บททั้งหมดของ ซ่อนรักมหาเศรษฐี: บทที่ 31 - บทที่ 40

บทที่13.รักปนแค้น!! “คุณ!” ดวงตื่นๆ เหลียวมามองเมื่อจู่ๆ ก็ถูกกระชากจนตัวปลิว“เธอคิดเหรอว่าจะหนีจากฉันพ้น!! ไม่รู้เป็นไงสิพอเผลอหน่อย หายทุกที” ออสตินตวาดลั่น จนปูชิดาคอหดด้วยความกลัว“ปล่อยชิดาสิคะ ปล่อยนะชิดาเจ็บ!!” มือแกร่งกำแน่นที่ข้อมือเรียวของเธอ มันเจ็บจี๊ดๆ เหมือนกระดูกของเธอจะแหลกเป็นผุย เมื่อชายหนุ่มลงน้ำหนักมือกดเต็มแรง เขากำลังโมโหจนฟิวส์ขาด“แค่นี้ไม่ตายหรอก แล้วก็ไม่เจ็บเท่าที่ฉันเจ็บด้วย” ชายหนุ่มกัดฟันกรอด เขาอยากตะโกนด่าแต่เสียงที่เปล่งออกมาแผ่วหวิวออสตินสะบัดมือจนหลุด แรงเหวี่ยงทำให้คนไม่มีเรี่ยวแรง ถลาลงไปนอนกองกับพื้นหญ้า ปูชิดากลืนน้ำตาไว้ในอก เธอเม้มปากแน่น กลั้นเสียงอ้อนวอนของตัวเอง พรางกระทดหนีถอยหลัง เมื่อไม่สามารถต้านทานแรงอันมากมายมหาศาลได้ของชายหนุ่มได้“ฉันยังไม่เอ่ยปาก เธอไม่มีสิทธิ์คลานลงจากเตียง!!” ชายหนุ่มยอมเฉลยความไม่พอใจ เขาโกรธจนแทบกระอักเมื่อลืมตาตื่น แต่คนข้างกายหายจ้อย“ชิดารีบมาดู

บทที่14.ผู้ชายคนนี้ของใครไม่รู้? แต่ฉันจะเอา           พรรณนารายนั่งจ้องผู้ชายคนหนึ่งมานานกว่า10 นาที ดวงตาของหล่อนมันวับ!! เขาเมามายไร้สติ ส่งเสียงโวยวายดังขรม เธอเหลือบ มองบริกร ก่อนจะโบกมือเรียกเมื่อมีบริกรคนหนึ่งเดินผ่านมาในสายตา “น้องๆ บนชั้น VIP นั่นใช่คุณออสตินไหม เทรย์เวอร์?”          หน้ายับย่นของหนุ่มน้อยวัยละอ่อนพยักหงึกหงัก “ครับ”          “เขามากับใคร?” เธอไม่สนความไม่สบายใจบนใบหน้าของพนักงาน ย้อนถามเสียงเคร่งและรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ          เด็กหนุ่มทำหน้าปั้นยากก่อนจะตอบเสียงใส เมื่อธนบัตรสีเทาหนึ่งฉบับถูกเสือกมาอยู่ตรงหน้า “มาคนเดียวครับ เมาไม่รู้เรื่องเลย” มันรีบยัดธนบัตรฉบับนั้นใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง พร้อมกับเหลือบมองลูกค้าสาวไปด้วย    

เรียวทั้งเซ้ง ทั้งปวดหัว ไหนจะเพื่อนที่ดื้อเพ่ง ไหนจะผู้หญิงหน้าด้านตรงหน้า ลูกใคร ผัวใคร ฉันไม่สน สิ่งที่ตัวเองต้องการนั่นคือยอดปรารถนา...ความคิดของคนทรามลง ต่ำลงทุกวัน สวนทางกับความเจริญในสังคม ความรุ่งเรืองมาพร้อมกับความเสื่อม เสื่อมทั้งศีลธรรม และจริยธรรม“คุณขวางพรรณในวันนี้ คุณคิดเหรอจะขวางพรรณได้ตลอด...เรียว”ก่อนที่เรียวจะหามปีกออสตินออกไป พรรณนารานเอ่ยถาม เธอยิ้มยั่วเขา คนจ้องกับคนหลบ คงมีสักวันที่เขาพลาด“ผมคิดว่าเพื่อนผมฉลาดพอ...คงไม่ตาต่ำ”เรียวไม่ใช่ผู้ชายปากเสีย เขาไม่เคยด่าทอผู้หญิง แต่วันนี้พรรณนารายทำให้เขาฉีกกฎตัวเอง...หล่อนหน้าด้านเกินทนไหว“ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้หรอกนะเรียว”แทนที่พรรณนารายจะอาย หล่อนกลับไหวไหล่ แล้วเดินเข้าใส่เรียว มือเรียวบางวางเหนือแผ่นอก หล่อนเชิดหน้ายิ้มยั่ว หรี่เปลือกตาเผยอปาก คงคิดว่าเซ็กซี่เสียเต็มประดา เรียวโคลงศีรษะ เขาพ่นลมหายใจแรงๆ ก่อนจะแสยะยิ้ม ใบหน้าหวานดูกระด้างขึ้นนิดหนึ่ง ประกอบกับแววตาที่โชนแสง พรรณนารายมองเห็นยังชะงักจริงอยู่ว่าเรียวไม่ต่างอะไ

แต่...ประตูห้องทำงานออสตินเปิดผ่าง!! คนที่มาคือ มาดามเยาวเรศ นางมาในช่วงเวลาสำคัญพอดี          “อ้าว ตัวแสบหลับแล้วรึ โห!! มาไม่ทัน แล้วใครล่ะนั่น?”          นางบ่นพึม ชะเง้อมองอัปสรา ก่อนจะเหลียวมามองนมแผ้ว พร้อมกับขยับเดินเข้ามาใกล้ๆ          “หน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเห็น”          สายตาคมกริบกวาดขึ้นลง นางมองนมแผ้วพร้อมกับย้อนนึกถึงความหลัง          “สวัสดีเจ้าค่ะ คุณอาจจะไม่เคยเจออิฉันจังๆ แต่อิฉันเคยเห็นคุณ”          วันเก่าๆ ย้อนมาในห้วงคำนึง ผู้หญิงที่ทำให้คุณหนูของนางร่ำไห้เจียนขาดใจตาย กับประกาศิตที่นางประกาศก้อง แล้วนมแผ้วหรือจะลืม นางจำมาดามเยาวเรศได้แม่นเสียยิ่งกว่าสิ่งใด        &n

บทที่16.แตกหัก!! แต่ไม่ยักท้อ           ปูชิดาเหลียวมองรอบบ้าน วันนี้มันเงียบๆ พิกล จนเมื่อเวลาเคลื่อนเลยไปจนบ่ายแก่ๆ หล่อนจึงเพิ่งแน่ใจ...เวลานี้เธออยู่ในบริเวณบ้านคนเดียว นมแผ้วที่เคยอยู่ด้วยกัน วันนี้กลับหายไปแบบไม่บอกไม่กล่าว นางอาจจะออกไปตลาดตามประสาคนแก่ที่ไม่เคยอยู่เฉย หญิงสาวจึงค่าเวลาด้วยการทำขนมอร่อยๆ ไว้รออัปสรา เมนูวันนี้กิ๊บเก๋ เมื่อปูชิดาเปิดหาวิธีทำง่ายๆ ใน Youtube สารพันขนมอร่อยๆ ที่เชฟชื่อดังอัฟโหลดไว้เพื่อโฆษณาเวบเพจของตัวเอง และมันเป็นช่องทางให้คนทำไม่เป็นได้เรียนรู้ หนึ่งในคนที่แทบจะไม่เคยทำเลยคือปูชิดา เมื่อเวลาทั้งหมดของเธอคือการทำงานหาเงินสำรองไว้ใช่จ่ายในครอบครัว          แต่...เวลานี้เธอว่าง...          เธอถูกผู้ชายใจดำอย่างออสตินจับใส่กรง เขาให้บัตรเครดิตที่สามารถกดสตางค์ได้ แต่ปูชิดาก็ไม่ได้ละโมบ เธอกดสตางค์มาใช้จ่ายเฉพาะที่จำเป็นเท่านั้