All Chapters of Abducted By My Father's Enemy: Chapter 11 - Chapter 15

AMBRIAHindi ko alam kung nasaan kami ngayon. Basta malayo kami sa siudad at matatarik na daan ang tinatahak ng sasakyan namin. Tumigil din kami sa isang drugstore kanina upang bumili ng gamot na panghupa sa sugat ni Kuya Ace. “Kumusta ang pakiramdam mo?” usisa ko sa kanya nang dalawin ko siya sa kanyang kubo. Nasa isang malaking resort kami sa gitna ng bundok. Tahimik, may mga pailan-ilan na bisita at bukod sa tatlong malalaking swimming pool may ilog din doon sa bandang itaas ng resort. Kubo din ang cottage kaya masarap sa pakiramdam at nakakahinga ako ng maluwag kaysa sa city dahil malago ang mga puno sa buong paligid. “Mabuti naman ako, Ms, Ambria. Salamat sa pagtulong mo sa akin.” Sagot nya. Naupo ako sa kawayan na upuan nasa tapat ng papag niyang may kutson na hinihigaan para makapag-pahinga na din siya. “Ako nga dapat ang magpasalamat sa’yo dahil pumayag kang isama ako. Alam kong labas na ako sa obligasyon mo at lalong mas mapanganib pa sa inyo dahil hinahanap din ako ni Vit

AMBRIAMabigat pa ang talukap ko nang magising ako sa pamilyar na kuwarto. Ngunit mas nagulat ako nang makita ko si Vito nakaupo sa sofa na nasa tapat ng kuwarto ko. Napabalikwas ako ng bangon at ini-akap sa sarili ang makapal na comforter ng kama. “Mabuti gising ka na…magpapahain na ako ng pagkain.” Sambit niya sa malamig na tinig. “Hindi mo ako papatayin? Tumakas ako hindi ba? Si Ace? Pinatay mo na rin ba siya?” sunod-sunod na tanong ko sa kanya. “Bakit? Gusto mo pa rin bang tumakas kasama siya kahit muntik ka na niyang halayin?” Bumalik sa alaala ko ang nangyari sa kubo. Kung hindi sila dumating baka nagtagumpay na si Ace sa masamang balak niya. At paniguradong tinapos na rin niya ang buhay nito dahil nagawa niya akong bawiin ulit kay Ace. “Anong plano mo ngayon sa akin? Nasisiguro mo ba na hindi nga ako nagalaw ni Ace?” Hindi nakaligtas sa akin ang pagalaw ng kanyang panga. “It doesn’t matter anymore, I have my ways to proved it.” Wika niya sa akin. Kinuha nya ang ph

AMBRIA “Welcome home!!!” salubong sa amin nila Manang Fely at ni Inday. Kakarating lang namin mula France kaya medyo lutang pa talaga ako. Pero kahit paano nabawasan ang pagod ko nang makita ko sila ulit. Ang dating taga-silbi ni daddy. Sinuklian ko ng yakap ang pagsalubong nila sa akin. Ayoko na kasing kumuha pa ng panibagong kasama sa bahay dahil gusto kong sila pa rin ang magsisilbi sa akin kagaya ng pagsisilbi nila sa aking ama noon. “Hindi ako makapaniwalang, bumalik ka para kunin kamin ulit. Ang laki na nang pinagbago mo hija, mas maganda ka na ngayon at mas matangkad!” papuri niya sa akin.“Salamat po, pero nagugutom na kasi ako—”“Tamang-tama naghanda na kami ng makakain niyo. Tara sa kusina!" akay niya sa akin. Sabay-sabay naming pinagsaluhan ang masaganang hinanda nila sa aming pagbalik. Halos wala na ngang paglagyan ang tiyan ko sa kabusugan. Nagkuwentuhan din kami ng naging buhay ko sa Europe, mga lugar na pinuntahan ko yung mga naging training ko as Psychological