บททั้งหมดของ นิยายชุดหวานรัก: บทที่ 271 - บทที่ 280

กระต่ายน้อยฝังใบหน้ากับซอกคอหอมกรุ่น เขาเองก็แทบคลั่ง เมื่อน้องทั้งเอาใจ ทั้งออดอ้อนน่ารัก ชายหนุ่มขยับโยกหนักแน่นรัวเร็ว เร่งแรงผลักดัน เพื่อนำพาน้องและตัวเองไปยังปลายทางบทเพลงรัก เสียงครางแว่วหวานและเสียงครางทุ้มต่ำดังขึ้นต่อเนื่อง จังหวะสอดประสานเร่งเร็วขึ้นเรื่อยๆกระต่ายน้อยกอดรัดร่างนุ่มเต็มอ้อมแขน หนูจ๋าจิกท่อนแขนที่รัดรึงเธออยู่ไว้แน่น สองร่างโยกคลอนไปพร้อมกัน กระทั่งความหวามไหวโอบล้อมสองกาย ปลายทางความสุขสมอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือคว้า กระต่ายน้อยเร่งกระชั้นกายเข้าหา โถมถั่งกลางซอกสาว กระแทกความรู้สึกน้องให้แตกกระจาย หนูจ๋ากรีดร้องระงม ครวญครางเสียงสั่นพร่า ร่างสาวสั่นสะท้านอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง วาบหวามแปลบปลาบ ซาบซ่านจนแทบขาดใจหลังจากส่งน้องไปยังปลายทางสุขสมแล้ว กระต่ายน้อยเร่งผลักดันระรัวเร็ว ตัวตนแห่งชายโจนจ้วงเร่งเร้าไม่หยุดหย่อน กระทั่งถึงจุดสิ้นสุดความอดกลั้น กระต่ายน้อยฝังใบหน้าลงกับซอกคอน้อง เขาดูดเนื้อนุ่มบริเวณลำคอสุดแรง วงแขนแข็งแรงกอดร่างน้องแนบอก ฝากฝังความแข็งแกร่งสลักลึกแน่นิ่ง ก่อนพร่างพรมหยาดน้ำในซอกอุ่นนุ่มรัดรึง ให้เธอรีดเค้นจนเขาสำลักความสุขแสนอ

 “พอใจหรือยังคะ” “พอใจก็ได้ แต่คืนนี้ หนูอย่าลืมลงไปหาพี่นะครับ” “หนูท้องแก่ขนาดนี้แล้ว พี่กระต่ายยังหื่นได้อีกหรือคะ” “ไม่ว่าจะร่างกายหนูจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร พี่ก็หื่นได้ตลอดแหละครับ” หนูจ๋ามองค้อนอย่างหมั่นไส้ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็รู้ตัวดีว่า เธอต้องใจอ่อนให้เขาอยู่ดี ก็เขาสู้อุตส่าห์เทียวไปเทียวมาหาเธอแทบทุกสัปดาห์ โดยที่เขาไม่เคยทำให้เธอต้องลำบากใจ ไม่เคยเอ่ยปากบอกให้เธอย้ายไปอยู่บ้านเขา เขาทำตามเงื่อนไขที่พ่อจ๋ากำหนดไว้ทุกอย่าง คือเขาจะต้องเทียวไปเทียวมาอย่างนี้ จนกว่าท่านจะมั่นใจว่าเขาสามารถดูแลเธอได้ดีเทียบเท่าท่าน เมื่อนั้นพ่อจ๋าจึงจะยอมให้เธอไปอยู่กับเขา พ่อจ๋าไม่ได้กำหนดเงื่อนไขเรื่องเวลา นั่นหมายความว่า ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความพึงพอใจและการตัดสินใจของท่านคนเดียวเท่านั้น เขายอมเธอและครอบครัวขนาดนี้ อะไรที่พอจะให้ความสุขกับเขาได้ หนูจ๋าก็ยินดีทำให้ เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะสองหนุ่มสาว เพชรนิลลุกไปเปิดประตู เมื่อบานประตูเปิดออกเขาก็เห็นว่าพ่อตายืนหน้าบึ้งอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มรีบยกมือไหว้พ่อตา แต่ดูเหมือ

“เจ็บท้องไหมหนูจ๋า เดินไหวไหมครับ หายใจเข้าออกลึกๆนะ พี่จะอยู่ข้างๆหนูตลอดเวลา หนูไม่ต้องกลัวนะ” คนประคองเมียเดิน พูดปลอบและให้กำลังใจเมีย แต่ว่าตัวเขาเองนั้น มือไม้เย็นเฉียบ หัวใจเต้นโครมคราม ตื่นเต้นยิ่งกว่าเจรจาธุรกิจร้อยล้านพันล้านเสียอีกหนูจ๋ามองเขายิ้มๆ แค่ถุงน้ำคร่ำแตก เธอยังไม่รู้สึกเจ็บปวดมากขนาดนั้น แต่เขานี่สิ ดูจะตื่นเต้นเกินไปแล้ว“หนูยังไม่ปวดท้องเลยค่ะพี่กระต่าย ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พี่ตั้งสติดีๆ หนูแค่จะไปคลอดลูกของเรา ไม่ได้ไปออกรบ การคลอดลูกของผู้หญิงเป็นเรื่องธรรมชาติค่ะ พี่ไม่ต้องกังวลกับหนูนะคะ หนูกับลูกจะต้องปลอดภัย” คุณแม่ยังสาวแถมยังเป็นคุณแม่ที่เพิ่งตั้งท้องครั้งแรกปลอบใจสามีให้คลายกังวล“ก็พี่ตื่นเต้น พี่เป็นห่วงหนูกับลูก”หนูจ๋ายิ้มให้สามี“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่อยู่กับหนูในวันสำคัญที่สุดของหนูกับลูก”“พี่จะเสียใจและผิดหวังในตัวเองมาก หากวันนี้พี่ไม่อยู่ที่นี่กับหนู” เพชรนิลจูบขมับภรรยาเบาๆ ก่อนส่งเธอขึ้นไปนั่งบนรถตู้ที่แม่ปันปันนั่งรออยู่ก่อนแล้ว พร้อมกับคณะแฝดสี่ที่นั่งอยู่ด้านในสุด เขารอกระทั่งมั่นใจว่าป๋าฟ้ากดปิด

“ลงเครื่องปุ๊บก็คงขับรถมาหายายหนูทันทีแน่ๆ” คุณยายรักว่ายิ้มๆ ก็น่าเกลียดน่าชังแบบนี้ ใครๆก็คิดถึงทั้งนั้น ยิ่งเพชรนิลเห่อลูกมาก ตั้งแต่หนูน้อยเพชรใสลืมตาดูโลก ถ้ามาอยู่ที่นี่ หลานเขยของท่านก็จะขลุกอยู่กับลูกสาวตลอดเวลา ขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่นั้น รายการข่าวก็ตัดเข้าสู่ช่วงข่าวด่วนกะทันหัน ทุกคนจึงหันไปให้ความสนใจบนหน้าขอทีวีพร้อมกัน“ข่าวด่วน...เครื่องบินโดยสารตก...รายละเอียดสายการบินและเที่ยวบินที่ได้ยินทำให้หนูจ๋าชาวาบไปทั้งตัว ใบหน้าซีดลงทันตา มือเย็นเฉียบทว่ามีเหงื่อซึมออกมาจนชื้น“หนูจ๋าเป็นอะไร” คุณยายรักถามด้วยความเป็นห่วง หนูจ๋ามองหน้าคุณยายรัก ในหัวใจวูบโหวง แต่ไม่มีคำพูดใดออกจากบ้านหลานสาวคุณตาปิงรีบเข้าไปนั่งใกล้ จับตัวหลานเขย่าเบาๆ“หนูจ๋าเป็นอะไร เป็นอะไรลูก”หนูจ๋ามองหน้าคุณตาแล้วส่ายหน้า“ไม่จริง มันไม่ใช่เรื่องจริง พี่กระต่าย...”“หนูจ๋า!” คุณยายรักและคุณตาปิงตกใจที่อยู่ดีๆหลานสาวก็หมดสติไป ท่านรีบปฐมพยาบาลเบื้องต้น แล้วรีบโทรเรียกลูกสาวและลูกเขยที่ทำงานอยู่ในไร่ให้รีบกลับมาหนูจ๋านั่

“ยังพอมีเวลา ให้ดูดต่อเถอะ” คุณยายรักบอกอย่างเข้าใจ แต่ก็มองดูนาฬิกาบนผนังเรื่อยๆ จะได้คอยเตือนหลานได้ถูก ยิ่งเสียงกลองยาวของขบวนขันหมากแห่เข้ามาใกล้ ทั้งยายทั้งหลานก็ลุ้นว่าหนูเพชรใสจะอิ่มนมสักทีหรือยัง กระทั่งเสียงกลองยาวเงียบลง ครู่หนึ่งเพชรนิลก็เดินเข้ามาในห้อง เพื่อมารับตัวเจ้าสาวไปเข้าพิธี แต่เมื่อเห็นว่าเจ้าสาวของเขายังคงให้นมลูกอยู่ เขาจึงเดินเข้าไปนั่งลงซ้อนเบื้องหลังเธอ ชายหนุ่มชะโงกหน้าไปมองหน้าลูกสาว ที่ยังคงดูดเต้านมของแม่เสียงดังจ๊วบๆไม่ยอมปล่อย“หนูเพชรคนสวย คุณพ่อขอยืมตัวแม่หนูจ๋าไปเข้าพิธีแต่งงานหน่อยสิครับ” ลูกสาวคนสวยที่แม่หนูจ๋าอุ้มแนบอกอยู่ เหลือบดวงตากลมโตจ้องหน้าผู้เป็นพ่อ เด็กน้อยกะพริบตา แล้วถอนหายใจยาว ก่อนยอมคายเต้าออกจากปาก แล้วสะบัดหน้าหนีทันที“ไม่งอนคุณพ่อนะครับ คุณพ่อยืมตัวคุณแม่แป๊บเดียว เดี๋ยวจะรีบพามาคืนนะครับ” เพชรนิลง้อลูกสาววัยสี่เดือนด้วยการยื่นนิ้วไปเขี่ยแก้มยุ้ยเบาๆ แม่หนูน้อยยอมหันกลับมามองหน้าคนเป็นพ่อแล้วฉีกยิ้มกว้างให้ ส่งเสียงอ้อแอ้พอใจ เป็นอันว่าการเจรจาระหว่างคุณพ่อกับคุณลูกสาวประสบผลสำเร็จเมื่อเห็นว่าหลานคายเต้าอ