All Chapters of Shotgun Marriage with the Scumbag Tycoon: Chapter 1 - Chapter 10

Isang mapait na pangyayari ang naganap sa pamilya Torres may dalampung taon na ang nakararaan. They were accidentally switched places by the nurse on duty when they were born. Labinlimang taon ang inabot bago nakabalik si Farrah sa mga Torres—ang kaniyang totoong pamilya. Limang taon na ang nakakalipas mula noong umalis siya sa probinsiya kung saan siya nanirahan mula pagsilang at magdalaga siya. Kahit nakabalik na si Farrah, ay masyado nang napamahal si Francia sa anak na si Quina, na pinalaki niya ng ilang taon. Hindi niya kayang patirahin ito sa probinsiya at maghirap. Kaya pinanatili niya rin ito bilang anak. She kept both Quina and Farrah as her daughters. Palibhasa ay sa probinsya lumaki ang tunay na anak ni Francia na si Farrah, malayo ang personalidad nito sa anak na napalaki niya. Kung kaya’t hindi niya ito masyadong pinapaboran. Mas matimbang para sa kaniya si Quina. “How can you say those rude words to her, Farrah? Anak ko pa rin si Quina kahit hindi siya nanggaling sa a

“Yes.” Tumango si Farrah at tumingin sa lalaki. The guy was wearing a floral shirt with a collar. Nakasuot rin ito ng makapal na kwintas na agaw pansin. Ito ba ang pinagmamalaking apo ni Lolo? “Ow, hindi ko inalang maganda ka.” Kumento ng lalaki, napasulyap si Farrah sa isa pang tao sa loob ng backseat. “Maswerte ka, Hector, magaling pumili ang iyong lolo.” Sa narinig napagtanto ni Farrah na nagkamali siya ng akala. Nasa likod pala ang apo ni Lolo. Papasok na sana ng sasakyan si Farrah, noong marinig niya ang isang malalim at baritong tinig na nagsalita mula sa likod. “I have no business with her.” Kalmado lang si Farrah at tumuloy sa pagsakay sa backseat ng sasakyan. Doon niya tuluyang nakita ang itsura ng apo ni Lolo. Kita ang pagkamangha sa kaniyang magagandang mga mata. Sa edad na bente, marami na siyanng papuntahang mga bansa at nakitang mga lalaki, marami na siyang nakitang mga matitipuno at magagandang lalaki, ngunit iilan lang ang umaagaw ng atensiyon niya. Mabi

“One month. After one-month maghihiwalay kami at wala nang pakialaman.” Malamig ang tinig na suhestiyon ni Farrah. “Isang buwan? Masyado naman yata iyong maiksi? Hector, talk to her now.” Balisang utos ng matandang Hontiveros sa apo. “Okay, just one month.” Sang ayon ni Hector. “It’s a deal.” Itinaas ng dalaga ang kamay para makipag-pinky promise. Tinanggap iyon ng binate. “I will never break my promise.” Sa puntong iyon ay agkasundo ang dalawa. But the old man was anxious about the deal. “Hey—” Huminga siya ng malalim bago nakapagsalitang muli. “Kung iyan ang gusto niyo. Antayin niyo na makapili ako ng araw ng engagement ninyo.” “Okay.” Tipid na sang-ayon ni Farrah. “It’s getting late, I think I should go.” “Dito ka na maghapunan bago ka umalis.” Habol pa ng matanda upang manatili pa ang dalaga sa mansiyon nito. “Ilang araw na akong hindi nakakauwi, baka hinahanap na ako sa amin, baka mahirapan na ako magdahilan sa pamilya ko.” Ani Farrah. Nakatulala si Stephen h

Ala sais ng umaga noong magising si Farrah. Maaga siyang lumabas ng bahay suot ang training outfit niya. Matagal tagal na rin mula noong huli siyang nakapag-exercise. Ngayon niya na isipang pumunta sa parke para magpractice ng Tai Chi. Natanaw agad ni Farrah ang isang matandang lalaki na nakasuot din ng training outfit at nagpapractice ng Tai chi, at maraming matatandang lalaki ang nanonood dito. Marami ang pumuri matandang narinig niyang tinawag na Master Zubiri. Umasim ang mukha ni Farrah sa nasaksihan. “Parang hindi naman nagawa ng maayos ang ilang mga moves.” Bata pa lang kasi siya ay nag-aral na siya ng Tai Chi sa probinsya kasama ang kaniyang mahusay na Master. Kaya alam na alam niya ang nagawang pagkakamali ng matanda. Sa sinabi niya ay naagawa niya ang atensiyon ng matandang tinatawag na Master Zubiri. Sumama ang tingin ng matanda noong makita siya. “Ineng, masiyado ka pang bata, para malaman ang lahat tungkol sa Tai Chi. Mukhang wala kang alam rito, pero nagmamarunon

8:15 am na noong makarating si Farrah sa klase. Masama ang tingin sa kaniya ng kaniyang Math teacher. “You’re late in my class again! Wala ka bang pagpapahalaga sa klase ko?” galit na bulyaw nito. “Baka naman po hindi talaga siya pumasok sa first class niya at nalate rin po siya sa inyo. O baka nga ngayon lang ulit siya nagkaroon ng balak na pumasok.” Sabad ng isang kaklase ni Farrah. Inalis ng guro niya ang bara sa lalamunan bago muling nagsalita. “Farrah, hindi ka bata, pero lagi ka pa ring late sa klase. Parang ginagawa mo lang itong laro.” “Kung ganyan ka nang ganyan hindi ka na gagraduate sa high school o makapasa pa man sa college. Kung ako ikaw—” Hindi natapos ang sinasabi ng guro noong nagsalita si Farrah. “Ma’am, can I come in? Kanina pa po ako nakatayo rito.” May himig sarkasmo ang tinig niya. Tumunghay siya sa kaniyang upuan. Nagpupuyos sag alit ang kaniyang guro. Pero kahit gaano pa siya kagalit