บททั้งหมดของ The Missing Piece: บทที่ 201 - บทที่ 205

“HI-HIJO, totoo ba ang lahat ng mga sinabi mo?” hindi makapaniwalang tanong sa kanya ng ginoo.Tumango-tango naman siya bilang pagtugon.“Gido, may asawa na pala ang anak natin! Magkakaapo na pala tayo!” sambit ng ginang na hindi mapigilan ang maiyak and at the same time, ay nakangiti.“Hindi po niya alam na hinahanap ko po ang tunay niyang mga magulang. Surprise ko po kasi sa kanya. Pero natatakot po ako dahil baka mabugbog ako pag-uwi. Kasi, nagpapabili ‘yon sa ‘kin ng pinya pasalubong sa kanya, pero mukhang hindi ako makakahabol dahil gagabihin kami sa daan,” paliwanag niya.“Ay, gano’n ba katapang ang anak namin? Eh, kawawa ka naman pala kung ganoon!” malakas na sambit ng ginoo.“Ngayon po na natagpuan ko na kayo, baka pwede po kayong sumama sa ‘kin paluwas. Para naman po may mairarason ako kapag pinagpaliwanag ako ni Michaela. At para na rin po may kakampi ako sakali man na bugbugin niya ako,” birong-totoo niya. Hindi kasi talaga biro ang ugali ngayon ng girlfriend niya. Ngayon t

“ANO BA ang dapat naming gawin? Paano ka namin matutulungan?” kapagkuwan ay tanong ni nanay Minerva.“Kailangan ninyong magpahanda ulit ng mga pagkain para kina nanay at tatay, at kung maaari, ay pakibilisan. Sa mga maids niyo na lang ‘yon iutos. Dahil kayong dalawa ay pupunta sa silid namin para kausapin si Michaela. Ayaw ko naman kasi na masaksihan ng nanay at tatay niya na binubugbog niya ako. Nakakahiya naman kung malalaman nila na under ako ni Ela, ‘di ba? Kailangan niyo siyang kausapin, ‘yong mapapakalma siya para mawala ang galit niya sa ‘kin dahil hanggang ngayon ay akala niya ay wala rin pa ako rito, na hindi pa rin ako dumarating. Pag-okay na siya, ite-text niyo ako at doon pa lang kami papasok, okay?” bilin niya sa dalawa.“O, siya, sige. Masusunod, kamahalan!” biro sa kanya ni nanay Minerva at bahagya pa itong yumukod.“Salamat, Sir, ha? Kasi, tinupad mo ‘yong pangako mo sa ‘kin na hanapin ang mga magulang ni Micah, bilang regalo sa kanya. Kaya gagawin ko ang lahat para gum

MASAYA si Jacob habang pinagmamasdan sa garden ang isang munting nabuong pamilya— ang pamilya ni Michaela. Masayang nagkukwentuhan ang mga ito habang magkakatabing nakaupo sa isang pangtatluhang bench. Nasa gitna ng kanyang mga magulang si Michaela.Sa wakas, natupad na rin niya ang matagal nang inaasam at pinapangarap nito, ang makita at makilala ang mga tunay nitong mga magulang. Hindi lang basta nakita at nakilala, kundi makakasama pa nito habambuhay. Nakikita niya sa mga ngiti ng bawat isa ang matagal na pangungulila, na ngayon ay natuldukan na.“Hijo, anak. Alam mo bang proud na proud ako sa ‘yo? Kasi, maganda ang naging pagpapalaki ko sa ‘yo. At siguro, isa na rin sa dahilan ay ang mabubuting tao naman talaga ang mga magulang mo, at namana mo siguro iyon,” sambit ni nanay Minerva kapagkuwan sa kanyang tabi. Masaya rin itong nakatanaw sa masayang pamilyang pinagmamasdan niya.“Proud din naman ako sa inyo, nanay Minerva. Dahil tama ka, pinalaki ninyo akong isang mabuting tao, bonu