Semua Bab ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ: Bab 121 - Bab 130

      หลังจากกลับมาใช้ชีวิตในเมืองหลวง ชีวิตที่เคยสงบสุขของจินเฟยเทียนก็เริ่มเกิดความวุ่นวายขึ้น เพราะข่าวที่ว่าเขาคือคุณชายใหญ่จวนแม่ทัพได้ถูกแพร่ออกไป หลังจากงานเลี้ยงเปิดตัวที่ผู้เป็นบิดาของเขาได้จัดขึ้นหลังจากที่พวกเขาเดินทางกลับมาถึงเมืองหลวงได้เพียงแค่สามวัน จากนั้นก็มีผู้คนมากมายที่อยากเข้ามาทำความรู้จักกับเขา ทั้งที่อยากเข้ามาทำความรู้จักจริงๆ และอยากเข้ามาเกี่ยวพันกับจวนแม่ทัพ     แต่ในความวุ่นวายนั้น...ยังดีที่มีคนในครอบครัวและคนรอบข้างของจินเฟยเทียนคอยขัดขวางคนพวกนั้นให้เสมอ โดยเฉพาะหยางหมิงเซียนที่มักจะมีวิธีแปลกๆ ออกมาให้เห็นบ่อย ๆ      หยางหมิงเซียนที่เมื่อก่อนแค่ต้องคอยขับไล่บุรุษและสตรีที่มักจะมาแกล้งเป็นคนป่วยขอเข้ารับการรักษาที่โรงหมอกับแค่ต้องกันท่าและต้องคอยระวังชิงหลวนคุนให้ถอยห่างออกไปจากคนของเขาเท่านั้น แต่พอมาในยามนี้...เขาต้องมาคอยระวังซานมู่ที่มักจะแวะเวียนมาส่งของและมาหาคนของเขาถึงที่นี่ แล้วไหนจะพวกบุรุษและสตรีหน้าตายจากจวนอื่นๆ อีก ที่มักจะคอยเข้ามาขอเยี่ยมและคอยเข้ามา

      วันนี้เป็นวันที่หยางหมิงเซียนได้รับคำตอบที่น่าพอใจจากราชครูหลงจิ้นสิง หลังจากที่เขาพยายามไปขอร้องอีกฝ่ายมาสักระยะ และหลังจากได้รับคำตอบเขาก็รีบเข้าไปจัดการงานทุกอย่างของตัวเอง และยังเข้าไปช่วยงานต่างๆ ของจินเฟยเทียน จนในที่สุดเขาก็สามารถพาอีกฝ่ายกลับเรือนพักได้เร็วกว่าทุกวันที่ผ่านมา...     และเมื่อถึงเรือนพักหยางหมิงเซียนก็ขอแยกตัวเข้าไปจัดการดูแลตัวเองในห้องของเขาทันที      หยางหมิงเซียนที่วันนี้ใช้เวลาดูแลตัวเองมากกว่าปกติ เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องนอนของจินเฟยเทียน เขาก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงด้วยท่าทางที่เริ่มง่วงงุน เขาจึงรีบเดินเข้าไปนอนหนุนตักและมองหน้าของอีกฝ่ายเพื่อรวบรวมความกล้าของตัวเองอีกครั้ง     จากนั้นเขาก็เริ่มพูดเรื่องสำคัญที่ตั้งใจเตรียมมา...      “เฟยเกอขอรับ ข้ารักท่านนะขอรับ”      จินเฟยเทียนทำเพียงพยักหน้ารับ ด้วยช่วงนี้อีกฝ่ายบอกรักเขาแทบจะแบบวันเว้นวัน เ

      งานมงคลสมรสระหว่างจินเฟยเทียนกับหยางหมิงเซียนก็ถูกจัดขึ้นตามฤกษ์ยามอย่างเรียบง่ายที่เรือนหอของพวกเขาตามความต้องการของจินเฟยเทียน แต่กว่าที่หยางหมิงเซียนจะเอาตัวเองเข้ามาในห้องหอได้ก็เกือบครึ่งค่อนคืนไปแล้ว เพราะเขาถูกทั้งคนในครอบครัวของจินเฟยเทียนและชิงหลวนคุนกับซานมู่ดึงตัวชนสุราและถ่วงเวลาเขาเอาไว้...      หยางหมิงเซียนเมื่อเดินเข้ามาในห้องหอ เขาก็เดินเข้าไปหาจินเฟยเทียนที่นั่งอยู่บนเตียง จากนั้นเขาก็ใช้พัดเปิดผ้าแดงที่คลุมใบหน้าของอีกฝ่ายในยามนี้ออก...แล้วเขาก็ได้เห็นใบหน้าของคนรักของเขา หลังจากที่พวกเขาไม่ได้เห็นหน้าและไม่ได้พบเจอกันเลยมาเป็นเวลาสามวัน ด้วยเพราะพวกเขาต้องทำตามประเพณี...คนตรงหน้าเลยถูกแยกให้ไปพักอยู่ที่ค่ายทหารของจินเฟยหลง      “เฟยเกอขอรับ ท่านรู้ตัวหรือไม่ขอรับว่าวันนี้...ท่านรูปงามยิ่งนักขอรับ”      จินเฟยเทียนเงยหน้าขึ้นมองหยางหมิงเซียนที่วันนี้เจ้าตัวก็สวมชุดคลุมสีแดงไม่ต่างไปจากเขา แต่ทำไม...   

      หยางหมิงเซียนลืมตาขึ้นมาเขาก็เห็นว่าตัวเองกำลังยืนอยู่กลางห้องเล็กห้องหนึ่ง เขาจึงมองไปรอบๆ ห้อง ยิ่งมองเขาก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคย...     ‘ที่นี่? หรือว่า?’      หยางหมิงเซียนเดินไปที่เตียงขนาดกลางตรงมุมห้อง แล้วเขาก็ได้เห็นตัวเขาเองกับจินเฟยเทียนในวัยเยาว์ที่กำลังนอนอยู่ข้างกันบนเตียงหลังนั้น      ‘นั่นข้ากับเฟยเกอนี่’     จากนั้นหยางหมิงเซียนก็เห็นหยงหม่าเดินเข้ามาในห้อง อีกฝ่ายเดินทะลุผ่านร่างของเขาเข้าไปปลุกคนบนเตียง ดูเหมือนว่ายามนี้คนที่นี่จะไม่รู้ถึงการมีอยู่ของเขาและมองไม่เห็นเขาที่ยืนอยู่ในห้องนี้ด้วย      “คุณชายใหญ่ขอรับ...ตื่นได้แล้วขอรับ เราต้องรีบออกเดินทางกันแล้วนะขอรับ พวกองครักษ์บอกว่าเห็นพวกนักฆ่าเข้ามาแถวในหมู่บ้านนี้แล้วขอรับ” หยงหม่าหลังจากเห็นผู้เป็นนายรู้สึกตัวแล้ว เขาก็รีบเดินเข้าไปหยิบเสื้อคลุมให้ผู้เป็นนายและเด็กชายอีกคนบนเตียงทันที &nbs

      หยางหมิงเซียนเฝ้ามองตัวเขาในที่แห่งนี้เริ่มทำเรื่องเลวร้ายเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ยามนี้ตัวเขาในที่แห่งนี้ได้เป็นถึงผู้ช่วยเจ้ากรมกลาโหมแล้ว และตัวเขาในที่แห่งนี้ก็มีเกาเล่อเป็นลูกน้องคนสนิทและยังมีเสี่ยวเปากับเสี่ยวปิงเป็นดั่งมือและเท้าคอยออกไปทำเรื่องเลวร้ายต่างๆ ให้เขา พวกเขาทำตัวไม่ต่างอะไรจากโจร...ทั้งยักยอกของหลวง ทั้งติดสินบน ทั้งตัดเสบียงอาหารและยาที่จะส่งไปยังค่ายทหาร...เพียงเพื่อต้องการกลั่นแกล้งรองแม่ทัพจินเฟยหลง ด้วยเพราะอีกฝ่ายเข้ามาติดพันกับสตรีที่ตัวเขาในที่แห่งนี้กำลังลุ่มหลง     จนวันหนึ่งหยางหมิงเซียนเห็นตัวเขาในที่แห่งนี้ได้เจอกับผู้เป็นมารดา จากนั้นชีวิตของตัวเขาในที่แห่งนี้ก็เริ่มเลวร้ายลงไปจากเดิมเป็นเท่าตัว หยางหมิงเซียนมองตัวเขาในที่แห่งนี้ถูกมารดาชักจูงให้ทำเรื่องเลวร้ายต่างๆ มากมาย ไม่เว้นแม้แต่การดึงตัวเขาในที่แห่งนี้เข้าไปร่วมมือกับหานเฟิง     ตอนนี้หยางหมิงเซียนมองตัวเขาในที่แห่งนี้ไม่ต่างอะไรจากคนเลวคนหนึ่ง ทั้งลงมือทำร้ายผู้คนอย่างไม่มีเหตุผล ยิ่งกับคนที่เคยทำร้ายจิตใจตัวเองด้