Semua Bab Beyond The Broken Marriage: Bab 101 - Bab 110

Nang sumapit ang umagang iyon, agad silang bumalik sa mansyon at halos hindi na nag-usap. Pagkarating na pagkarating, kanya-kanyang punta sa kani-kanilang silid. Halatang pagod na pagod ang lahat, hindi lamang sa pisikal kundi maging sa emosyonal na paglalakbay ng nakaraang gabi.Si Sam, matapos mapag-usapan ang mga kailangang ayusin, ay agad na sinundo ng personal na driver ni Marco. Maingat itong inilabas mula sa likod na bahagi ng mansyon—dahil ayaw ni Marco na may makakita sa kanya, lalo na si Olivia. Ayaw niyang magkaroon ng kahit kaunting tsismis o hinala ang ina na maaaring magpahamak sa sitwasyon nilang lahat. Masyado nang masalimuot ang mga nangyari, at hindi na niya nais dagdagan pa iyon.Samantala, sina Marco at Alyssa, parehong ubos ang lakas, ay dumiretso na sa kani-kanilang mga kama. Hindi na nag-usap. Tahimik. Mahaba ang gabi, ngunit mas mahaba ang katahimikan sa pagitan nilang dalawa.***Makalipas ang ilang oras, umaga na at mataas na rin ang sikat ng araw. Nagising s

May natitirang pait pa ng mustard sa bibig ni Marco. Kahit ilang ulit na siyang nagmumog gamit ang malamig na tubig mula sa gripo ng banyo, tila ba nakakapit na ang lasa sa kanyang dila—parang alaala na ayaw bitawan ng panlasa. Napapikit siya habang nagsasalsal ng sentido gamit ang mga daliri, dama ang bigat ng hapon na dumaan—hindi lang dahil sa sabaw na pilit niyang nilaklak, kundi sa dami ng emosyon na bumulaga sa kaniya ngayong araw.Sa pagbalik niya sa sala, huminga siya nang malalim at sabay upo sa sopa, bakas sa kilos ang pagod. “Sa ganitong nangyayari,” aniya habang dumadaing, inilalatag ang sarili sa malambot na sandalan, “kailangan na talaga nating lumabas bukas. Kasi kung dito ka lang sa bahay, malamang ay may iba na namang ihanda si Mama para sa’yo.”Napalingon si Alyssa mula sa kinalalagyan niya sa kabilang gilid ng sala. May bahagyang ngiti sa kanyang labi—hindi alanganin, hindi pilit. Parang sa gitna ng lahat ng ito, may bahagi sa kanyang natuwa sa mungkahi ni Marco. Sa

Alyssa ay napakunot-noo sa gulat, bahagyang nanlaki ang mga mata. “Doktor ka rin ba sa ospital?”Ngumiti ang binata, at may kaunting aliw sa kanyang tinig nang sumagot, “Ako si Ethan Garcia mula sa Pediatrics Department. Nakadalo na tayo pareho ng ilang training ng ospital noon, at minsan na rin tayong nagkasama sa ilang consultation.”Dr. Ethan Garcia mula sa Pediatrics Department?!Biglang lumiwanag ang alaala ni Alyssa. “Naku, pasensya ka na! Oo nga! Ngayon ko lang naalala. Ikaw ‘yung kasabay ko noong niligtas natin ‘yung premature baby, ‘di ba? ‘Yung sanggol na mahigit tatlong libra lang nang ipanganak!”“Eksakto!” sagot ni Ethan, halatang tuwang-tuwa rin. “Napaka-coincidental naman—nagkita pa tayo rito.”“Oo nga,” tugon ni Alyssa, bahagyang natawa habang iniisip ang kakaibang pagkakataon. “Pero hindi ba busy ang Pediatrics Department nitong mga araw na ‘to?”Napakamot ng ulo si Ethan, at ang ngiti niya ay bahagyang may halong pagod. “Actually, doc, ako rin ay padadalhin sa abroad

"Ah, siya nga pala," biglang tanong ni Ethan habang tila nag-aalangan. "Yung lalaki na kasama ninyo… boyfriend mo ba siya?"Agad namang bahagyang itinaas ni Sam ang kanyang baba, may halong pagmamalaki sa tindig. “Oo, boyfriend ko siya.”“Oh…” sagot ni Ethan, sabay tango at ngiti. Hindi na ito nagtanong pa. Wala nang karagdagang tanong, walang pag-usisa. Pormal, ngunit hindi malamig. Magalang, ngunit hindi mapapel.Mapapansin sa kilos at pananalita ni Ethan na bihasa ito sa pakikitungo sa kapwa. Marunong pumili ng tamang salita, may galang sa bawat kilos. Pamilyar kung magsalita, pero hindi nakakainis. Parang matagal mo nang kilala, kahit ilang minuto mo pa lang siyang nakausap.Ngunit kahit pa ganoon kaayos ang pakikitungo nito, malinaw pa rin na sila’y mga estranghero sa isa’t isa. Kaya naman, nang bumalik na si Marco dala ang mga raincoat, hindi na muling nag-alok si Ethan na sumama pa sa kanila. Sa halip, magalang itong nagpaalam, bahagyang yumuko bilang respeto, saka nagsimulang

Biglang nakaramdam si Alyssa ng tila paghapdi sa kanyang likod—hindi dahil sa init o sakit, kundi sa isang uri ng paningin na halos tumagos sa kanyang balat.Bahagya niyang iniangat ang ulo at agad niyang sinalubong ang matalim na tingin ni Sam.Halata ang galit sa mga mata nito. At sa lalim ng titig, sigurado si Alyssa—nasaksihan ni Sam ang ginawa ni Marco kanina, nang marahang alisin nito ang mga talulot ng bulaklak mula sa kanyang buhok. Isang simpleng kilos na puno ng pag-aalaga, ngunit malinaw na hindi ito dumaan sa paningin ni Sam nang basta-basta.Punong-puno ng babala ang mga mata ng babae. Parang sinasabi nito: ‘Umalis ka sa landas ko. Huwag mong subukang agawin kung ano ang akin.’Ngunit hindi natinag si Alyssa. Sa halip, ngumiti siya. Isang payapa ngunit malaman na ngiti. Hindi pang-aasar, hindi pang-uuyam, kundi isang simpleng pagtatanto—isang bagay na matagal na niyang alam.Marco, bulong niya sa sarili, hindi mo talaga kilala ang babae mo.Sinabi ni Sam na hindi siya nag