Semua Bab The Tycoon's Unexpected Wife: Bab 81 - Bab 90

Si Hillary ay agad na nataranta, "Dad, matalino ako! Ikaw yata ang nalilito at iniisip mong may sakit ako sa pag-iisip." "Walang ibang makakaisip ng kalokohang sinabi mo, kaya matalino ka nga. Pero sa tingin ko, matalino ka lang, hindi matalas ang isip." Sumbat ni Sir Joaquin."Matalino ako, at may buhok pa ako sa ulo ko. Ikaw Dad, halos kalbo ka na." Mas lalong napangiti ang lalaking nasa tabi. Pati ang batang nurse ay pinipigilan ang kanyang tawa. Nakakatawa talaga ang alitan ng matanda at ng bata. Si Hugo ay bihirang makaramdam ng ganitong kasiyahan. Hindi na lang siya simpleng nakangiti, kundi talagang tumatawa siya nang malakas, na may mga kulubot sa gilid ng kanyang mga mata. Nang marinig ni Mr. Joaquin ang sinabi ng kanyang manugang, dali-dali niyang inalis ang kumot at bumangon mula sa kama. "Mr. Joaquin, anong ginagawa mo? May dextrose ka pa, hindi ka dapat gumalaw kung saan-saan." Agad siyang pinigilan ng nurse. Galit na itinuro ni Mr. Joaquin si Hillary, "Sinabi ni

"Gawin mo kung ano ang gusto mong gawin sa hinaharap. Kung ayaw mong gumastos ng pera, humingi ka ng resibo at ire-reimburse kita pag-uwi natin." Diretsahang sabi ni Hugo."Totoo ba?" Inangat ni Hillary ang kanyang ulo mula sa yakap ng kanyang asawa, puno ng gulat ang kanyang mga mata habang kinukumpirma ito. Tumango si Hugo at muling niyakap ang kanyang maliit na asawa. "Magdadagdag ng bagong account ang kumpanya sa hinaharap." "Anong account?" "Ang exclusive account mo bilang asawa ko." Pagkasabi nito, nahihiyang itinago ni Hillary ang kanyang mukha sa dibdib ng asawa. Samantala, ang pobreng pasyenteng nakasaksi ng matamis na eksenang ito mula sa kanyang anak at manugang ay saglit na nagsisi. Bakit pa nga ba niya pinilit ang kasal na ito at pinaghintay silang pagselosin siya? Noong una, pareho silang hindi gustong magpakasal. Siya mismo ang nagpilit sa kanila at nagtulak upang mangyari ito. Ngayon, naglalambingan sila sa harapan niya na parang hindi iniisip ang nararamdaman niy

Ang lalaking nagsabi nito ay hindi nagalit sa pagiging makulit ng kanyang asawa. Sa halip, may banayad na ngiti pa sa kanyang mukha. “Hillary, kinuha mo ang lahat ng dapat ay para sa akin,” gigil na sabi ni Vanessa. Sumagot si Mr. Joaquin, “Ikaw ang nagnanais ng bagay na hindi naman sa iyo. Mas pipiliin pa naming mag-isa si Hugo habambuhay kaysa tanggapin ka sa pamilya namin.” “Bakit, Mr. Joaquin? Bakit?” Humagulgol si Vanessa. Labinlimang taon siyang kasama ni Hugo, pero hindi pa rin siya matanggap ng pamilya Gavinski? “Bakit, kung ang hipag ko na may ganoong klaseng pamilya ay pwedeng maging manugang ninyo, ako pa na labinlimang taon nang kasama ni Hugo ay hindi? Wala naman akong ginawang masama. Bakit hindi ako maaaring tanggapin?” Malamig na sumagot si Mr. Joaquin, “Dahil masama ang ugali mo.” Katapos lamang manampal ni Hillary, kaya pakiramdam niya ay ang gaan ng kanyang loob. Napaisip siya. ‘Bakit parang minamaliit ako ni Vanessa? Kaninang umaga, sinabi rin ng biyenan ko na

Bahagyang gumalaw ang bibig ni Hillary at nahihiyang ipinaliwanag ang hindi pagkakaintindihan kaninang umaga. ".Hindi namin iyon naisip ng asawa ko noong mga oras na iyon." Nakikinig si Mr. Joaquin at nagpatuloy sa pagsasalita, "Plano pa nga niyang ipa-inject ulit sa akin..." Matapos niyang sabihin iyon nang may kasabikan, naramdaman din ni Jenny na tila hindi ito maaasahan. "Nakapagpahinga na nang maayos ang kuya mo at ako ngayong araw. Kami na lang ang magbabantay ngayong gabi. Kayo na ni Hugo ang umuwi at magpahinga." "Ate, huwag mo kaming piliting umalis. Mananatili kami rito ni Hugo kasama si Dad ngayong gabi. Napag-usapan na namin." Naalala ni Hillary ang mga pulang ugat sa mata ng kanyang hipag kaninang umaga at naawa siya rito. Ang nakaraang gabi ang pinaka-nakapapagod. May nakakabit na dextrose kay Mr. Joaquin, kaya may kailangang magbantay sa kanya buong magdamag. Ang pamilya ng kanyang bayaw ang nag-alaga sa kanya sa ospital. Ngayong gabi, hindi niya kayang ipaubaya ulit

"Hoy, Hillary! Ano pang tinatayo-tayo mo diyan? Bilisan mo na at idikit mo na ang mga papel. Pagkatapos niyan, maglalaro pa tayo ng dalawa pang rounds," sigaw ni Mr. Joaquin, na labis ang kasiyahan sa sunod-sunod na panalo."Nasulyapan mo na ba nang sapat?" tanong ni Hugo na may banayad na ngiti sa kanyang mukha, ang tinig niya’y kasing-init ng tagsibol. Napakislot si Hillary at napamura sa isip. Nakakainis! Napahanga lang naman ako sa kagwapuhan ng asawa ko. Ang nakakahiya kung aaminin ko ito! Sa huli, basta na lang niyang dinikit ang papel sa mukha ng kanyang asawa, sabay bumalik sa kanyang pwesto, medyo namumula ang pisngi. Sinimulan na niyang kumain ng rice crust habang naglalaro ng baraha. "Tatlong pares," sabi ng landlord na si Hugo. "Dalawang pares," sagot ni Mr. Joaquin. "Wala." "Hehe, alam kong hindi mo tatapatan. Tatlong four, tatlong five, tatlong six," muling sabi ni Mr. Joaquin. Diretsong tinapatan ni Hugo ang baraha. "Tuloy mo lang." Biglang hindi na naging matami