All Chapters of Reclaiming the Billionaire's Love: Chapter 271 - Chapter 277

Bella's POVMainit ang araw nang hapong iyon habang paakyat ako sa parking area ng mall, bitbit ang ilang paper bags na may laman pang-honeymoon outfits na pinilit lang ni Brent na bilhin ko, kahit hindi pa kami kasal. Hindi ko alam kung anong laro ang nilalaro niya ngayon—lahat minamadali, lahat tila sinasagad.Ilang hakbang na lang sana papasok sa sasakyan nang may biglang tumawag sa akin mula sa gilid.“Bella?”Natigilan ako.Mabilis ang pintig ng puso ko nang marinig ko ang pamilyar na tinig. Mabilis din akong napalingon. At doon ko nakita—si Gabriel, ang lalaking minsan kong minahal... at minsan ding sumira sa buo kong pagkatao.Nakatayo siya sa lilim ng poste, naka-formal attire, may hawak na maliit na puting envelope sa kamay.“Gabriel,” mahina kong sabi.He walked toward me with a hesitant smile, as if unsure kung tatanggapin ko siya o tatalikuran.“I wasn’t sure if I should approach you, but... I figured, we’re adults now. We can be civil.”Tumango ako, kahit may bahagyang la

Nagising ako dahil sa isang napakalakas na tawanan mula sa ibaba. Napaigtad ako sa kama, gulat na gulat. Saglit akong napahawak sa dibdib ko dahil sa biglaan kong pagkagising. Mabilis kong kinapa ang phone ko pero wala roon. Kahit wall clock, wala akong makita. Anong oras na ba ‘to?Bumangon ako at inayos ang sarili, ramdam pa rin ang kaunting hilo dahil sa kalasingan kagabi. Napainom ako ng alak kagabi kasi birthday ng kasama ko sa trabaho. Hindi ko nga maalala kung paano ako nakarating sa kama ni Brent. Ang huling naaalala ko lang ay ang paulit-ulit na pag-amin ko kay Brent.Napapikit ako sa kahihiyan.“Diyos ko, sana nalunod na lang ako sa alak,” mahina kong bulong.Nang bumaba ako mula sa hagdan, bumungad agad sa akin ang isang napakaingay at punung-punong bahay. Para akong napadpad sa isang family reunion na hindi ko naman alam na may ganoon.Napakunot ang noo ko habang pinagmamasdan ang mga taong nagsisiksikan sa sala ni Brent.Wait... Kilala ko ‘tong mga ‘to. Si Mommy. Si Daddy

Belle's POV Napakapit ako sa balikat ni Brent habang marahan siyang pumasok sa akin, pulgada-pulgadang pinupunit ang hininga ko. Hindi ko mapigilan ang pagtirik ng mata habang ang katawan ko'y sinasanay pa lang sa bago, mainit at mapusok na pakiramdam. Isang pag-angkin na tila isinulat na ng tadhana pero hindi kailanman ipinangakong magiging madali.“Brent…” Napasinghap ako, halos mapaiyak sa sakit at sobrang sensasyon na sabay-sabay bumalot sa akin.He kissed me gently, as if trying to soothe the tremble in my body.“Tell me to stop,” bulong niya habang nakadikit ang mga labi niya sa pisngi ko. “Hindi kita pipilitin, Belle. I’ll wait if you want me to.”Ang mga mata niya’y puno ng pag-aalala, kahit ramdam kong halos pumutok na ang pagpipigil niya. Nakapikit siya nang sandaling iyon, parang kinakalaban ang sariling pagnanasa.Tiningnan ko siya, ang lalaking pinakasalan ko nang biglaan, ang lalaking minahal ko nang buong puso. Kahit nasasaktan ako, mas nangingibabaw ang tiwala ko sa k

Belle's POV Maingay pa ring humahagibis ang ulan sa bintana, pero sa loob ng bahay ay parang lumilipas ang oras sa mabagal, marangyang tik-tak — tila sariling sinasanto ng silid ang pinaghalong init at amoy ng kape, balat, at bagong-lutong pancakes. Ilang minuto na ang nakalipas buhat nang tinangka kong “asarin” si Brent sa kusina: unang hakbang, hawakan; pangalawa, lumuhod; pangatlo, pasukin ang isang teritoryong akala ko ay nakalaan lang sa kanya. Ang resulta — kami ngayon ay magkayakap sa ibabaw ng malamig na granite island, waring walang halaga kung basa pa ng katas ang mga daliri ko at kung magulo ang buhok niya. Humihinga kami nang malalim, sinasaliksik ang katahimikan na ninakaw namin mula sa mapusok na umaga. Ang mga palad niya ay nakasilid sa tagiliran ko, gumuguhit ng banayad na kurba na para bang koreograpya ng isang klasikong ballet. Sa bawat paghinga, bumabangga ang dibdib niya sa dibdib ko, at nakararamdam ako ng kuryenteng hindi ko pa rin matukoy kung saan nanggagaling