All Chapters of Abducted By My Father's Enemy: Chapter 1 - Chapter 10

THIRD PERSON’S POINT OF VIEW“How’s the burial of Richard? Marami pa rin ba ang mga pulis?” agad na tanong ni Vito kay Mike pagkarating nito sa kanilang hide out.“Naka-alis na sila, wala silang nakuhang lead ng pagkamatay ni Richard. Tama lamang na hinulog natin sa tulay ang kotse niya para mabura ang bakas ng pagpapahirap natin sa kanya.” Imporma ni Mike na kagagaling lang sa burol.“Good, mabuti naman kung ganun. Alam kong malinis ang mga tauhan natin na magtrabaho. Nahanap mo na ba yung lalaking nagsumbong at nakakita ng pag-hulog niyo sa car ni Richard sa tulay?” usisa ni Vito habang humihithit buga ng sigarilyo. "Hindi na namin siya nahanap dahil pagkarating namin sa police station ay pinaalis na nila ito. Pero for sure doon lang din ito nakatira. Kaya ipapahanap ko na rin siya—” “No need, hindi naman siya treat sa atin. Mabuti pa i-despose mo na rin ang kotse na ginamit niyo baka may iba pang nakakita. Sa ngayon wala na tayong problema. Puwede na tayong makabalik sa mahahalag

Nagulat si Ambria sa sinabi nito hanggang sa tuluyang naagaw ni Vito ang patalim sa kanyang kamay at tinulak siya nito sa kama. “Mukhang pinagpyestahan na ni Master ang dalagang yun. Nagkakalabugan na sa kuwarto.” Nakangising sabi ni Loyd kay Mike na parehong pinagkakatiwalaan ni Vito na mga tauhan niya habang nakatayo sa tapat ng pinto ng kuwarto ni Vito. “Ngayon lang niya ginawa ito, hindi naman siya ganyan noon. Simula nang mamatay si Myla nagsimula na siyang maging ganyan kasama. Sana lamang ay hindi niya pagsisihan ang kanyang desisyon.” Seryosong sabi ni Mike. Simula pagkabata ay kaibigan na niya si Vito at siya lang ang bukod tanging nakakaalam ng pinagdaanan nitong hirap hangang sa unti-unti itong nakabangon at pinasok ang magulong mundo sa underground business kung saan mas malaki ang kinikita nilang pera. Si Vito din ang dahilan kung bakit napasama siya sa kanyang mga tauhan dahil binalikan siya nito sa lansangan na kinalakihan nila. Kaya hindi lang sila basta magkaibigan

“What the hell are you both doing?” salubong ang kilay na tanong ni Vito sa dalawa niyang kaibigan na nakaupo ngayon sa harapan niya.“It was Mike’s plan, Vito.” sagot ni Lexy. Dahil ito naman talaga ang tumawag sa kanya para matulungan nila ang babae. “Bakit kailangan niyong gawin yun sa kanya? She’s here to pay her father’s sin!” “Vito kung ipagpapatuloy mo ang pagiging malupit mo sa kanya. Wala ka na ring pinagkaiba sa mga criminal niyang ama. She’s young and innosent at hindi lang yun, nagluluksa pa siya. Wala kaming ibang intensyon kundi ang matulungan kang paamuhin ang babaeng yun.” Katwiran ni Mike na ikinataas ng kilay ni Vito.“Alam mo? Dahil sa mga sinasabi mo pinapatunayan mo lang na may gusto ka talaga sa kanya—”“Hindi ako mangangahas na magkagusto sa babaeng gusto mo—”“I don’t like her!” pagtatama niya sa akusa nito. Tumayo si Lexy at tinungo ang cabinet kung saan nakalagay ang mga alak niya sa office. Kumuha siya ng isang bote wine at tatlong wine glass na rin. Pagk

AMBRIAGinawa ko ang utos ni Mike at Lexy sa akin na akitin ko si Vito nang sa ganun ay hindi na niya ako pagmalupitan at mas maging masunurin na ako sa nais niyang gawin. Ngunit sa huli ako pa rin ang talo dahil nagawa kong masarapan sa ginawa niya sa akin. Inaamin ko sa sarili ko na nakakabaliw ang ginawa niya sa akin kanina. At hindi ko akalain na kahit malaki ang age gap naming dalawa ay ma-apektuhan ako ng presensiya niya. Ngunit hindi ko kailan man kakalimutan kung bakit ako naririto. Yun ay tapusin ang buhay ni Vito. At kung hindi ko man magawa yun kahit makatakas muna ako sa puder niya at saka ko na iisipin kung paano ko siya gagantihan. 1 month ago…“Dad? May problema ba kayo? Bakit parang nitong mga nakaraang araw balisa kayo palagi parang kulang na kayo sa ahit at tulog.” Nagtatakang tanong ko sa kanya. Bigla siyang humarap sa camera dahil kausap ko siya sa phone at nasa school ako. “Ambria, kahit anong mangyari ipangako mo sa akin na hinding-hindi ka uuwi dito okay?” N

AMBRIAAlas dos na nang madaling araw nang magpasya akong umakyat sa first floor mula sa basement na pinagtataguan ko. Tahimik, patay ang ilaw at tanging maliit na ilaw lang mula sa lighter ang hawak ko habang iniiwasan ang mga salamin na bintana upang hindi ako makita sa labas kung sakali man na may nagbabantay sa labas ng bahay namin. Ma-ingat din ako na hindi makalikha ng kahit kaunting ingay. Mabuti na lamang at hindi ako takot sa dilim kaya nagagawa kong gumala-gala sa loob ng bahay namin kahit madilim. Alam kong pumasok sila kanina. Pero dahil nasa basement ako ay hindi nila ako nakita. Pero nakita ko sila sa CCTV. Kasama nila si Mike na walang paalam na pumasok sa bahay namin. Sa likod ng library ni Dad ang pinto ng basement pababa. Hindi naman ako nagutom dahil maraming pagkain sa pantry ang puwede pang kainin ang kinuha ko para magtago. Nakatulog na rin ako at nakaligo sa basement. May napansin din akong kotse sa likod na puwedeng escape vehicle in case na makita nila ako.