All Chapters of The Billionaire’s Accidental Marriage: Disabled Hot Uncle : Chapter 661 - Chapter 670

Sa kabilang panig, nang lumingon si Nikki upang tumawag, lihim na pinalitan ng assistant ni Alana na si Diego ang hair sample, isiniksik ang hair sample ni Marcus sa kanyang bulsa, at pagkatapos ay tumayo roon nang walang pagbabago sa kanyang ekspresyon.Dumating si Robert sa studio at kinuha ang hair sample para sa pagsusuri.Maya-maya, dumating ang mga tao mula sa lumang bahay.Dumating din si Alana sa laboratoryo.Dumating sina Beatrice at Marcus na magkasabay na magkahawak kamay sa studio.Lahat ng tao ay nakaupo nang tense at nababahala sa sala sa labas ng laboratoryo.Hindi makayanan ni Alana na makita si Lele sa ganitong sitwasyon, kaya siya lang ang dumating.Matapos maghintay ng mahigit dalawang oras, sa wakas ay bumukas ang pinto ng laboratoryo.Sa isang klik, bagamat maliit na tunog lamang, ay nagpagalaw sa puso ng lahat.Lumabas si Robert, suot ang puting coat, na may mabigat na mukha at hawak ang report data.Lahat ng tao ay kusang tumayo at lumapit sa kanya.Tiningnan ni

"Ano'ng nangyari?" Medyo kinabahan si Beatrice dahil sa biglaang reaksyon ni Marcus."Hindi ko pa rin kayang paniwalaan na ipinanganak ni Alana ang anak ko. Nag-aalala ako, gusto kong bumalik at ayusin ang surveillance. Tingnan kung hindi napalitan ang hair sample sa buong proseso," ipinaliwanag ni Marcus ang kanyang iniisip.Naintindihan ni Beatrice ang kanyang nararamdaman at pumayag na bumalik sila upang magkasama.Naghanap sila ng tulong kay Robert upang pumunta sa monitoring room at ayusin ang surveillance."Ano? May blankong bahagi!" Nakakunot ang noo ni Robert, "Kailan nangyari ito?"Dahil ang biochemical laboratory ay may mataas na kahalagahan, may mga surveillance camera sa halos bawat sulok at bawat ilang hakbang.Ito ay upang maiwasan na may makapinsala sa laboratoryo o magdagdag ng mga hindi nararapat na bagay sa mga experimental reagents.Kaya, ang pagkakaroon ng blankong bahagi sa surveillance ay isang seryosong isyu, nangangahulugan ito na ang mga reagents na sinynthesi

Pumalo ng dalawang beses ang puso ni Jennifer.Palagi siyang kinikilig sa mga direktang salita ni Bryan.May bahagyang pagkahiya sa kanyang mukha, medyo yumuko siya at ibinaba ang boses, "Kailangan mong pumunta sa bar para mag-order ng kape dito. Walang waiter na mag-o-order para sa'yo."Gustong-gusto ni Bryan na mang-inis, "Hindi ba ikaw?"Agad na itinulak ni Jennifer ang coffee order, "Mag-order ka na lang ng isang tasa. Hindi ako pwedeng magtagal.""Pakitulungan mo akong mag-order ng isang bagay na sa tingin mo ay maganda."Kinuha ni Bryan ang isang gold card mula sa kanyang wallet, kinuha ang kamay ni Jennifer, at inilagay ito sa kanyang palad, "Walang password, gamitin mo."Bago pakawalan ang pera, hinaplos niya ang likod ng kanyang kamay.Hindi alam ni Jennifer kung nakita ba siya ng iba, at natakot siya kaya agad niyang ibinawi ang kanyang kamay, at ang kanyang mukha ay namumula mula pisngi hanggang tainga.Kinuha niya ang card at mabilis na bumalik sa bar, gumawa ng isang cup

Ngunit hinila ni Bryan ang dalawang manggas ng kanyang suit at hilahin siya buong katawan, at inutos sa boses na hindi gaanong magaan ni matindi: "Jennifer, pakilakas ako."Ipinahiwatig nito na hindi siya nakumbinsi.Nilingon ni Jennifer ang kanyang ulo, nilunok ang kanyang laway, at marahang tinawag: “ Bryan."Sa isang saglit, ibinaba ni Bryan ang kanyang ulo at tinamaan ang kanyang mga labi, na para bang nasakop ang lungsod.Ang maluwag na suit ay tumakip sa kanyang katawan, na hadlang sa kanyang malaking kamay na gumagalaw sa loob ng suit.Pinilit ni Jennifer na itaas ang kanyang ulo, tulad ng isang isdang malapit ng mawalan ng hininga, at bigla siyang sinakal ng malumanay na sakit sa puso.Bumangon siya ng kaunti, tulad ng isang pusa na umiiyak, na ikinagulat ang katawan ni Bryan. Kinontrol niya ang sarili at iniwan siya, ang mga mata ni Bryan ay puno ng pagnanasa.Tumingin si Jennifer kay Bryan ng inosente at takot.Tumawa si Bryan at tinakpan ang kanyang mga mata ng kanyang mga

Hindi sanay si Marcus na makihalubilo sa mga bata, at napakatigas ng kanyang pananalita: "May palaruan dito, sasamahan ka ni uncle doon."Sa katabing silid, may isang napakaliit na palaruan, na pangunahing para sa mga anak ng mga boluntaryo at mga consultant.Pagkasabi noon, hinawakan ni Marcus ang kamay ng bata at medyo hindi natural na pumasok sa silid-pahingahan ng mga bata.Ngayon, maaga silang dumating kaya wala pang ibang tao sa loob.Karaniwan, natutuwa si Lele kapag nakikita ang pink na bola at ang slide.Pero matalino siya at agad niyang naramdaman na hindi siya gusto ng uncle na ito.Nagkatitigan silang dalawa nang matagal.Nagtanong si Marcus: "Anong gusto mong laruin?"Itinuro ni Lele ang slide: "Gusto kong laruin 'yan.""Sige, maglaro ka na."Awtomatikong tumingin si Lele sa masungit na uncle at dahan-dahang lumapit sa takot.Bawat hakbang, tumitingin siya kay Marcus, at muling lalakad habang pasulyap-sulyap. Napansin niyang ayaw ni 'daddy' na makipaglaro sa slide, kaya't