient registration form. Lubos nang nawala ang pasensya ni Quina, at nag-iba na ang tono ng kanyang boses. “Hoy, ano bang problema mo? Ano naman kung Farrah Torres ang pangalan niya? Hindi ’yan ang punto. Ang tanong, bakit mo ako niloko? Si Farrah ang nasa Room 308, malinaw ’yon, kaya bakit mo sinabi na si Scholar ang nandoon? Sabihin mo na agad, saang silid ba talaga naka-confine si Scholar T?” Naguguluhan ang isip ng nurse. Dahan-dahan niyang iniangat ang kanyang leeg na parang robot at tinitigan si Quina nang matalim. Marami siyang gustong sabihin, pero hindi niya alam kung paano sisimulan. “Alam ko na!” nanlaki ang mga mata ni Quina at tumingin sa nurse nang may galit. “Binayaran ka ni Farrah, hindi ba? Pinagbawalan ka niyang sabihin sa

Habang naglalakad sila, biglang nagsalita si Rowena. “Ha? Parang pamilyar ‘yung babaeng ‘yon.” Narinig ito ni Hector pero hindi niya masyadong pinansin. Hanggang sa sumunod na linya… “Bakit parang kamukha ng fiancée mo?” Agad na sinundan ni Hector ang tingin ni ng Lola Wena niya at nakita nga si Farrah. Pero bakit siya naka ospital gown? Napansin ni Farrah na parang may nakatitig sa kanya nang matindi. Napalingon siya, litong-lito, pero agad ding iniwas ang tingin at tumalikod. “Scholar T, Miss Farrah, anong nangyari sa inyo? Hindi ba gusto ninyong maglakad-lakad? Bakit gusto ninyong bumalik agad pagkakalabas pa lang? Nahihilo ba kayo ulit dahil sa sugat sa ulo?” habol ng nurse, puno ng pag-aalala. Tumingin si Hector kay Yen na nasa tabi niya at sinabing, “Tulungan mo muna si Lola.” “Opo, boss.” Mabilis na sagot ni Yen. Mabilis na humakbang si Hector at hinabol papalayong si Farrah hanggang sa maabutan niya ito. Napakunot ang noo ni Farrah, walang masabi. “Ang saklap ng pa