บททั้งหมดของ พยาบาทพิศวาส: บทที่ 81 - บทที่ 90

Chapter 82 “จะคิดว่าเป็นพี่จักรได้ยังไงละคะ ในเมื่อเวลานี้มีคุณกัลป์คนเดียวที่เข้ามาในห้องนี้ได้” เธอบอกให้เขาเข้าใจ “ขวัญรักคุณกัลป์ แม้ว่าคุณกัลป์จะไม่รักขวัญ ร้ายกับขวัญ ขวัญก็รักคุณกัลป์ค่ะ” อาจมองว่าขวัญข้าวโง่ แต่เธอก็ยอมรับว่า หัวใจดวงนี้มอบให้เขาทั้งดวง ราวกับว่าดวงใจถูกโบกปูนทับความรักไว้ เธอจึงดึงหรือถอนออกมาไม่ได้สักนิดเดียว เมื่อเลิกรักไม่ได้ และไปจากเขาก็ไม่ได้ เธอจึงต้องก้มหน้ารับความเจ็บปวด รักไปช้ำไป กัลป์บอกตัวเองไม่ถูกว่า ดีใจหรือเสียใจกับประโยคที่ได้ยิน เขาทำร้ายจิตใจขวัญข้าวหนักมาก แทบทุกทางที่ทำได้ หวานใส่วิรงรองต่อหน้าขวัญข้าว หรือไม่ก็พูดจาเสียดทานหัวใจให้เธอเจ็บช้ำ แต่เธอก็ยังรักเขาหมอใจเช่นเดิม กัลป์ควรดีใจที่เห็นขวัญข้าวเจ็บปวด ต้องดีใจกับความสำเร็จของตน แต่เหตุใดวินาทีนี้ กัลป็กลับไม่รู้สึกเช่นนั้นยิ่งวันนี้กัลป์ค้นพบความรู้สึกตัวเองอย่างหนึ่งคือ เขาหึงขวัญข้าว ยิ่งเห็นจักรภพหยอดคำหวานและขายขนมจีบให้ขวัญข้าว ใจเขาสั่นหนักมาก อยากเข้าไปตะบันหน้าเพื่อน ตะโกนใส่หน้าว่า อย่ายุ่งกับเมียของกู แต่ก็ทำตามความคิดไม่ได้ ได้แต่เก็บแ

Chapter 84กว่าจะเดินมาถึงสนามหญ้าที่ตกแต่งใหม่หมดเพื่อพรรณพฤกษาโดยเฉพาะก็ใช้เวลาสิบนาที ท่ามกลางการลุ้นของคนที่แอบดูว่า พรรณพฤกษาจะก้าวผ่านความกลัวออกมาจากห้องได้หรือไม่ วชิราภรณ์หันมายิ้มกับธัญญ์เมื่อเห็นลูกสาวกล้าออกจากโลกของตัวเอง และมีอีกหนึ่งความรู้สึกของนางคือ นางเอ็นดูขวัญข้าวมากขึ้น เพราะนอกจากทำหน้าที่ดูแลลูกสาวนางอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แถมยังทำหน้าที่ดีเกินคาด ขวัญข้าวยังเอาใจใส่ดูแลตนด้วยเดิมทีสนามหญ้าบ้านหลังใหญ่ ไม่ได้ปลูกดอกไม้ มีเพียงต้นไม้น้อยใหญ่ที่ปลูกโดยรอบ แต่เมื่อขวัญข้าวบอกกับวชิราภรณ์ว่า พรรณพฤกษาชอบดูดอกไม้สีสรรสวยงามในทีวี เธออยากให้เจ้าของบ้านทำสวนเล็กๆ ที่มีดอกไม้หลากสีสรร เพื่อให้คนป่วยได้ดูและชื่นชม แน่นอนว่าสวนดอกไม้ขนาดพอดีที่มีม้านั่งตัวยาวกลางสวนถูกเนรมิตขึ้นภายในสองวัน พรรณพฤกษาค่อยๆ ปรับตัวทีละน้อย จากเดิมที่กล้าๆ กลัวๆ พอผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ กลับดึงมือขวัญข้าวอยากลงไปในสวน อาณาจักรน้อยๆ ของเธอ และทุกครั้งที่พรรณพฤกษาลงมาข้างล่าง ผู้ชายทุกคนจะต้องหลบไม่ให้เธอเห็นหน้า กันอาการหวาดกลัวผู้ชายกำเริบ แต่กับผู้หญิงสามารถเข้าหาเธอได้

Chapter 86 “แต่แม่ว่า การที่จักรไม่หยุดกับใครเพราะยังหาคนถูกใจไม่ได้มากกว่า และพร้อมจะหยุดที่คนๆ หนึ่ง ซึ่งคนนั้นอาจเป็นขวัญก็ได้ ความรักไม่เลือกเวลา ไม่เลือกความสวยความหล่อ ไม่เลือกว่าดีกว่าหรือด้อยกว่า ถ้าคนจะรัก มันก็หาเหตุผลไม่ได้ รักคือรักไงลูก” วชิราภรณ์พูดอย่างคนมีประสบการณ์ “ถ้าจักรรักขวัญจริง ผมก็ดีใจด้วยครับ มันจะได้มีเมียมีลูกสักที” กัลป์ปากกับใจไม่ตรงกัน หากจักรภพปลงใจรักขวัญข้าว และคิดแต่งงานด้วย งานนี้มีเสียเพื่อนแน่นอนธัญญ์ไม่ได้พูดอะไร เขามองกัลป์แวบหนึ่ง กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ยกน้ำชาขึ้นจิบ หันไปสนใจทีวี ในใจกำลังคิดบางอย่างอยู่เงียบๆ ระหว่างทางที่จักรภพขับรถไปยังจุดหมายปลายทาง ขวัญข้าวรู้สึกราวกับว่าปลดแอกตัวเองจากความทุกข์ ความเสียใจและความเศร้า เป็นเพราะจักรภพสรรหาเรื่องชวนหัวเราะมาเล่าให้เธอฟัง ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน มือถือของจักรภพที่จงใจปิดเสียงเรียกเข้าไว้ก็ดังไม่หยุด คนโทรมาร่วมยี่สิบกว่าสายคือกัลป์ จักรภพจะกดรับก็ได้ แต่ไม่ทำ เพราะอยากให้กัลป์เนื้อเต้นเพราะความร้อนใจเล่นๆ อีกสักพัก และเมื่อจักรภพไม่รับสาย ข้อความทาง

Chapter 88“ถ้าขวัญคิดอย่างนี้พี่ก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่พี่เชื่อว่า ในความแค้นของมันมีความรู้สึกบางอย่างซ่อนอยู่ ขวัญอาจไม่รู้ แต่พี่รู้และมั่นใจว่าใช่” จักรภพพูดเป็นปริศนาอีกแล้ว “วันนี้ถือว่าเป็นวันดี พี่จะสั่งอาหารขึ้นมากินบนห้องละกันนะ เราจะได้คุยกันอิ่มๆ แบบสะดวก”ไม่มีใครขัดข้องเพราะการกินอาหารในห้องนี้ถือว่าปลอดภัยที่สุด และสะดวกต่อการพูดคุยตามที่จักรภพกล่าวไปโปรแกรมการพาขวัญข้าวเที่ยววันนี้ไม่ได้ถูกตัดออกไป หลังจากอิ่มท้อง จักรภพพาขวัญข้าวไปดูหนังในห้างสรรพสินค้าใหญ่กลางกรุง โดยมีคชาตามไปด้วย ส่วนดำเกิงแยกตัวไปทำงานให้จักรภพ แล้วพาขวัญข้าวมาส่งที่บ้านตามเวลาที่บอกไว้ระหว่างที่ขวัญข้าวกำลังสนุกและมีความสุขกับการไปดูหนัง และเดินห้างกับจักรภพและพี่ชาย อีกคนกลับไม่ได้มีความสุขสักนิดเดียว หัวใจกัลป์ร้อนรุ่มมาก จะนั่งจะเดินดูเหมือนทรมานใจอย่างบอกไม่ถูก การที่เขาโทรหาจักรภพนับสิบสาย และส่งข้อความทางไลน์อีกนับไม่ถ้วน เสมือนเปิดเผยความรู้สึกให้เพื่อนรักรู้ จริงตามที่จักรภพพิมพ์ข้อความตอบกลับมา “ทำไมกูต้องบอกมึง กูจะพาขวัญไปขึ้นสวรรค์ก็เรื่องของกู มึงเป็นแค่นายจ้าง ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่ผัวขว

Chapter 90“การพาพี่กล้วยไม้ออกมานอกบ้าน ให้รู้จักโลกภายนอก ดึงพี่กล้วยไม้ออกจากความเจ็บปวดฝังใจ อาจเป็นการบำบัดจิตทางหนึ่งที่ได้ผล พี่กล้วยไม้เลยวางใจผู้ชายมากขึ้น ขวัญคิดว่า จะให้คุณลุงกับคุณกัลป์ลองเข้ามาหาพี่กล้วยไม้ค่ะ เราจะได้ประเมินอาการพี่กล้วยไม้ไปในตัว” ขวัญข้าวพูดอย่างมีเหตุผล ซึ่งทั้งสองหมดความสงสัย ใบหน้าเกิดรอยยิ้ม“อย่างนี้ก็ดีสิคะ เป็นสัญญาณที่ดีว่า กล้วยไม้จะหายในเร็ววัน”วิรงรองพูดไปอย่างนั้น เธอไม่รู้สึกอะไรหากพรรณพฤกษาจะหายหรือไม่หาย เพราะจุดมุ่งหมายสำคัญของตนกำลังบรรลุผล ถึงเวลานั้นเธอจะได้ตัดขาดกับครอบครัวแบบถาวร ทางใครทางมัน“พี่กล้วยไม้หายแน่ค่ะ เราแค่รอค่ะ รออย่างอดทน” เสียงขวัญข้าวดังต่อ “คุณป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ขวัญจะดูแลพี่กล้วยไม้อย่างดีที่สุดค่ะ”“ป้าเชื่อว่าขวัญทำได้และทำได้ดีด้วย” น้ำเสียงอ่อนโยนมีเมตตาของวชิราภรณ์ดังขึ้น นางส่งยิ้มให้ขวัญข้าว หญิงสาวที่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น “ป้าเอาผลไม้มาให้กล้วยไม้น่ะ กีวีของโปรดกล้วยไม้”“ค่ะ ขวัญจัดการให้ค่ะ” ขวัญข้าวรับถาดใส่จานผลไม้หั่นเป็นชิ้นพร้อมกินมาไว้ในมือ “อาหารเย็นวันนี้ ขวัญจะให้พี่กล้วยไม้กินข้าวที่นี่