Semua Bab Love in Beta: Bab 111 - Bab 120

Ang mga araw na puno ng saya at kaligayahan ay tila naglaho ng parang bula. Matapos ang mga oras ng tapat na pag-uusap at pangako, nagkaroon ng isang hindi inaasahang pagbabago sa relasyon nila ni Ash. Minsan, ang mga pinakamalalalim na sugat ay hindi agad nakikita. Ang mga malalaking alon ay minsang sumasalubong, pero may mga pagkakataong ang pinakamalupit na bagyo ay dumarating nang tahimik at walang babala.---Maya ay nagising ng maaga, katulad ng lagi, ngunit may isang bagay na hindi na niya nakasanayan—si Ash ay wala na sa kanilang kama. Naguguluhan siya at inisip na baka mayroon siyang importanteng lakad o meeting, kaya’t hindi siya masyadong nag-isip pa. Pero habang ang mga oras ay lumilipas, wala siyang narinig mula kay Ash. Ang kanyang mga mensahe at tawag ay hindi nasasagot. Ang araw ay patuloy na lumilipas, at sa bawat saglit, nararamdaman niyang parang may isang bagay na nagbago sa kanila.Habang siya ay nag-aalala, siya ay nagpasya na tawagan si Ash muli. Wala pa ring sa

Hindi biro ang muling pag-aayos ng isang relasyong nabahiran ng sakit at pagdududa, pero para kina Maya at Ash, ang kanilang desisyon na ipaglaban ang isa’t isa ay nagsilbing unang hakbang tungo sa paghilom ng sugat. Ang coffee shop kung saan naganap ang kanilang pag-uusap ay nagsilbing saksi sa kanilang muling pagtatangka, ngunit ang totoong laban ay nasa araw-araw nilang pagsisikap.---“Maya, thank you for giving me another chance,” bungad ni Ash habang naglalakad sila papunta sa park matapos ang kanilang pag-uusap. Ang lamig ng gabi ay tila nagpapalambot sa tensyon sa pagitan nila.“Hindi madali para sa akin, Ash,” sagot ni Maya, na nakatingin sa mga ilaw ng poste na sumasayaw sa mga dahon ng punong kahoy. “Pero alam ko rin na hindi ako basta-basta sumusuko sa mga taong mahalaga sa akin.”Napangiti si Ash, ngunit dama pa rin ang bigat ng responsibilidad. Alam niyang hindi lang salita ang magpapabalik sa tiwala ni Maya; kailangan itong patunayan. “I know I messed up, and I’ll do ev

Sa gitna ng mga unos na tila hindi matigil, parehong nagpupumilit sina Maya at Ash na hanapin ang kanilang lugar sa gulo ng kanilang relasyon. Ngunit habang lumalalim ang sigalot, unti-unti ring bumibigat ang dalahin ng kanilang mga damdamin, pilit binabalot ng mga lihim ang kanilang pagitan. ---Nasa opisina si Maya, abala sa mga proposal para sa paparating na event ng kanilang kompanya, nang biglang bumukas ang pinto. Pumasok si Liam, may dalang kape at isang folder. “Hindi ka na nagte-text,” bati ni Liam, tila walang nangyari sa kanilang nakaraang engkwentro. Hindi niya pinansin ang lalaking sumira sa kanyang araw noong nakaraan. “What are you doing here, Liam? I don’t have time for this.” “Relax, Maya. Gusto ko lang tumulong,” sagot niya habang inilalapag ang folder sa kanyang desk. “Hindi ko kailangan ang tulong mo,” mariing sagot ni Maya. Sinilip niya ang laman ng folder, at ang nakita niya ay mas lalong nagpabigat sa kanyang loob—higit pang mga larawan nina Ash at Vic

Lumipas ang ilang araw simula nang maganap ang tensyonadong engkwentro nina Maya at Ash. Pareho silang nagkulong sa kanilang mga sariling mundo, pilit nilalabanan ang alon ng damdaming dumadaan sa kanila. Ngunit habang lumilipas ang oras, mas lalo lamang tumitindi ang sakit ng pagkakahiwalay nila. ---Sa loob ng kanyang kwarto, si Maya ay nakahiga ngunit dilat pa rin ang mga mata. Ang ilaw ng lampshade niya ay nagbibigay lamang ng kaunting liwanag, sapat para makita ang mga larawan sa kanyang bedside table—isang litrato nila ni Ash na masaya at puno ng pag-ibig. “Paano tayo humantong dito?” mahina niyang bulong sa sarili. Sa bawat pag-ikot niya sa kama, ang mga alaala ng mga masaya nilang sandali ay paulit-ulit na bumabalik. Mula sa unang beses nilang nagkita sa SoulLink hanggang sa mga tahimik nilang hapunan sa bahay, lahat ng iyon ay tila mga pangarap na unti-unting naglalaho. Nagdesisyon si Maya na bumangon. Tinignan niya ang kanyang telepono at binuksan ang chat kay Ash. P

Hindi maalis ni Maya sa isip ang huling tagpo nila ni Ash. Habang bumibiyahe pauwi, pilit niyang pinapakalma ang sarili, ngunit paulit-ulit na bumabalik sa kanya ang sakit ng mga salitang binitiwan nila sa isa’t isa. *“If you can’t trust me, Ash, then maybe it’s time to let this go.”* Parang echo itong umaalingawngaw sa kanyang isipan. Pagpasok niya sa apartment, sinalubong siya ng katahimikan. Ang dating komportableng espasyo ay tila naging kulungan na nagbabadya ng kanyang mga damdamin. Niyakap niya ang sarili at bumuntong-hininga. *Kailangan ko nang tanggapin na tapos na ito,* bulong niya sa sarili. ---Ilang oras ang lumipas, dumating si Ava. Hindi na nagulat si Maya nang makita ang kaibigang may dalang pagkain. Sanay na si Ava sa ganitong eksena—kapag may malaking nangyari kay Maya, lagi niyang dala ang comfort food para kahit papaano’y mabawasan ang bigat ng sitwasyon. “Okay, spill,” sabi ni Ava habang inilalapag ang isang kahon ng pizza sa mesa. Tahimik lang si Maya hab